Εἰδύλλια
Theocritus
Theocritus. The Idylls of Theocritus. Cholmeley, Roger James, editor. London: George Bell and Sons, Ltd.,1901-1919.
- εἰκῇ ἀποκλασθέντα· πολὺς δʼ ἐξ οὐρανοῦ ὄμβρος
- νυκτὸς ἐφερπούσης· παταγεῖ δʼ εὐρεῖα θάλασσα,
- κοπτομένη πνοιαῖς τε καὶ ἀρρήκτοισι χαλάζαις.
- ἀλλʼ ἔμπης ὑμεῖς γε καὶ ἐκ βυθοῦ ἕλκετε νῆας
- αὐτοῖσιν ναύτῃσιν ὀιομένοις θανέεσθαι·
- αἶψα δʼ ἀπολήγοντʼ ἄνεμοι, λιπαρὴ δὲ γαλάνη
- ἀμπέλαγος· νεφέλαι δὲ διέδραμον ἄλλυδις ἄλλαι·
- ἐκ δʼ ἄρκτοι τʼ ἐφάνησαν, ὄνων τʼ ἀνὰ μέσσον ἀμαυρὴ
- φάτνη σημαίνοισα τὰ πρὸς πλόον εὔδια πάντα.
- ὦ ἄμφω θνητοῖσι βοηθόοι, ὦ φίλοι ἄμφω,
- ἱππῆες κιθαρισταί, ἀεθλητῆρες ἀοιδοί·
- Κάστορος ἢ πρώτου Πολυδεύκεος ἄρξομʼ ἀείδειν;
- ἀμφοτέρους ὑμνέων Πολυδεύκεα πρῶτον ἀείσω.
- Ἡμὲν ἄρα προφυγοῦσα πέτρας εἰς ἓν ξυνιούσας
- Ἀργὼ καὶ νιφόεντος ἀταρτηρὸν στόμα Πόντου
- Βέβρυκας εἰσαφίκανε θεῶν φίλα τέκνα φέρουσα.
- ἔνθα μιῆς πολλοὶ κατὰ κλίμακος ἀμφοτέρων ἒξ
- τοίχων ἄνδρες ἔβαινονἸησονίης ἀπὸ νηός.
- ἐκβάντες δʼ ἐπὶ θῖνα βαθὺν καὶ ὑπήνεμον ἀκτὴν
- εὐνάς τʼ ἐστόρνυντο πυρεῖά τε χερσὶν ἐνώμων.
141