History of the Peloponnesian War

Milites vero prinio quidem eos audire nolebant, sed interficiendos eos, qui popularem statum sustulissent, vociferabantur; deinde tamen, aegre sedato tumultu, eos audierunt.

Illi vero renuntiabant, rerum immutationem neque in reipublica? perniciem, sed salutis causa faciam esse, nec ut civitas hostibus proderetur (licuisse enim, quum irruptio fieret se jam in imperio constitutis, id facere), et futurum, ut, quotquot e quinque milliuln numero essent, per vices dignitatis participes essent; et propinquos ipsorum neque contumeliam pati, quemadmodum Chacreascriminando retulisset , neque ullo inalo affici, sed apud sua quemque in loco manere.

Quum autem et alia mulla coramemoras-sent, nihilo magis tamen iis favebant, sed indignabantur, et alii alias sententias dicebant, praecipue vero ut ad Piraeeum navigaretur. Et videbatur Alcibiades primum tunc et ita, ut nemo magis, de reptiblica bene meritus esse; quum enim Athenienses, qui Sami erant, adversus se ipsos animi quodain impetu navigare statuissent, quod si fecissent, manifestissimum erat liostcs confestim Ioniam et Hellespon-

Et in illo quidem tempore nemo alius multitudinem compescere potuisset, ille vero et navigationis infestae studium sedavit, et eos, qui legatis privatim irascebantur, increpans deterrebat.

Ipse autem eos boc responso dato dimittebat, se non impedire, quin quinque millia civium imperium oblinerent, quadringentos vero ut amoverent, imperabat, et senatum restituerent, quemadmodum et prius fuisset, quingentorum; si quos autem sumptus, parsimoniae studentes, contraxissent, ut milites stipendium facilius haberent, se magnopere probare.