History of the Peloponnesian War

Nec enim turpe esse, Athenienses cum daese in tempore cedere, sed longe turpius fore, si, quomodocumque res contingeret, vincerentur; et rempuhlicam non solam in dedecus, sed etiam in maximum periculum incidere, quippe cui post clades acceptas vix liceat cum firmo apparatu saa sponte, aut etiam in magna necessitate prius usquam aggredi , nedum, si non ccgeretur, pericula sua sponte suscipere.

Itaque jubebat illos assumptis sauciis et peditatn omnique instrumento, quod secum attulerant, ceteris vero rebus, quas ex hostico cepissent, relictis, quo naves expeditae essent, in Samum quam velocissime navigare, et illinc jam navibus in unum contractis impetus facere, sicubi tempus opportunum foret.

Ut autem Phrynichus haec suis persuasit, ita etiam fecit, et visus est non magis in

Hunc igitur in modum Athenienses statim sub vesperam imperfecta victoria a Mileto discesserunt; et Argivi propter cladem acceptam irati ex Samo domum celeriter abierunt;

Peloponnesii autem ipso statim diluculo e Ti-chiussa profecti post illos ad Miletum appellunt, et unum diem morati, postridie assumptis etiam navibus Chiis, quas cum Chalcideo venientes hostium classis ante erat Insecuta, volebant retro navigare ad impedimenta arcessenda, quae ad Tichiussam exposuerant.