History of the Peloponnesian War

Interea vero jam sub vespertinum crepusculum nuntiatur iis quinque et quinquaginta e Sicilia et Peloponneso naves tantum non adesse. Nam et a Siciliensibus, Hermocrate Syracusano potissimum insligante, ut adjuncta sua opera perficerent, quod superesset ad Atheniensium imperium evertendum, viginti naves Syracusanorum venerunt et duae Selinuntiae; et e Peloponneso naves, quae instruebantur, jam paratae erant, et utrosque Therimenes Lacedaemonius jussus erat ad Aslyochum nauarchum deducere, quae primo ad Lerum insulam Mileto adjacentem appulerunt;

deinde illinc, quum intellexissent Athenienses ad Miletum esse, in Iasicum sinum navigarunt, quod prius scire vellent, quid rerum apud MQetum gereretur.

Quum autem Alcibiades equo vectus ad Tichras-sam, agri Milesii castellum, venisset, ad quam sinus partem appulsi stationem habebant, cognoscunt proelii eventum; adfuerat enim in eo Alcibiades et cum Milesiis et Tissapherne in acie steterat; et snadebat iis, ut, nisi et Ionicas et ceteras omnes res perdere vellent, opem quam celerrime Mileto ferrent, neve eam circumvallari paterentur.

Atque illi quidem prima luce auxilio venturi erant; Phrynichus vero, Atheniensium dux, ubi ex Loro de classe hostili nuncios accepit, quum ejus collegae remanere et navale proelium committere vellent, negavit aut se hoc facturum, aut, quoad posset, illis aut alii cuiquam hoc facere permissurum.

Quando enim liceret aliquanto post, plane cognito, adversus quot hostiles naves, et quot suis pugnarent, et rebus omnibus satis et per otium paratis certamen subire, nunquam se turpi probro tantam tributurum, ut temere belli fortunam periclitaretur.