History of the Peloponnesian War

Post Olympia autem Argivi eorumque socii Corinthum iverunt, oraturi Corinthios, ut ad se transirent. Aderant autem et Lacedaemoniorum legati, et quamvis multi sermones habiti essent, ad extremum tamen nihil confectum est, sed facto terraer motu in suam quique urbem discesserunt. Atque hiec aestas finiebatur.

Ineunte autem hieme Heracleotae, qui sunt in agro Trachinio, curo j£nianibus et Dolopibus et Meliensibus et nonnullis Thessalis proelium commiserunt.

Nam hae gentes, quae Heracleotarum urbi finitimae erant, ei hostes erant; haec enim urbs non adversus ullum alium, quam istarum gentium agrum condita erat. Et simul atque condi coepta est, statim ei adversari coeperunt, eam pro viribus atterentes, et tunc Heracleotas pralio superarunt, et Xe-nares, CnkJis filius, Lacedaemonius ipsorum dux in eo ce-

Insequentis autem aestatis initio statim Heracleam, quod post proelium graviter infestaretur, Boeoti in fidem receperunt, et Hegesippidam Lacedaemonium ut perperam res illas administrantem expulerunt. Hanc autem urbem receperunt veriti, ne Lacedaemoniis Peloponnesi tumultu turbatis, Athenienses eam occuparent. Lacedaemonii tamen ipsis erant irati.

Eadem aestate Alcibiades Cliniae filius, Atheniensium dux, Argivis ac sociis, eum adjuvantibus, in Peloponnesum profectus, cum paucis gravis armaturae militibus Atheniensibus et sagittariis, et sociis, quos illinc assumpserat, tum alia quae ad societatem pertinebant, constituebat, per mediam Peloponnesum cum copiis iter faciens, tum etiam Patrensibus persuasit, ut muros ad mare usque perducerent, et ipse alteram munitionem Rhium Achaicum versus exstruere in animo habebat. Sed Corinthii et Sicyonii et alii, quibus hi muri exstructi damnum daturi erant, auxilio accurrentes impediverunt.

Eadem aestate bellum inter Epidaurios et Argivos gestum est, praetextu quidem hostiae, quam ad Apollinem Pythium Epidaurii pascuorum nomine adducere debuerant, nec tamen mittebant (ipsum autem templum erat potissimum in Argivorum potestate); sed vel sine ista causa Alcibiades et Argivi Epidaurum, si possent, occupare statuerant, tum ut Corinthus esset pacata, tum etiam quod Athenienses auxilium ex jEgina Argivis itinere compendiosiore latum iri putarent, quam si Scyllaeum circumveherentur. Argivi igitur se praeparabant ad irruptionem in Epidaurum radendam , ut ipsimet hostiam exigerent.

Per eadem autem tempora Lacedaemonii quoque cum universis copiis ad Leuctra in agri sui confiniis sita adversus Lycaeum duce Agide Archidarai filio, rege suo, profecti sunt; nemo autem sciebat, quonam proficiscerentur, et ne ipsae quidem civitates, unde milites emissi erant.

Sed quum pro transitu sacrificia facientes litare non potuissent, et ipsi domum redierunt, et sociis per nunrios circummissos edixerunt, ut post insequentem mensem (Carneus vero mensis erat, in quo stata sacra apud Dorienses celebrantur) se praepararent, ut ad militiam profecturi.

Illis autem domum reversis Argivi quarto die a fine mensis exeuntis ante mensem Carneum ex suis finibus egressi, quamvis perpetuo illum diem festum agerent, tamen in agrum Epidaurium irruperunt, euroque vastabant.

Epidaurii vero sociorum auxilium implorabant; horum vero nonnulli quidem hunc mensem causabantur, nonnulli etiam ad ipsa agri Epidaurii confinia profecti quiescebant.

Et quo tempore Argivi in agro Epidaurio erant, legationes ex sociis civitatibus ab Atheniensibus excitae Mantineam venerunt. Et quum in colloquium ventum essent, Euphamidas Corinthius verba cum factis congruere negavit; nam ipsos quidem de pace acturos consedisse, Epidaurios vero eorumque socios et Argivos armatos castra opposila habere; primum igitur ab utrisque missos debere exercitus dirimeie, atque ita demum de pace verba rursus facienda.

His autem verbis adducti abierunt et Argivos ex agro Epidaurio abduxerunt. Postea vero quum in eundem locum rursus convenissent, ne sic quidem quicquam communiter transigere potuerunt, sed Argivi rursus in agrum Epidau· * num irruperunt, eumque vastabant.