History of the Peloponnesian War

Thucydides

Historia Belli Peloponnesiaci. Haase, Friedrich, translator. Paris: Firmin Didot, 1869.

Illi vero in praesenti quidem assequi non potuerunt; sed postea et aediculae tectum sustulerunt et valvas, cum eum intus esse observassentet ingressum circumdedissent, muro obstruxerunt; eumque obsidentes fame expugnarunt.

Et quum animam jam esset efflaturus, ut erat in aedicula, illi hoc l videntes eum ex templo educunt adhuc spirantem et quum

51
eductus esset, obiit confestim.

Atque iu Caeadem eum dejecturi eraot, quo facinorosos homines dejicere solent; sed postea visum est eum in aliquo loco propinquo defodere. Sed deus Delphicus oraculum postea reddidit Lacedaemoniis, ut sepulcrum eo transferrent, ubi animam efflaverat; (et nunc in fani vestibulo situs est, quod columnae literis incisis declarant;) et quia hoc ipsorum facinus piaculo non careret, ut duo corpora pro uno Palladi Chalcioeca1 darent. Illi vero duas statuas aeneas fecerunt, quas pro Pausania deae consecrarunt.

Athenienses vero, quod vel ipse deus piaculum hoc judicasset, vicissim et ipsi Lacedaemoniis imperarunt, ut hoc exterminarent

At Pausaniae crimine, quod cum Medis sensisset, Lacedaemonii legatis ad Athenienses missis Themistoclem etiam arcessebant, ut ex indiciis questionis de Pausaniae habitae reperiebanl, et petebant, ut ille iisdem suppliciis alliceretur.

Illi vero, fidem verbis illorum habentes (jam enim Themistocles patria per ostra-cismum pulsus erat, et Argis quidem habitabat, sed tamen et per ceteras Peloponnesi partes crebro commeabat) mittunt una cum Lacedaemoniis, ad illum simul persequendum paratis, quosdam cum mandatis, ut eum adducerent, ubicunque deprehenderent. -

Themistocles vero quum rem praesensisset, ex Peloponneso in Corcyram profugit, quippe qui de iis bene meritus esset. Sed quum illi dicerent, se extimescere eum ita tueri, ut in Lacedaemoniorum et Atheniensium odium incurrerent, transmittitur ab iis in oppositam continentem.

Et insequentibus illis, qui jussi erant sciscitari quo iret, aliquando consilii inops coactus est devertere ad Admetum, Molossorum regem, qui non erat ipsi amicus.

Atque ille quidem tunc forte domi non erat, hic vero ab illius uxore, ad quam supplex accesserat, edoctus monetur, ut sumpto ipsorum lilio ad lares consideret.

Quumque non multo post Admetus rediisset, ei indicavit quis esset, et indignum fore dixit, si quid forte ipse illi cum Atheniensibus agenti adversatus esset, profugum ulcisci; fieri enim posse, ut ab ipso, quamvis mullo debilior in praesenti esset, mali aliquid pateretur; sed generosi esse aninii pares in pari conditione ulcisci; simul etiam se quidem illi de commodo quodam, non autem de capite laboranti adversatum esse; illum vero, si se proderet, (quum dixisset, a quibus et qua de causa premeretur) se vitae incolumitate privaturum.

Ille vero his auditis, eum cum suo filio, ut illum tenens sedebat, surgere jussit; hoc autem maximam erat supplicandi genus; et non multo post quum Lacedaemonii et Athenienses advenissent et longa oratione usi essent , eum non prodidit sed dimisit, quum ad Regem pergere vellet, itinere pedestri ad alterum mare, ad urbem Pydnam, quae erat Alexandri.

Ubi navem onerariam nactus, quae in Ioniam proficiscebatur, eam conscendit, et tempestate delatas est in castra Atheniensium, qui Naxum obsidebant. Et (ignotus enim erat iis, qui in navi vehebantur) territus nauclero declaravit, quis esset, et qua de causa fugeret, et nisi se servaret, se dixit professurum, se ab eo pecuniis adducto duci; periculum aotem vitari posse, si nullus ex navi exiret, donec idonea navigandi tempestas sese ipsis of-

52
ferret; quod si sibi morem gessisset, dixit se memori animo pro meriti magnitudine gratiam ei relaturum. Nauclero· haec fecit, et quum diem ac noctem ad ancoras in salo stetis· set supra castra, postea Ephesum pervenit.