Dialogi

Severus, Sulpicius

Severus, Sulpicius. Sulpicii Severi libri qui supersunt (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Volume 1). Halm, Karl, editor. Vienna: Gerold, 1866.

ille Martini non inuidus gloriarum sanctarumque in Christo uirtutum piissimus aestimator non abnuet praesulem nostrum cum suo Felice conponere. inde si forte ad Africam transfretabis, referes audita Carthagini: licet iam, prout ipse dixisti, uirum nouerit, tamen nunc praecipue de eo plura cognoscat, ne solum ibi Cyprianum martyrem suum, quamuis sancto illius sanguine consecrata, miretur.

iam si ad laeuam Achaiae sinum [*]( 1 saepe F || ut nesciret BM et 2 codd. Gisel.: ut sciret AFv 3 magis non AF 5 falari AF 6 memoratio F 8 Tum ego V s. Z. in quo minio praemissum est: et sulpicius || ergo F pr. m. || uesperam de Prato inuito cod. V 9 simul tamen V 10 caena ÅF, coena t7 11 referenti Y: referendi AFv 12 ista mei: ita v 13 et F: sed AFv || dinersas A, in F que erasum est n oras M: horas Y, regiones AFv 14 spargere V 19 quod AV: quo F, quem v 20 refers V 22 totam.., 26 Kartag. A, chartag. FV || licEt iam prout scripsi: Heet etiam prout V, licet etiam pridem ut AF, licet iam pridem ut v 28 quauis V 29 leuam aciem (ex Achaicum?) sinum V )

216
paululum deuexus intraueris. sciat Corinthus. sciant Athenae, non sapientiorem in academia Platonem nec Socraten in carcere fortiorem: felicem quidem Graeciam, quae meruit audire Apostolum praedicantem, sed nequaquam a Christo Gallias derelictas, quibus donauerit habere Martinum.