Chronica

Severus, Sulpicius

Severus, Sulpicius. Sulpicii Severi libri qui supersunt (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Volume 1). Halm, Karl, editor. Vienna: Gerold, 1866.

igitur defessis defensoribus irrupere Romani. ac tum forte in diem Paschae omnis ex agris aliisque Iudaeae oppidis multitudo conuenerat: [*]( 8 Apocal. 13, 3. ) [*]( 1 Festi] a Josepho uocatur Gessius Floras, ab Eusebio Cestios FL 4 Nero P, ut coni. Giselinus: uero b 6 non repertum (sic ñreptù.) P: interemptum b; sententiam diuinauerat TUlemont proponens irrepertum 8 ei\' P: fort. 08, i e. esse: II et Sigonius: uel (per comp.) P, ut b 12 Tunc b II in Gallias Pb, ex Galliis Sigonius, in Galliis. Is fretus Vonck 13 excercitibus P 14 postea malebat de Prato 15 R. P. P 18 consalutatus P: Imperator consalutatus b 21 sibi confirmanit de Prato 22 obsidioni P 23 interiebant P haud scio an recte 25 esca super P: insuper b ; cf. Bernays p. 59 n. 79 )

85
nimirum ita Deo placitum, ut eo tempore, quo Dominum cruci aftixerat, gens impia internecioni daretur.

Pharisaei aliquantisper pro templo acerrime restiterunt, donec obstinatis ad mortem animis ultro se subiectis ignibus intulerunt. numerus peremptorum ad undecies centena milia refertur, capta uero C milia ac uenundata.

fertur Titus adhibito consilio prius deliberasse, an templum tanti operis euerteret. etenim nonnullis uidebatur, aedem sacratam ultra omnia mortalia illustrem non oportere deleri, quae seruata modestiae Romanae testimonium, diruta perennem crudelitatis notam praeberet.

at contra alii et Titus ipse euertendum in primis templum censebant, quo plenius Iudaeorum et Christianorum religio tolleretur: quippe has religiones, licet contrarias sibi, isdem tamen ab auctoribus profectas; Christianos ex Iudaeis extitisse: radice sublata stirpem facile perituram.

ita Dei nutu accensis omnium animis templum dirutum, abhinc annos trecentos triginta et unum. atque haec ultima templi euersio et postrema Iudaeorum captiuitas, qua extorres . patria per orbem terrarum dispersi cernuntur , cotidie mundo testimonio sunt, non ob aliud eos quam ob illatas Christo impias manus fuisse punitos. nam saepe alias, cum propter peccata captiuitatibus traderentur, numquam tamen ultra LXX annos seruitutis poenam pependerunt.

Interiecto dein tempore Domitianus, Vespasiani filius, persecutus est Christianos. quo tempore Iohannem apostolum atque euangelistam in Pathmum insulam relegauit: ubi ille arcanis sibi mysteriis reuelatis librum sacrae Apocalypsis, qui quidem a plerisque aut stulte aut impie non recipitur, conscriptum edidit. non multo deinde interuallo tertia persecutio per Traianum fuit.

qui cum tormentis et quaestionibus nihil in Christianis morte aut poena dignum repperisset, saeuiri in eos ultrauetuit.

sub Adriano deinde Iudaei rebellare uoluerunt, Syriam ac Palaestinam [*]( 2 farisaei P 5 C b: om. P; C milia habet Eusebius, τρεϊς μvριάδας Syneellus, ad C milia Drusius secundum Josephum 8 oportere P: deberi b, debere de Prato quasi ex codice 9 perenne P 11 templum in primis b II penitiue coni Bernays p. 57; at u. ad 1, 35, 9 13 hisdem P II ab hic addidit de Prato, ante isdem Sigonius 17 quae P 18 patria P, non patriae, ut ait de Prato 23 deinde b 24 Joannem b 25 Patmum Drusius II archanis P )

86
diripere conati: misso exercitu subacti sunt. qua tempestate Adrianus, existimans se Christianam fidem loci iniuria perempturum, et in templo et loco Dominicae passionis daemonum simulacra constituit.