Chronica

Damascum admotus exercitus magno Iudaeos terrore perculerat.

sed impares ad resistendum, neque ad deditionem adquiescentibus animis, expertis quippe usque antea captiuitatis mala, ad templum frequentes concurrunt. ibi communi gemitu permixtoque ululatu diuinum auxilium implorant: satis se Deo ob peccata uel crimina dedisse poenarum; reliquiis saltem seruitio nuper exemptis parceret.

interea Holofernes Moabitis in deditionem acceptis atque aduersum Iudaeos in societatem belli assumptis, cum ab eorum principibus inquireret, quibusnam uiribus freti Hebraei deditioni animos non dedissent,

Achior quidam comperta edisserit, Iudaeos Dei cultores, pio a patribus ritu institutos, olim in Aegypto pependisse seruitium: inde diuino munere eductos ac siccatum mare pedibus emensos, postremo omnibus gentibus deuictis habitatas maioribus terras recepisse.

exin uario rerum statu floruisse aut concidisse, atque iterum malis emersisse, secundum merita iratum ant placatum Deum uicissitudine expertos, dum peccantes incursionibus hostium aut captiuitatibus coercentur, propitio numine semper inuicti. ceterum, si praesenti tempore absque peccato sint, nullo modo eos posse superari: sin aliter se habeant, facile uincendos.