Octavius
Minucius Felix, Marcus
Minucius Felix. M. Minucii Felicis Octavius Iulii Firmici Materni Liber de errore profanarum religionum. Halm, Karl, editor. Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 2, 1867.
nec mortuos coronamus. ego uos in hoc magis miror, quemadmodum tribuatis exanimi aut sentienti facem aut non sentienti coronam, cum et beatus non egeat et miser non gaudeat floribus.
at enim nos exsequias adornamus eadem tranquillitate qua uiuimus, nec adnectimus arescentem coronam, sed a Deo aeternis floribus uiuidam sustinemus: quieti, modesti, Dei nostri liberalitate securi spem futurae felicitatis fide praesentis eius maiestatis animamus. sic et beati resurgimus et futuri contemplatione iam uiuimus.
proinde Socrates scurra Atticus uiderit, nihil se scire confessus, testimonio licet fallacissimi daemonis gloriosus, Arcesilas quoque et Carneades et Pyrro et omnis Academicorum multitudo deliberet, Simonides etiam in perpetuum conperendinet: philosophorum supercilia contemnimus, quos corruptores et adulteros nouimus et tyrannos et semper aduersus sua uitia facundos.
nos, qui non habitu sapientiam sed mente praeferimus, non eloquimur magna sed uiuimus, gloriamur nos consecutos quod illi summa intentione quaesiuerunt nec inuenire potuerunt. quid ingrati sumus, quid nobis inuidemus, si ueritas [*]( 1 carpamus Steicechius (ad Apul. Metam. X, p. 382): capiamns Pr 3 mobilibus ac solutis Vahlen coli. Tertull. Apol. c. 42 5 bonam scripst: bona P pr. m. boni P corr. m. 2 et r II capillis sue olemus P, em. in r 7 exanimi ant sentienti facem Vrsinus et Salmasius (ExeTec. Plin. p. 963\' ed. Par.): exanimi aut non sentienti facem Pr, exanimi ut non sentienti f. Heraldus; (cxanimi, aut non sentienti ut sentienti coronam Meursius, exanimi aut non sentienti facem aut sentienti coronam Dauisius) cf. 11, 4. Si sentit mortuus, ait SalmasitlS, cur illi facem subjicitis? si non sentit, cur coronam illi tribuitis, cuius odorem non potest percipere ? 9 ad enim P )) adoramus r 11 quieti, modesti Rigaltius: qui et modesti P 12 securi in spem — animamur Dauisius 13 animamus Vahlen: animamur Pr; cf. TertuU. Apolog. c. 19 16 Arcesilas r: arcaesilaus P II Pyrrho r 18 comperendinet Sdbaeus: conpraehendi nec P 20 qui addidit Vrsinus ex Cypriani libro de bono patientiae c. 2 in. II raeferimusP, addita p 2 manu 22 sumam P 23 uobis Vrsinus- \'at hoc dicit: si ueritas nostro temporematuruit, quid nobis iniqui sumus, quominus fruamur bono nostro ? cf. Lactantii Diu. Inst. III, 30, 7.\' Vahlen 11 inuidemur P )
Cum Octauius perorasset, aliquamdiu nos ad silentium stupefacti intentos uultus tenebamus, et quod ad me est, magnitudine admirationis euanui, quod ea, quae facilius est sentire quam dicere, et argumentis et exemplis et lectionum auctoritatibus adornasset, et quod maleuolos isdem illis quibus armantur, philosophorum telis retudisset, ostendisset etiam ueritatem non tantummodo facilem sed et fauorabilem.
Dum istaec igitur apud me tacitus euoluo, Caecilius erupit: Ego Octauio meo plurimum quantum, sed et mihi gratulor nec expecto sententiam. uicimus et ita: uel improbe usurpo uictoriam. nam ut ille mei uictor est, ita ego triumphator erroris.
itaque quod pertineat ad summam quaestionis, et de prouidentia fateor et de Deo cedo et de sectae iam nostrae sinceritate consentio. etiam nunc tamen \' aliqua consubsidunt non obstrepentia ueritati sed perfectae institutioni necessaria, de quibus crastino, quod iam sol occasui decliuis est, ut de toto congruentes promptius requiremus.
At ego, inquam, prolixius omnium nostrum uice gaudeo, quod etiam mihi Octauius uicerit, cum maxima iudicandi mihi inuidia detracta sit. nec tamen possum meritum eius uerborum laudibus repensare: testimonium et hominis et unius infirmum est: habet Dei munus eximium, a quo et inspiratus orauit et obtinuit adiutus. [*]( 1 innotuerit Dauisius; at u. Wopkens p. 54 2 recte sentientibus obtemperemus Heumann 3 seruetjir Vrsinus, restauretur Heumann 4 aliquandiu P corr. et r 5 intenti r II est deleuit Lindner, ex Heumann 8 maleuolos P corr. ex maleaolis 9 retudisse P 10 faborabilem P II istaecr: iste haec P 11 reuoluo, Caecilius sic erupit r II plur. quantum, sed et mihi Vrsinus: plur. quantum eadem tranquillitate qua uiuimus sed et mihi Pr; uerba aliena ex p. 54, 9 repetita sunt 13 ael improbe scripsi: utimprobe P, ut improbus r; sententia est: usurpo uictoriam, si uel impudens uidear 14 triumfator P II pertinet Vrsinus 15 de (ante deo) addidit Vrsinus, de Deo credo Wowerus, Deo credo Heumann. 16 subsidunt Heumann 19 congruentes Vaftien: congruen- tius Pr \\I ad ego P1 20 uicem Heumann coll. J.Fr. Gronou. adLiu. 1, 9 et 25 II Octauius mihi r 23 infirmium P, sed tertia i erasa 24 a quo inspiratus Lindner )
Post haec laeti hilaresque discessimus, Caecilius quod crediderit, Octauius gaudere quod uicerit, ego et quod hic crediderit et hic uicerit. [*]( 2 gaadens OreNt; P. Daniel et FrMMM gaudere obelo notarunt II ego quod et Heumann. )