Octavius

fascibus et purpuris gloriaris? uanus error hominis et inanis cultus dignitatis, fulgere purpura, mente sordescere. nobilitate generosus es? parentes tuos laudas? omnes tamen pari sorte nascimur, sola uirtute distinguimur.

nos igitur, qui moribus et pudore censemur, merito malis uoluptatibus et pompis uestris et spectaculis. abstinemus, quorum et de sacris originem nouimus et noxia blandimenta damnamus. nam in ludis currulibus quis non horreat populi in se rixantis insaniam? in gladiatoriis homicidii disciplinam?

in scenicis etiam non minor furor et turpitudo prolixior: nunc enim mimus uel exponit adulteria uel monstrat, nunc eneruis histrio amorem dum fingit, infligit: idem deos uestros induendo stupra, suspiria, odia dedecorat, idem simulatis doloribus lacrimas uestras uanis gestibus et nutibus prouocat: sic homicidium in uero flagitatis, in mendacio fletis.

Quod uero sacrificiorum reliquias et pocula delibata contemnimus, non confessio timoris est, sed uerae libertatis adsertio. nam etsi omne quod nascitur ut inuiolabile Dei munus nullo opere conrumpitur, abstinemus tamen, ne quis nos existimet aut daemoniis, quibus libatum est, cedere aut nostrae religionis pudere.

quis [*]( 2 perditae mentis licentiae Pr, em. Rigaltius (ut interitum eorum perditae mentes licentia potestatis 1. nnndinentor Io. Dan. ab Houen) 4 mors deleuit Gelenius, res Eeraldus, prorsus Vonck L. L. 60; at Minucius ignorantiam dei dicit mortem 5 es sed Rigaltim: esset Ppr. m., cs et P corr. m. 2, esse r 10 nobilitates P\', sed s erasa 15 currulibus P : curnlibus edd. 1\\ inter se Heumann 17 furor et Mewrsius: furore P, furor r, furor est Heraldus 19 infigit anonymus Parisiensis recte, ut uidetur; cf. Lace. D. L VI, 20, 29: histrionum.. motus quid aliud nisi libidines docent et instigant ? j) inducendo Vonck (L. L. 60) et Heumann 23 contemnim\' P, sed im\' in ras. m. 2 26 nos addidit Heumann 27 cre- \' dere Meursim )

nec mortuos coronamus. ego uos in hoc magis miror, quemadmodum tribuatis exanimi aut sentienti facem aut non sentienti coronam, cum et beatus non egeat et miser non gaudeat floribus.

at enim nos exsequias adornamus eadem tranquillitate qua uiuimus, nec adnectimus arescentem coronam, sed a Deo aeternis floribus uiuidam sustinemus: quieti, modesti, Dei nostri liberalitate securi spem futurae felicitatis fide praesentis eius maiestatis animamus. sic et beati resurgimus et futuri contemplatione iam uiuimus.

proinde Socrates scurra Atticus uiderit, nihil se scire confessus, testimonio licet fallacissimi daemonis gloriosus, Arcesilas quoque et Carneades et Pyrro et omnis Academicorum multitudo deliberet, Simonides etiam in perpetuum conperendinet: philosophorum supercilia contemnimus, quos corruptores et adulteros nouimus et tyrannos et semper aduersus sua uitia facundos.