Collectanea Antiariana Parisina

nouitate non solum fideles populi perturbati sunt, uerum etiam et infideles ad credulitatem uetantur accedere. oramus etiam, ut praecipias tot episcopos, qui Arimino detinentur, inter quos plurimi, qui aetate et paupertate defecti sunt, ad suam prouinciam remeare, ne destituti sine episcopis laborent populi ecclesiarum.hoc etiam frequentius postulamus, ut nihil innouetur, nihil minuatur, sed maneant incorrupta, quae patris sanctae pietatis tuae temporibus et tuis religiosis saeculis permanserunt. nec iam nos fatigari aut conuelli a sedibus nostris tua sancta prudentia permittat, sed ut quieti (cum populis suis episcopi) uacent semper postulationibus, quas [*]( 1 et om. γ 3 plurimi; add. sunt Cou 5 sine] suis y; cf. textum graecum et Cass: ne desolatae sublatis principibus—ecclesiae 8 fatigare A 9 ut om. Cou 10 cum populis suis episcopi add. Cou ex texlu graeco )

τὰγὰϱ vvv παϱ\' ἐϰείνων ϰαινοτμον́μενα τοϊςμὲν πιστεν́σασινὰπιστίανἐμποι-[*]( 2 )ei, τοῑς de ἀπιστου̃σινὠμότητα. ἱϰετύομεν de hi, ῑνα ϰελεύσης τούς ἐπι- σϰóπους τοὺς ἐν ταῑς ὰλλοδαπαῑς διατϱίβοντας, ot); xai τό τη̄ς ἡλιϰίας ἐπίπονον xai τό τη̄ς πενίαςἐνδεὲς τϱύχει, τὴν εἰς τὰ oixeia ἁναϰομιδὴν ϱ̔ᾳδίαν ποιήσασϑαι, ῖνα μὴ ἒϱημοι τω̄ν ἒπισϰóπων ἀϕωϱισμένων ai ἐϰϰλησίαι δια-15μένωσιν. ἒτι de πϱός ἅπασι xai τοῡτο δεóμεϑα, iva μηδὲν μήτε ἐλλείπῃ τω̄ν πϱοϋπαϱξάντωνμήτε πλεονάξοι. ὰλλὰ πάντα ἅϱ̓ϱ̔ηϰταδιαμείνῃ ix τη̃ς του̃ σοῡ πατϱόςεὐσεβείας xai εἰς τόν νυ̃ν χϱóνον διαϕυλαττóμενα, μήτε λοιπόν ἠμᾱς μοχϑεϊν xai ϰω̄ν οἰϰείων παϱοιϰήσεων ἀλλοτϱίους ἐπι- τϱέψειας γίνεσϑαι\' ἀλλ\'ῖνα oi inioxonoi ovv Toiç ἰδίοις J.aoi; μετ̕̕̕̕\'εἰϱήνης εἰς εὐχάς τε xai λατϱείας σχολὴν ἅγοιεν, ίϰετεύοτες ὑπὲϱ τη̄ς ση̄ς βασιλείας [*]( 11 πιστεύουσιν Soz Nic ἐνεποίει Soz ἐποίει Nic 12 ἀπιστήσασιν Socr credentibus quidem incredulitatem inferunt, nOli credentibus uero crcdnlitatem (P edd. crudelitatem L) Cass; Parmentier, qui supponit textum Hilari; esse uersioncm ex graeco, putat uoccm ὠμóτητα ab interprele graeco male usurpari pro σϰληϱοϰαϱδίαν ucl σϰληϱóτητα (ct. Marc. 16, 14, Rom. 2, 5) eique in tcxtu archetypi latini respondisse uocem duritiam; mclius Ualesius ad Socr. 11 37: Graecus interpres pro crcdulitatem legit crudelitatem \'; Epiphanius aulem mutauit ilerum sensum ε̌τι om. Theod rotis om. Mau Theod ἐπισϰóπους om. Theod 13 ταῑς om. Soz Theod Nic 15 ἀϕοϱισμένων p ἀϕῃϱη- μένων Socr (M, om. celt. codd.), Theod 16 μηδὲν] om. Socr μηδὲ Mau \' μήτε om. Nic ἐλλείπη] add. rt Sor Theod Nic 17 μλεονάξῃ Socr So: Theod Nic διαμένῃ Socr Soc Nic διαμένοι Theod 19 τω̃ν οἰϰείων] ἐϰτός τω̃ν ἰδίων Socr τω̃ν ἰδίων Soz, Theod (τω̃ν οἰϰείων B3 T) παϱοιϰιω̃ν Socr Theod ἀλλοτϱίους om. Socr 20 γενέσϑαι Socr Soz Theod Nic τω̣̃ ἰδίω̣ λαω̣̃ Soz TheodNic 21 εἰς εὐωχίας Soz Nic εὐχαῑς Theod λατϱείαις Theod α̌γοιεν] iiytev p βασιλείας] add. τε Theod σωτηϱίας xai βασιλείας Socr Soz Nic )

legati autem nostri et suscriptiones et nomina episcopurum uel legatorum perferent, sicut idem alia scriptura instruit tuam sanctam religiosamque prudentiam.

(5). Cum consedissent episcopi mansionis Nicheae, quae [*]( 2 meritis] praem. pro y 4 iidem alesius scriptura = libellus ; cf. Studien I 75 instruent Ualesius 5 in A falso sequens textus nurratiuus cum epistula coniunclus est, cj. notam ad l. 18 )

ϰαι σωτηϱίας xai είϱήνης, η̑ν ij θειότηςσοι είςτὸ διηνεϰἑς χαϱιείται.oi δè[*]( t )ήμέτεϱοι πϱέσβεις τάς re ύπογϱαϕὰς xai τὰς τω̃ν ἐπισϰόπων πϱοσηγοϱίας ϰομίζουσιν, οι̎τινες xai ἐξ αὐτω̃ν τω̃ν ϑείων γϱαϕω̃ν ιὴν σὴν ἀναδιδάξουσιν δσιότητα. [*](6 εἰ̕̕̕̕̕ςτὸδιηνεϰές σοι Theod 7 rt om. Socr Soz Theod 8 γϱαμμάτων Soz Nic όσιότητα ἀναδιδάξουσιν Theod 9 όσιότητα] ϑειότητα Socr Soz ϑεότητα Nic )[*]( 11 haec A 16 damnauerint y 17 susceperint y hoc y 18 EX- PLICIT (add. epistola C) AD CONSTANTIUM IMP add. AC 19 Ediderunt gesta secundum Fab uel Cou liaronius ad a. 369 n. XXXIII, Binius l 479, Ed. regia III 199, Labbe-Cossart II 802 sq., Hardouin I 719 sq., Coleti II 913 sq., Mansi- 314 sq. 21 INCIPIT A 22 euseuio A 23 episc A mansioni sutp. Cou Nicheae i. e. Thraciae) Nicaeae Cou )

mus, Taurinus, Lucius, Mustacius, Urbanus, Honoratus, Solutor, Restutus episcopus Carthaginis dixit: \'Scit prudentia uestra, consacerdotes sanctissimi, quod, cum Arimino de fide tractatus haberetur, contentio sic discidium fecerat, ut de sacerdotibus dei diabolo inmittente discordia fieret, atque exinde factum fuerat, ut in fratres nostros ego Restutus et pars episcoporum, quae sequebatur, Ursacium, Ualentem, Gcrminium et Gaium quasi in auctores mali intellectus sententiam promeremus, id est, ut a nostra communione segregarentur.