Tractatus super psalmos

Plures secundum apostolum sunt. qui sapientiam sequentes sapientiam dei reprobauerunt, ob quod stultam fecit deus saeculi sapientiam. quid enim infidelibus stultius est, qui praeter illum communem inreligiosorum errorem etiam hoc adiciunt piaculi, ut diuina scripturarum eloquia putent perfectae doctrinae carere ratione? et quia pro impietate sui diuinorum dictorum capaces esse non possunt, ad contumeliam caelestium pro excusatione hebetudinis prorumpunt dicentes, nihil in his rationabile, nihil esse perfectum, ea, a se dicantur, sola esse erudita et doctrinis expolita: stulti deo negantes, adsumere ipsi sibi audent. nec mirum est, si inreligiose de his opinantur, quorum hebetudinis modo intellegentiam non conse- . . uerum quamuis in eo sermone, quem superius habuimus. his. qui sapientiam dei sequuntur, cognitam dictorum perfectionem existimem, nihilque ideo esse, quod non consummatum atque omni ex parte perfectum sit, tamen id quoque etiam in his sextae litterae uersibus absolutius licebit intellegi.

Post superiorem enim sensum ita loquitur: et ueniat super me misericordia tua, domine. salutare tuum secundum uerbum tuum. misericordiam itaque primum deprecatus est, dehinc salutare. salus enim nostra ex misericordia dei est, et bonitatis suae hoc munus in nobis est: et [*](2 et h. 1. om. T72, sed cf. lin. 22 domine h. I. om. V 3 salutare tuum et eloquium tuum h. 1. V 4 saeculi — eapientiam add. m. 2 V. a 6 infidelius stultiusue V 8 diciunt (unt i. ras. 3) R scribturarum V aeloquia R 11 hebetudinis ex habetudinis m. 2 V hebitudinis RCp et fic in/r. 13 et doctrinis uere prudentiae expolita R et doctrinae suBe prudentia expolita Cpe et doctrina et uere prudentiae spoliata V 15 inreligiosae rR eis p om. C 16 pecudu V pecude p consequantar l'1 18 his om. R 19 existiment R existimant V ideo rluantnr'R19existimentReaistimantVideo itcripsi if. A cad. p. 22 ineo VRC eorum p 20 adquae VI ex omni e parte VCp 21 adsolutius V1 23 don (e add. m. 2) V 25 depraecatus est VR et misericordia V. )

Post hunc itaque perfectae orationis ordinem id sequitur: et respondebo exprobrantibus mihi uerbum, quia speraui in uerbis tuis. tenet ordinem ratio perfecta: si. inquit, in me ueniat misericordia tua et salutare tuum secundum uerbum tuum et a te fuero misericordiam consecutus et a te , ut spopondisti, consequens erit, ut his, qui insipientiam mihi et errorem spei et uerbum hoc, quod in te spero. exprobrant, respondeam. quid itaque aduersus hanc prophetae responsionem exprobrare inreligiosa mens poterit? . misericordia primum oratur a deo, salus etiam expectatur a deo; deinde eam spopondisse per uerbum suum deus ostenditur. concluditur itaque exprobrantium impietas ab his, qui in dei uerbis sperant: cum quando deus praedicatur, et misericordiam et salutem ab eo credentium fides sperat, et doctrina spei nostrae sit, ut oratus et misereatur et saluet.

Dehinc sequitur: et ne auferas de ueritatis usquequaque nimis; quia in iudiciis tuis speraui. accipiat humana insolentia humilitatis modestiaeque doctrinam. prius propheta concedi sibi orat, quam se id mereri. ut obtineat. ostendit. omnia uult a bonitate dei in se inchoari; [*](1 incoat ex incoae m. 2 V depraecatis VR 2 et ex inopinata Cp et ex opinata V praecari VR et sic saepissime 4 ut hanc om. V 6 secundum doctrinam legis Cp 6 ostenderet ex ostenderit R 7 post hunc igitur itaquae perfectae V1 9 aperabi V1 perfectae F1 10 eueniat V ueniet p uenerit E & a salutari (Sc a in ras. 3) R tua:= ex t tun = R 11 et an te conseruatus u V 12 qui add. m. 2 r 18 insipientiamihi R et terrorem V 14 respondeant V quid add. m. 2 V 15 irreligioaa pE 16 misaericordia R et sic fere semper 17 deinde etiam C deinde cum V & inde eam p et deinde eam E 18 di add. m. 2 V 19 cum quando et ds V precatur E 20 fides ex fidis R & 22 ne R 24 raodestiaequae VR1 26 optineat R obtineat id r id se inchoari V. )

Sed non nobis, ut modestiae tantum tenuerit propheta rationem; collocationes etiam uerborum uirtutesque sunt, cur ita dixerit: et ne auferas de ore uerbum ueritatis usquequaque nimis. omne oris officium cordis sensui motibusque famulatur. et cur propheta, ne ab ore sibi uerbum ueritatis auferatur, orat, uersus istius consequentia docent. non enim metum hunc prophetae fuisse est, ut sibi ueritatis uerbum ex corde uereretur auferri; ait enim: quia in iudiciis tuis speraui, sperans ergo in iudiciis dei uerbum ueritatis de sibi non metuit auferri scit autem quaedam esse peccata, ex ore uerbum auferant ueritatis. peccatori enim dixit deus: quare tu n a iustificationes meas? non enimait: quareinmemor es mearum? sed monuit eum, qui in peccato mansisset, praedicationis officio abstinere. enim liberum a crimine esse praedicatorem, uult eloquia sua casti corporis casto ore tractari. cauendum igitur est, ne quando ex ore nostro uerbi ueritatis auferatur eloquium. hinc illud est quod apostolus monet: noli neglegere, quod in [*]( 20 Ps. XLIX, 16. 27 I Tim. 4, 14. ) [*]( 1 et ne ex et me m. 2 V ne R 2 aufertaa V auertaa R 6 mos et se scripsi mos est V mos RCpE ad optinendum RCp 7 ingereretr eum corr. m. 2 . V 10 collocationis V conlocationeB RC 11 qur R et ne ex et bene m. 2 V 12 usquaequamque V1 horis officio R 13 sensu C 14 ueritatis suae auferretur R 18 dei supr. add. p 19 scit ex sit m. 2 V 90 peocatori autS V enarras RCpE 91 iustitias RCpE 22 sed peccatorem monuit eum CpE 28 officio - ex offioin = R 25 castis corporib. V a casti corporis CpE tractari ex tractare m.1 R 26 ex ore ueetro V aufereatur corr. m. 1 V 27 illut V. )

Sed propheta non audet in tantum se a peccato liberum effici uelle, ut non meminerit unum solum esse, qui peccatum non fecerit et dolus in ore eius non inuentus sit, et idcirco subiecit: usquequaque nimis. per modestiam scilicet confessionis et, ut non auferatur a se uerbum ueritatis, orat, et per honorem eius, qui unus tantum sine peccato est, ne usquequaque nimis a se auferatur, expostulat, quia se hominem meminerit, qui per naturae infirmitatem sine peccato esse non possit.

Et custodiam legem tuam semper in saeculum et in saeculum . nullum propheta uitae finem pertimescit. non enim concluditur fides sua , sed se in infinitatem temporum officio custodiendae legis extendit. scit et altare a Moyse in exemplum esse superioris altaris . scit et Aaron sacerdotem ad speciem esse ostensi in monte sacerdotis ornatum. Moysi enim deus dixit: uade, fac omnia secundum exemplum, quod tibi in monte. festinat ergo in leges illas aeternorum saeculorum. nam cum lex futuri umbra sit, necesse est corpus illud uerae legis aeternum sit. distinxit autem praesens officium ab indefessa illa perpetui officii iugitate dicens: et custodiam legem tuam semper in saeculum et in saeculum saeculi. cum ait: semper in saeculum, nullum in hac [*](18 Exod. XXV, 40. ) [*]( 1 karisma ex karissima R charissima p 4 qui add. m. 2 V ó nec dolua in ore eius non inuentus sit R et dolus in ore eias inuentus non sit V 7 auferatatur corr. m. 2 V 8 ne usquequaque — sine peccato esse in marg. infer. add. tn. 2 V 11 posseit corr. m. 2 r posset C 12 semper h. 1. om. VRC, sed cf. lin. 24 14 fides sua — temporum in marg. mfer. add. C e saeculis V1 & ee R 16 infmitatS (om. in) V infinitate (om. in) RC officium constituendae legis ostendit R, cf. infr. cap. 8 16 altare ex alte m. 2 V Moyse (om. a) R 17 ostensi (si in raa. 5-6 litt.) R 18 deus ait VCpE 21 illut r 22 aeternfl sit (d in ra.'I. 2-3 litt.) R aeternum V autem hoc officium p ab indefessS illa R 24 et in saeculum saeculi om. fORC 25 in saeculo 1* )

Nouit esse secundum euangelicum diuitem et pauperem Lazarum exemptae a corpore legem, per quam alia ab alia chao inpenetrabili separetur. secundum apostolum Paulum et resurrectionis esse quoque legem, in qua differt stella ab stella i n claritate. scit esse leges angelorum, alii, adsistentes Cherubim, deum indefessa. conlaudant, alii ante conspectum inuisibilis nobis dei tamquam lege officii proprioris adsistunt. nouit et pusillorum angelos deum cotidie ex quadam lege conspicere. scit utique esse aeternas leges et omnes eas se in illo saeculi custoditurum esse confidit, quia ea, per umbram sunt constituta, in hoc nunc saeculo semper obseruet.

Et ingrediebar in dilatatione: quia mandata tua exquisiui. non est angustus propheta; et superius iam dixerat: in uia praeceptorum tuorum cucurri, cum dilatasti . scit inter humanarum tribulationum passionem semper ad deum patulo esse se corde oportere. [*]( 8 Luc. XVI, 26. 10 I Cor. 15, 41. 14 Matth. XVIII, 10. 1 uitae V1 subreferendae R obliui = onis R 8 uere VR 4 in saeculom saeculi V tSquS in ras. R quod om. Cp 5 quadam ex quandam R nicissitudine ex uicissitudinS JR si futurum V 7 nouit ex nouist m. 1 r 8 Leazarum V e corpore C corpore V qu5 C ea 9 ho (corr. m. 2) V om. C separatur VC 10 et om. VCpe, sed cf. Lticifer ed. Hartel p. 379 quoque legem esse V quoque esse legem CpE differri R 11 ab stellS R1 a stella VC leges ex legis m. 1 R legiones V 12 cherubin V om. pE conlaudant ex laudant m. 2 V i. 13 conapectum ex conepeotu m. 2 V 14, pporis p propriores VR propioris e angelos faciem dfii Cp angelos faciem dei E quotidiae R 15 et eaa omnes pE 16 saeculi (ex saeculo corr. m. 1) saeoulum R 17 q{ supr. scr. R qui V constitutae R in hoc nunc saeculm R1 in huno nunc saeoulo V 19 mandata tua ex mandatum m. 2 V 20 exquisibi V1 21 niam (om. in) Rb 28 passionS R passionum P passiones VI Op E. )

Sed ambulans in latitudine propheta uersari in officio digno adeptae amplitudinis debet: et uersatur plane. sequitur enim: et loquebar in testimoniis tuis in conspectu regum et non confundebar. hoc officium dilatati cordis est, ut ex eo in abundantia doctrinae uerba procedant loquitur enim propheta constanter aduersus principes terrae deum praedicans. et quidem duplex significatio sensus huius est, quia secundum dominica praecepta oporteat a nobis [*]( 1 II Cor. 4, 8. 4 II Cor. 6, 12. o Ibid 16; cf. Lev. XXVI, 12. ) [*]( 1 quo id ipsum V 2 angnstati 0 anguatiati RpE cf. Sabatier 111, 736 hao ipsa amplitudine CpE 4 angustiamini RCpE nobis angustamini in om. VC angustiamini pE , 5 quoque om. Cpe profeta V prophetia R dicente RCpE cf. p. 425t 17 6 inhabitabo pE 9 dei om. p(A)e 11 exquiriui b 12 quotienscumque CpE 15 nostrae (fi) om. VRC sit 0 post seneus 1-2 litt. eras. R 16 cohartatur O coartamur V nobis om. V 17 animi ex animae m. 1 V animae CpE ad difficilia V cum add. m. 2 V 90 deba i. rtU. 3 R & Sbnlat plane (& S in uers. ineunt. add. m. 3f) R et ambulat plane VC 91 de testimoniis CpE, cf. p. 417,14 22 dilati R 28 in habundantia R inhabitantia VCpe. )

Et meditabar in mandatis tuis, dilexi uehementer. non solum igitur loqui nos in testimoniis dei conuenit, sed legis mandata omnia diurna meditatione retinere. neque tantum meditatio utilis est, nisi lex ipsa, quae in meditatione est, diligatur, neque diligere communi dilectione sufficiet, nisi etiam uehementer id, quod diligitur, diligatur. atque ideo hunc omnem perfectae rationis ordinem sermo propheticus percurrit dicens: et in mandatis tuis, quae dilexi uehementer.

Sed neque meditatio legis neque ipsa dilectio inpensa sufficiet, nisi fructum operum et uoluntatis efficientia consequatur. neque in hoc propheta cessauit; ait enim: et tuli manus meas ad mandata tua, dilexi ualde. [*](5 I Cor. 4, 8. ) [*]( 1 terrenorum V 9 cominus C 3 negantes se b 4 negamus C 5 et apostolus VCp fort. regnastis et om. Cp regnaretis VC fort. recte cf. Abh. IV, 85 8 suae R 9 gemina autem intellegentia = (eras. e) lectionS intellegentiae R geminautem intellegentia eleotionem intellegentie C geminam autem intellegentiae lectionem V geminam L. autem lectio intelligentiam pE 11 post intellegi un. litt. eras. R aut in ras., utruq; supr. scr. R 12 aut oum magis (cum add. m. 2) V eligatur ex legatur R 18 meditabor V, sed cf. lin. 20 15 diuturna E rainere R percensere pE 16 tantd V tant6 R 17 diligitur (i in / ras. 3) R om. C 20 percuourrit V 21 dilexi ualde Cpe 29 sed neque — ualde om. C eed neque ait enim om. pe 28 fructus V 24 et erexi manus pE 26 ualde om. pe. ) [*]( XXII. Hllar. Plet. pars I. ) [*]( 27 )

Omnis dei sermo, qui scripturis diuinis continetur. m spem bonorum caelestium uocat. atque ob id propheta in omnibus se dei praeceptis mansisse confidens constanter ait: memorare uerbum tuum seruo tuo. numquid promissi sui deus inmemor est? absit istud, ut aliqua subrepere in aeternam atque indefessam uirtutem humanarum infirmitatum genera credantur. sed propheta, qui promissis dei credidit, qui desiderio caelestium detentus est, qui contemptu praesentium futura sperauit, non ad memoriam uerbi sui deum admonet; sed, ut uerbi sui in se seruo suo memor sit, deprecatur, id est, ut ita dignus habeatur, in quo iam deus uerbi sui memor esse dignetur, quo in uerbo spem dederit. et spem non inanem esse oportet neque uerbis tantummodo praedicari, sed rebus [*]( 1 ea quae CE direxit V 2 sed mandatas humilitati C 4 officia semper ex officin m. 2 R officio C esse oportet p semper oportet esse E 5 ostii 7 exercitatio (om. et) CpE 8 frequentem CpE haec semper R et semper pE semper C 11 et ea futuris C amen add. C Explicit littera sexta incipit littera VII. V Finit R Finit Vau lit. VI. Lit. VII C Finit Vau lit. VI. incip. Zain lita VII. p 12 Zai VR 18 memor esto uerbi tui pE 15 in spem nos bonorum VR'b 18 uerborum tuorum R 19 istut V aliqua (a in ras. 3) R subripere V 21 dl promissis V 22 desiderium R 24 inter seruo et suo eras. 3 liit. R 25 in quo da d3 uerbi sui C in quo deus uerbi sui pb in quo uerbi sui t )

Et ad quidem omnia nos docemur; sed iam ipsis propheta perfunctus est dicens: est in humilitate mea: quoniam eloquium tuum uiuificauit me. h ae c ad spem refertur, quam sperare eum deus fecit. consolata est eum uero in humilitate, id est. cum contemnitur, cum , cum iniuriis uexatur, cum contumeliis inhonestatur sciens hanc sibi temptationum prae!sentium esse militiam. sed se inter haec suae bella spes a domino consolatur: uiuificatur autem per eloquia dei. scit in his excellentem esse in humilitatis gloriam ; scit animam eloquiis dei refectam tamquam pabulum aliquod in se aeternae continere. non mouetur in eloquiis dei uiuens inani superbientium gloria. nouit enim indigentiam suam eorum esse opulentia ditiorem. scit ieiunia sua caelesti atque euangelica benedictione saturari. scit humilitatem suam glorioso esse honoris praemio munerandam. atque ita subiecit: superbi inique agebant usquequaque: alegeautem tua non declinaui. inter nimias et consummatas superborum iniquitates — ualde enim inique agebant - nullo propheta deflexu a dei lege declinat.

Sed non declinantem a dei lege oportet esse memorem iudiciorum dei. in omni enim nostrae genere memoria nobis diuini iudicii inserenda et continenda est, ut, cum aliquid agimus, residente in nobis iudicii memoria uel numquam potius [*](1 incidant ex incident m. 2 V infirmitatea ex infirmitatis (et sic in uoeabulis seq.) R 2 praesentes V 8 potestatis R consulemur V 4 et ad — docemur om. Cpe 6 qffl R quo (cf. Wattenbach p. 66 et iñ Sabatier II, 236) C q = p quia E 7 uiuificabit RC referetur C q; eperare C q sperare p quae sperare e eum quam dfii r eum dill C eum in dffl pe 8 collata V uero est eum E 9 inriditur R1 fort. recte qf. p. 409,12 10 temptationem R 13 in his scientem R 14 di tx d! m. 2 V tamquam paulultl C 15 aliquod ex aliquam m. 2 V aq4 C aliqft p 18 satiari (sati in ras. 7-8 litt. m. 3) R 19 atque ideo E 22 nullo ex nullu R 23 a lege dei E 24 sed non — dei lege om. Cpe oportet esse eum memorem Cpe. ) [*]( 27* )