Conlationes Patrum (Collationibus)

Cassian, John

John Cassian. Johannis Cassiani Opera, Pars II (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Volume 13). Petschenig, Michael, editor. Vienna: Gerold, 1886.

tertius uero uocationis modus est [*]( 7 Gen. 12, 1 12 Luc. 14, 26 14 Mt. 19, 21 26 cf. Exod. 14 ) [*]( 3 eteter** D 5 cohortamur D\'P coortatur 0 6 genetali DlWl 10 conueTsationis OlPXI praecepit W1 12 filios D1 15 ninde D1 habis D1 16 caelum W 17 ad se specialiter 0 19 renanctians 01 sequutaB 0 ezortatio D1 ezordinatione 0 ezortatione D2 W X1. 22 ad] et 0 23 retenemus adscitus W1 25 professioneque DlOx tradedimus D1 26 scripturiis 0 moysen D2OPX2: moisen Dl mosen WXI isrl DWPX frhT 0 27 egipti D nacationis modis D\' )

qui ex necessitate descendit, cum diuitiis mundi huius uel uoluptatibus obligati ingruentibus repente temptationibus, quae uel mortis pericula conminantur uel amissione bonorum ac proscriptione percutiunt uel carorum morte conpungunt, ad deum, quem sequi in rerum prosperitate contempsimus, saltim inniti properare conpellimur.

cuius uocationis neceesitatem in scripturis quoque saepissime repperimus, cum filios Israhel ob menta peccatorum legimus a domino traditos hostibus suis, ob quorum dominationem crudelitatemque saeuissimam rursum conuersos ad dominum proclamasse. et misit eis, inquit, dominus saluatorem Aoth, filium Gera, filium Iemini, qui utraque manu utebatur pro dextera. et rursum clamauerunt, inquit, ad dominum: qui suscitauit eis saluatorem, et liberauit eos, Othonihel filium Cenez, fratrem Caleb iuniorem.

et de talibus in psalmo dicitur: cum occideret eos, tunc quaerebant eum: et reuertebantur, et diluculo ueniebant ad deum. et recordati sunt quia deus adiutor eorum est: et deus excelsus redemptor eorum est. rursumque: et clamauerunt ad dominum cum tribularentur: et de necessitatibus eorum liberauit eos.

Ex his itaque tribus modis licet priores duo melioribus inniti principiis uideantur, nonnumquam tamen inuenimus etiam de tertio gradu, qui infimus uidetur ac tepidus, perfectos uiros ac spiritu feruentissimos extitisse illisque consimiles, qui optimo principio adgressi domini famulatum [*]( 10 Ind. 3, 15 13 1. 0. 9 16 Pa. 77, 84-36 19 Ps. 106, 19 ) [*]( 1 huius] istiua in ras. m. 2 D 3 uel ante mortis om. D1 5 dominum PX contemsimus DIWOP saltem WO 6 pro- epenre D1 7 iarJ W frhl 0 8 traditus D1 9 rursus OX 10 proolamuaet W1 inquid DWP inqait eis 0 dominus eras. in D 11 gerari 0 fllium (post Gera) DlWOX: filii D\'łP gemini DO 13 clamauerint W1 inquid D: om. W P 14 liberabit WO othoniel 0 15 frat* (i. e. frater) D ealebh 0 17 deluculo WI: ante lucem 0 21 de cessitatibuB D 22 licet et W 24 infirmus OP1 26 obtimo OPX )

reliquam quoque uitam laudabili feruore spiritus exegerunt, et iterum de illo superiore gradu plurimos tepeftotos ad uituperabilem fiaem saepissime reccidisse. ae perinde sicut illis nihil obfuit quod non suouiiientor arbitrio, sed necessitatis eonpnlsione conuersi, quippe quibus hanc ipsam occasionem qua conpungerentur domini benignitas procurauit, ita etiam istis omnino nil profuit sublimiora conuersionis habuisse principia, quia non studuerunt reliquam uitam fine congruo terminare.

neo enim abbati Moysi, qui habitauit in loco ifltins heremi qui Calamus nuncupatur, quicquam defuit ad perfectae beatitudinis meritum, quod metu mortis quae ei propter homicidii crimen intentabatur inpulsus ad monasterium decucurrit. qui ita necessitatem conuersionis adripuit, ut eam in uoluntatem prompta animi uirtute conuertens ad perfectionis fastigia summa peruenerit. siont etiam s contrario plurimis, quos nominatim memorare non debeo, nihil profuit: domini seruitutem meliore adripuisse principio, qui deinceps cordis ignauia ac duritia subsequente in teporem noxium ac profnndum mortis barathrum conciderunt.