Conlationes Patrum (Collationibus)

saepe accidit non dicam nouiciis et infirmis, sed etiam experientissimis atque perfectis, ut, nisi mentis eorum directio et censura quibusdam mollita fuerit uicissitudinum laxamentis, aut in teporem spiritus ant certe in perniciosam corporis ualitudinem conlabatur. et idcirco a prudentibus atque perfectis, cum intercesserit fratrum etiam crebra uisitatio, non solum toleranda patienter, sed etiam gratanter est amplectenda:

primum quod pronoeat nos auidins [*]( 2 dum om. β 3 frandolenter KlZ eripiat] aaertat Oflv 4 a om. F contubemio BF: cont. salntari 0 salutari cont. βν adque Bl 5 distitatis Kl dietitutnB Z 7 inueniat . 0 diabalas Bl 10 permittet scripsi: permittat B promittit K1 permittit rell. v iam] tam in BF 12 quotid. 0 cottid. β incursibna 0 nec 0 15 XX om. K . et] atque Οβν intercapido KlZ 16 graaissima .BF . aduentu] adaentam 0 affectd BF 17 fngenda B 18 et F: ut B hac 0 ac βν 19 uestro Ov paueis F 20 nouitiis BOZ adque Bl 21 et] atque Ofiv mensura 0 22 ut in F 23 pernit. B ualetud. F 24 adque Bt 26 amplectanda KlZ )

Fertur beatissimus Iohannes, cum perdicem suis manibus molliter demulceret, philosophum quendam ritu ad se uenatorio uenientem subito conspexisse. qui miratus quod uir tantae opinionis ac famae ad tam parua et humilia se oblectamenta submitteret, tune es, inquit, ille Iohannes; cuius fama insignis atque celeberrima me quoque summo desiderio tuae agnitionis inlexit? cur ergo oblectamentis tam uilioribus occuparis ? cui beatus Iohannes:

quid est, inquit, quod manu tua gestas ? at ille: arcus, inquit. et cur, ait, non eum tensum semper ubique circumfers? cui ille respondit: non oportet, ne iugi curuamine rigoris fortitudo laxata mollescat atque depereat, et cum oportuerit ut fortiora in aliquam feram spicula dirigantur, rigore iam per nimietatem continuae intentionis amisso uiolentior ictus non possit emitti.