Conlationes Patrum (Collationibus)

noc est corpus mortis, quo aemulantes angelicam sanctitatem et uolentes domino iugiter inhaerere perfectionem tamen huius boni, quia mortis corpus obsistit, inuenire non possunt, sed faciunt malum quod nolunt, id est traducuntur mente etiam ad illa quae ad profectum uirtutum perfectionemque non pertinent. denique ut hoc de sanctis atque perfectis sibique similibus se dixisse beatus apostolus euidenter exprimeret, digito quodammodo semet ipsum tantum designans continuo infert itaque ego ipse, id est qui haec pronuntio, meae, non alterius conscientiae latebras pando.

hoc sane elocutionis genere familiariter uti apostolus solet, si quando uult se specialiter designare, sicut ibi: ipse ego Paulus obsecro uos per mansuetudinem et modestiam Christi, et rursum: nisi quod ego ipse non grauaui uos, et iterum: sed esto, ego ipse non grauaui uos, et alibi: ego ipse Paulus dico uobis: sicircumcidamini, Christus uobis nihil proderit, et ad Romanos: optabam enim anathema esse ipse ego a Christo pro fratribus meis.

potest autem non absurde etiam sic accipi, ut expressius cum emphasi pronuntietur itaque ego ipse, id est quem nostis esse apostolum Christi, quem tota suspicientia ueneramini, quem creditis summum esse atque perfectum et in quo loquitur Christus, cum mente seruiam legi dei, carne tamen legi peccati seruire me fateor, [*]( 11 Rom. 7, 25 14 II Cor. 10, 1 16 1. c. 12, 13 17 1. c. 16 18 Gal. 5, 2 20 Bom. 9, 3 23 Rom. 7, 25 ) [*]( 1 adque B 3 quo scripsi: quod codd. c propter quod r 4 euangelicam BF angelica 0 5 quia] quam 0 10 tantum BF (cf. infra se specialiter): tactuque Οβν 11 id est] idem 0 12 hac non 0 14 se om. 0 16 ego om. 0 18 ipse ego pau- . lus 00 19 prodeerit 0 20 obtabam BO ego ipse anathema esse §v 22 accepi K1 eipresius \'F praescius 0 (add. in marg. vel pressius) eofasi BFO eΜΦaCI 0 23 ipse ego β 24 quam creditis Fl 25 adque BxFO 26 lege dei B lege peccati BFX )

Et idcirco cotidianis suspiriis sancti omnes pro hac substantiae suae fragilitate conpuncti, dum cogitationum uarietates et conscientiae suae latebras ac penetralia perscrutantur, suppliciter clamant: non intres in iudicio cum seruo tuo: quia non iustificabitur in conspectu tuo omnis uiuens, et illud: quis glor iabitur castum se habere cor? aut quis fiduciam habebit se mundum esse a peccato? et iterum: non est iustus homo in terra, qui faciat bonum, et non peccabit, sed et illud: delicta. quis intellegit?

et ita infirmam\' hominum; inperfectamque iustitiam ac misericordiae dei semper indiguam esse censuerunt, ut unus ex his, cuius iniquitates atque peccata deus misso de altari ignito uerbi sui carbone purgauit, post illam mirificam contemplationem dei, post intuitum sublimium Seraphin et reuelationem sacramentorum caelestium dicat: uae mihi, quia uir pollutus labiis ego sum, et in medio populi polluta labia habentis ego habito. qui, sicut arbitror, labiorum suorum inmunditiam ne tunc .,...

ł quidem fortasse sensisset, nisi ueram perfectionis et integram puritatem contemplatione dei meruisset agnoscere, cuius intuitu [*](11 Pa. 142, 2 13 Prov. 20, 9 (LXX) 15 Eccles. 7, 21 (LXX) 17 Ps. 18, 13 23 Esai. 6, 5 ) [*]( 1 conditionis BOZ 2 reuolbor 0 5 modo tamen 0 6 sententiam FO1 8 Kip XVIII B XVIII F cottid. 11. 9 soae om. 0 11 iudicium β2ν 14 habere se 0 16 facit 0 peccet B peccauit F sed et... 17 intellegit om. Οβν 18 misericordia K2Zc indiguam Οβ1 : indigam r indignam rell. c 19 censuerunt BF: sentiunt 11 senserunt Ov peccata adque iniqui. tates B 20 ignoto Kl 21 sublimis BF 22 seraphin FOK\': serafin B seraphim K1Zv 25 suorom labiorum 0 nec Btv)

sed etiam cum orans peccatorum quasi uniuersalium inmunditiam confitetur, non iniquorum tantum, sed etiam iustorum plebem generali supplicatione conplectitur dicens: ecce tu iratus es, et peccauimus: in ipsis fuimus semper, et saluabimur. facti sumus ut inmundus omnes nos, tamquam pannus menstruatae uniuersae iustitiae nostrae. rogo quid euidentius hac potest esse sententia, qua non unam tantum, sed uniuersas iustitias nostras propheta conplexus et circumspiciens omnia, quae uel inmunda uel horrida iudicantur, quia nihil in hominum conuersatione sordidius neque inpurius potuit repperire, panno eas conparare maluit menstruatae.

frustra ergo manifestissimae ueritati spinosae obiectionis acumen opponitur, sicut paulo ante dixistiscsi nemo sine peccato, nullus est sanctus, si nemo sanctus, nullus ergo saluabitur. hoc enim prophetae testimonio potest nodus huius quaestionis absolui: ecce, inquit, tu iratus es, et peccauimus: id est cum elationem nostri cordis uel neglegentias auersatus tuo nos auxilio denudasti, confestim nos uorago absorbuit peccatorum, uelut si quis splendidissimo solis diceret elemento: caece tu obcubuisti, et nos ilico tenebrosa contexit obscuritas\'.

et tamen cum hic sanctos peccasse dicat et non solum peccasse, sed etiam in ipsis semper permansisse peccatis, [*]( 8 Esai. 64, 5-6 18 XXII, 8 21 Esai. 64, 5 ) [*]( 1 quum 0 2 mihi quia uir pollutus..... §. 8 fin. fragilitatis humanae desunt in Z, uno folio deperdito 9 saluauimur Kx 10 inmundi 0 11 pannum 0 12 hoc F quia B1 quam 0 13 profeta F 16 repperiri B2K217 obiectiones K1 19 sanctus si BF: Banctus et si OKx uemo est sanctus 0 21 inquid B\' FOJP et] et nos K 22 quum 0 cordis nostri 0 negligentias FKI neglientias Kl 25 obcubuisti K1: occub. rell. 26 quum 0 sanctus peccasse se OKx 27 mansisse 0 )

similiter etiam illud eiusdem prophetae uae mihi, quia uir pollutus labiis egosum, et in medio populi polluta labia habentis ego habito uidetur supra dictos sapere sermones: infelix ego homo: quis me liberabit de corpore mortis huius? itemque quod sequitur in propheta et ecce uolauit ad me unus de Seraphin, et in manu eius carbunculus (siue calculus), quem forcipe tulerat de altari. et tetigit os meum, et dixit: ecce hoc tetigi labia tua, et auferetur iniquitas tua, et peccatum tuum mundabitur tale est ut Pauli uideatur ore prolatum, qui ait: gratia dei per Iesum Christum dominum nostrum.

uidetis: ergo quemadmodum omnes sancti non tam ex persona populi quam ex sua et peccatores se ueraciter fateantur et tamen nequaquam de sua salute desperent, sed iustificationis plenitudinem, quam pro condicione fragilitatis humanae consequi se posse diffidunt, de gratia domini et miseratione praesumant.

Neminem uero in hac uita quamuis sanctum inmunem esse a debitis peccatorum etiam magisterium nos edocet saluatoris, qui discipulis suis perfectae orationis formulam [*]( 1 1. c. 2 1. c. 4 Rom. 7, 24 5 Esai. 64, 5 7 Rom. 7, 25 8 Esai. 6, 5 11 Rom. 7, 24 13 Esaj. 6, 6-7 18 Rom. 7, 25 ) [*]( 1 diaperat OK 2 ergo 0 4 liberauit BlF 5 rursumque 0 id quod OKv 12 liberauit BFK1 14 seraphyn F carbunculus sine om. 0 15 altare Kl 16 tetigit 0\'K et Vulgata 19 dum nrta ihm xpm K ■ 20 populi] pauli F 22 desperant OXI iustificationes Kl 23 conditione B 24 se om. BF piesumat 0 praesumunt βc 25 Kàp XVIIII B XVIIII F XVII Kl 26 delictis 0 )

si ergo aera haec et a sanctis profertnr oratio, sicut indubitanter credere nos oportet quis tam contumax et praesumptor tam superbia diabolici furoris elatus poterit inueniri, qui sine peccato se esse pronuntians non solum maiorem se apostolis credat, uerum etiam ipsum quasi ignorantiae ant uanitatis arguat saluatorem, ut scilicet aot nescierit fossa posse aliquos inmunes a debitis. aat frosura docuerit eos quos scierit orationis istius remedio non egere? sed cum regis sui praecepta seruantes omnes omnino sancti cotidie dicant dimitte nobis debita nostra, si uerum dicunt, uere nemo eat inmunis a culpa. si autem fingunt. ii aeque uerum est eos mendacii non carere peccato.

unde etiam ille sapientissimus Ecclesiastes uniuersos actus et humana studia mente percurrens sine ulla exceptione pronuntiat: quia non est iustus homo in terra, quifaciat bonum. et non peccabit: id est nemo in hac terra tam sanctus, tam diligens, tam intentus uel potuit umquam uel poterit inueniri, qui uero illi ac singulari bono ita iugiter ualeat inhaerere, ut non cotidie ab eo distractum se sentiat deliquisse. qui tamen cum pronuntietur inmunis a noxa esse non posse, iustus esse nihilominus non negatur.

Quisquis itaque anamarteton, id est inpeccantiam naturae adscribit humanae, non inanibus uerbis, sed conscientiae [*]( 3 Mt. 6, 12 14 I. c. 18 Kccles. 7, 21 (LXX) ) [*]( 2 quae om. KZ\' 4 dimittemaH F1 6 indubitante F nua credere 0 7 tamque saperbia KlZr 8 potoit F 10 ignorantiae et 0 11 aliquos esse posse 0 12 atiua 0 13 cuum 0 14 quotidie 0 cottidie β 15 dicant B1F fingunt] fallant Οβν 17 ecleaiastes BK actos K1 20 peccauit ElF 21 unquam 0 inuenire 0 22 aalet 0 23 at] et Bl quotidie 0 cottidie β 24 quum 0 26 Kip XX B XX F XVIII OK1 anamartheton BFfJ anam.arteti (h era.) 0 corr. )