Conlationes Patrum (Collationibus)

Cassian, John

John Cassian. Johannis Cassiani Opera, Pars II (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Volume 13). Petschenig, Michael, editor. Vienna: Gerold, 1886.

interdum etiam intercessione sanctorum inpetratur uenia delictorum: qui enim scit fratrem suum peccare peccatum non ad mortem, petit, et dabit ei uitam, peccanti non ad mortem, et iterum: infirmatur quis ex uobis? inducat presbyteros ecclesiae,. et orent super eum, unguentes eum oleo in nomine domini. et oratio fidei saluabit infirmum, et alleuabit eum dominus: et si in peccatis sit, dimittuntur ei.

nonnnmquam miserioordiae ac fidei merito labes excoquitur uitiorum secundum illud: per [*]( 3 Ps. 31, 5 (LXX) 5 Esai. 43, 26 (LXX) 7 Ps. 24, 18 10 Eeai. 1, 16-18 18 I lob. 5, 16 21 Iac. 5, 14—15 26 Prov. 15, 27 ) [*]( 1 quoniam] qilm (i e. quoniam) B 2 abolitio O2βυ coneeditur 0c 3 adnenum Ov 4 inpietates F 5 prins BFO (πρω̃τον eod. Sinait.): primus (πρω̃τος) βυ 6 cordia quoque B 7 optinetnr BZ1 8 inquid FOKlZ 10 inquid FOK1Z 11 pernersa B\' ut uid. 14 nenite et arguite βυ 17 lanae mnndarnnt B* mnnda] alba v: om. Οβ 19 petat B\'Ox 20 uitam dens Οβυ 21 presbit. BZ 24 alleDauit F 26 dimittnntur B: dimittentnr rell. v 26 labis RlZ exquoquitnr FO exequitnr K1 )

563

misericordiam et fidem purgantur peccata. per conuersionem plerumque ac salutem eorum, qui nostris monitis ac praedicatione saluantur, quoniam qui conuerti fecerit peccatorem ab errore uiae suae, saluabit animam eius a morte et cooperiet multitudinem peccatorum, per indulgentiam nihilominus ac remissionem nostram ad indulgentiam nostrorum facinorum peruenitur: si enim dimiseritis hominibus peccata eorum, dimittet et uobis pater uester caelestis delicta uestra. uidetis ergo quantos misericordiae aditus patefecerit clementia saluatoris, ut nemo salutem cupiens desperatione frangatur, cum uideat se tantis ad uitam remediis inuitari.

si enim pro infirmitate carnis adflictione ieiuniorum abolere te tua peccata non posse causaris nec potes dicere: genua mea infirmata sunt a ieiunio: et caro mea inmutata est propter oleum. quia cinerem tamquam panem manducabam, et potum meum cum fletu miscebam, elemosynarum ea redime largitate. indigenti si non habes quod inpertias (licet nullum ab hoc opere necessitas inopiae ac paupertatis excludat, quando quidem et illius uiduae duo tantum minuta ingentibus diuitum donariis praeferuntur et pro calice aquae frigidae mercedem se redditurum dominus repromittit), certe morum poteris emendatione purgari.

quodsi perfectionem uirtutum extinctione uitiorum omnium non potes adipisci, sollicitudinem piam erga utilitatem alienae salutis inpende. [*]( 3 lac. 5, 20 7 Mt. 6, 14 14 Ps. 108, 24 16 Pa. 101, 10 20 cf. Lnc. 21, 1-2 22 cf. Mt. 10, 42 ) [*]( 4 stlaat βυ 5 cooperit β operit v 8 et om. BFOK1 10 saluatores K1 11 diaperatione B\'Z 13 et afflictione BF O taa om. βc 16 mandocaui K1Z 17 elemosynarum K*: elymosinarum BZ\' alimosyn. F elemoein. OKlZ* 18 indigenti Ii] indigenti. (s ercu.) F 20 minuta (λεπτά) BF: era minuta 0 aera β 21 donariie (ra δω̃ρα Luc. 21, 1) 0: denariis BF maneribus βυ cf. XXI, 1, 3 praeferantar К2Zr praeferentar K\' calicem K1 22 repromittat К\'Zr certe absque illis moram (lc 23 perfectione BF ad perfectionem 0 24 extinctionem BK1 ) [*]( 36* )

564

si autem idencumte huic ministerio non esse conquereris, operire peccata poteris caritatisdeda. in hoc quoque ai te fragilem fecerit quaelibet mentis ignauia, oratione saltim atque intercessionesanctorum remedia uulneribus tuis humilitatis affectu submissus inplora. postremo quis est qui non possit suppliciter dicere: peccatum meum cognitum feci: et iniustitiam meam non operui? ut per hanc professionem etiam illod subiungere mereatur: et ta remisisti inpietatem

cordis mei quodsi uerecundia retrahente reuelare ea coram hominibus erubescis, illi quem latere non possunt confiteri ea iugi supplicatione non desinas ae dieen ei : iniquitatem meam ego agnosco: et peccatum meum coram me est semper. tibi soli peeenni, et malum coram te feci, qui et absque ullius uerecundiae pnblieatione curare et sine inproperio peeeato donare consueuit. post istud quoque tam promptum certumque subsidium aliud quoque adhuc facilius largita nobis est diuina dignatio ipsamque remedii opem nostro conmisit arbitrio, ut indulgentiam nostrorum scelerum pro nostro praesumamus affectu dicentes ei : dimitte nobis debita nostra sicut et nos dimittimus debitoribus nostris.

quisquis igitur ad indulgentiam snoram criminum desiderat peruenire, istis semet ipsum aptare studeat instrumentis. neminem obdurati cordis peruicacia a remedio salutari et fonte tantae pietatis auertat, quiaetiamsi haec omnia fecerimus, non erant idonea ad expiationem scelerum nostrorum, nisi ea bonitas domini clementiaque [*]( 6 Ps. 81, 5 (LXX) 8 1. c. (LXX) 11 Pa. 60, 5-6 20 Mt 6, 12 ) [*]( \'1 conquireris B1K 2 karitatis 0 3 salutem B1 saltem B2 FO 5 summissus OK2 6 cognitum tibi 02K2Zυ 7 confeuionem βυ 8 illud BFO1: illud confidenter 02βυ 10 quem] quidem B1 11 snbplie. B ei om. βυ 12 cognosco βυ 18 coram (ένώπιον) BFO: contra β υ 16 promptum B1K1 21 debita debitoribus F 22 desederat K1 28 neminem BFO: nec βυ obtarati BF 24 et fonte B\'FO: et fontem Bl fontem βυ )

565

deleuerit. qui cum religiosi conatus obsequia supplici mente a nobis oblata perspexerit, exiguos paruosque conatus inmensa liberalitate prosequitur dicens: ego sum, ego sum qui deleo iniquitates tuas propter ine, et peccatorum tuorum iam non recordabor.

ad hunc igitur quem praediximus statum quisque contenderit, satisfactionis gratiam cotidianis ieiuniis et mortificatione cordis et corporis adsequetur, quia, sicut scriptum est, sine sanguinis effusione non fit remissio. nec inmerito. caro enim et sanguis regnum dei possidere non possunt. et ideo quisquis ab huius sanguinis effusione gladium spiritus, quo est t uerbum dei, uoluerit inhibere, absque dubio illa Hieremiae maledictione plectetur: nam maledictus. inquit, qui prohibet gladium suum a sanguine.

hic namque est gladius, qui illum nonum sanguinem quo animatur materia peccatorum salubriter fundens, quidquid reppererit in membris animae nostrae carnale terrenumue concretum, resecat et abscidit ac mortificatos uitiis uiuere deo et spiritalibus facit uigere uirtutibus. et ita iam non recordatione ueteris admissi, sed spe futurorum flere incipiet gaudiorum, nec tam de praeteritis malis quam de uenturis cogitans bonis non ex peccatorum maerore lacrimas, sed ex aeternae illius laetitiae alacritate profundet, atque obliuiscens ea quae posteriora sunt, id est carnalia uitia, ad ea quae in ante sunt extendetur, hoc eet spiritalia dona atque uirtutes.

Ceterum quod paulo ante dixisti te etiam de industria praeteritorum peccatorum memoriam retractare, hoc fieri [*]( 3 Esai. 48, 25 8 Hebr. 9, 22 9 I Cor. 15, 50 11 Eph. 6, 17 13 Hierem. 48, 10 28 Phil. 3, 18 ) [*]( 1 qui] cni F\' relegiosi BKl snbplici Kl supplice Z 2 prespexerit 0 3 libertate 0 5 post recordabor in BF cap. 8 incipit, in 0 rasura est: uidetur VIII delectum ergo 02βυ 6 coaecenderit Olle 7 adsequitar a 12 iheremiae 0 hieremiae prophetae β (υ) : in 0 etf plfete s. I. a m. 2 18 inquid FOK1Z 15 noxiom* F sangninem noxium B 16 quicquid BOK2 17 animae nostrae BFO: nostris βυ 21 non] nec B 23 profundit β )

566

penitus non oportet, quin immo si uiolenter obrepserit, protinus extrudatur. multum namque retrahit mentem a contemplatione puritatis, eius praecipue qui in solitudine commoratur, inplicans eam sordibus mundi huius et praefocans faetore uitiorum. dum enim recolis ea, quae secundum principem saeculi huius per ignorantiam seu lasciuiam conmisisti, ut concedam tibi quod in hac cogitatione posito oblectatio nulla subrepat, certe antiquae putredinis uel sola contagio necesse est ut taetro mentem faetore conrumpat et spiritalem uirtutum fragrantiam, id est suauitatem boni odoris excludat.

cumi ergo praeteritorum memoria uitiorum pulsauerit sensum, ita ab ea resiliendum est, sicut refugit uir honestus et grauis, si inpudicae ac procacis feminae in publico aut conloquiis aut amplexibus adpetatur. qui utique nisi se a contactu eius festinus abstraxerit et uel breuissimam moram inhonestae confabulationis admiserit, etiamsi consensum pudendae respuat uoluptatis, infamiae tamen ac reprehensionis notam cunctorum praetereuntium iudicio non euadet.