Conlationes Patrum (Collationibus)

Cassian, John

John Cassian. Johannis Cassiani Opera, Pars II (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Volume 13). Petschenig, Michael, editor. Vienna: Gerold, 1886.

necdum senex haec uerba conpleuerat et ecce lampas accensa de meo sinu procedens ita cellam repleuit odore sulpureo, ut uehementia foetoris ipsius uix in ea nos residere permitteret. resumensque af monitionem senex, ecce, inquit, dominus tibi ueritatem sermonum meorum uisibiliter adprobauit, ut passionis illius incentorem de corde tuo [*](17 Eccles. 8, 11 (LXX) ) [*](2 pectorea W1 4 apertis W singultos 0 5 paximatiom D\'W\'0 paxmaciam X clangulae D1. clamcale 0 7 eamqae DWOXr: ipsamqae c: cf. cap. 26, 2 cottidie DX 8 terra 0 9 dirisimae W dariuime 0 11 captiaitatem Wl 13 triamfasti W 20 tuam (tu in ras. m. 2) D 21 teterrimas OX 24 medio 0 25 sulpureo W: sulphureo (phareo in ras. m. 2) D et 0 salphoreo X fetoris codd. 27 inquid D\'W 28 passiones Wl )

51
atabri confeesione depnlsum oculis peruideres, patefactumque hostem nequaquam locum in te ulterius habiturum aperta eius expelsione cognosceres. itaque secundum sententiam senis ita est, inquit, in me confessionis huius uirtute dominatio diabolicae illius tyrannidis extincta atque in perpetuum consopita, ut numquam mihi ne memoriam quidem concupiscentiae hBins ulterius temptauerit inimicus ingerere nec me post haec aliquando pulsatum furtiui illius desiderii instigatione persenserim.

quem sensum in Ecclesiaste quoque pulcherrime legimns figuratum. si momorderit, inquit, serpens non in sibilo, non est abundantia incantatori, taciti serpentis morsum perniciosum esse designans, id est: si per confessionem suggestio seu cogitatio diabolica incantatori cuiquam, spiritali scilicet uiro, qui carminibus scripturarum mederi protinus uulneri et extrahere de corde consueuit noxia uenena serpentis, patefacta non fuerit, succurrere periclitanti perituroue non poterit. hoc igitur modo ad scientiam discretionis uerae peruenire facillime poterimus, ut seniorum uestigia subsequentes neque agere quicquam noui neque discernere nostro iudicio praesumamus, sed quemadmodum nos uel illorum traditio uel uitae probitas informarit, in omnibus gradiamur.