Conlationes Patrum (Collationibus)

cumque aliquando ad coetus fratrum aliqua fuerit inuitatione reuocatus, quod non potest non uel raro etiam districtissimis heremi adcolis prouenire, si mentem suam etiam pro uilibus quibusque rebus deprehenderit tacite fuisse conmotam, ut quidam occultorum motuum seuerissimus censor mox sibi illa durissima iniuriarum genera, quibus ad perfectam tolerantiam semet ipsum cotidianis meditationibus exercebat, exprobret atque ita se obiurgans et increpans adloquatur: tune ille es, bone uir, qui te, dum in illa solitudinis tuae exerceris palaestra, omnia superaturum mala constantissime praesumebus, qui dudum, cum tibi non solum summas conuiciorum acerbitates, uerum etiam intoleranda supplicia ipse proponeres, satis ualidum atque ad omnes procellas inmobilem te credebas?

quomodo [*]( 1 ab BF: enim ab 0 etiam ab βν 2 posse suppetere Οβν 3 sine βν quibus BF: quae Οβν 5 et] nt BF 6 aelad B1 8 succumb. BF adque F 9 obponens OKIZ: opp. rell. 12 connitioram B2β 16 deetrict. B1FO 17 adcolis F1: accolia rdl. peraenire BF pro uilibus 0: probabilibus BF pro leuibus βν 21 cottid. K exprobet BFK1 adque F 23 te dudum K\'Z exercens scripri: ezeroeres BFv eieroereria 0 exercere K exercens (ns in ras. m. 2) Z phalestra K palestra rell. 25 connitioram B2β aceraitatee B1 )

tali ergo semet ipsum conpunctionis animaduersione condemnans inultam suae conmotionis obreptionem esse non sinat, sed artiore carnem suam ieiunii ac uigiliarum correptione castigans ac iugibus continentiae poenis culpam suae mobilitatis eicrucians illud, quod ad plenum excoquere in coenobii conuersatione debuerat, in solitudine constitutus hoc exercitationis igne consumat. illud sane ad obtinendam iugem ac stabilem patientiam constanter atque inmobiliter est tenendum, non licere nobis, quibus lege diuina non solum ultio iniuriarum, sed etiam memoria prohibetur, cuiuslibet detrimenti uel inritationis obtentu ad iracundiam conmoueri.

quod enim grauius animae potest euenire dispendium, quam ut per conmotionis subitam caecitatem ueri atque aeterni luminis claritate priuata ab illius qui mitis et humilis corde est contemplatione discedat? quid rogo perniciosius quidue deformius, quam ut quis honestatis iudicium et regulam ac disciplinam rectae discretionis amittat et ea sanus ac sobrius perpetret, quae ne temulentus quidem ac [*]( 5 Ps. 118, 60 6 PI. 25, 2 7 PB. 138, 28—24 19 cf. Lev. 19, 18 24 Mt. 11, 29 ) [*]( 1 confossa O2βν 6 piofeta BF dixisti βν 10 adpamtom FOt app. rID. 12 condempnans β1 inoltam anime 0 nae con(com)motionis obreptionem BFO: animi sui commotiunculam βν 16 illnd BF: illnht 0 id βν 16 exquoquere B1F1O 18 optinendam BF\' Z\' optionendam F1 22 uenire (l 25 ergo 0 corr. 28 nec βν quidem quis βν )

haec erge et oeten Us similia detrimenta quisque perpenderit, non solum uniuersa damnorum genera, sed etiam iniuriarum atque poenarum quaecumque possunt a crudelissimis inrogari facili sustentatione despiciet, nihil dispendiosinB iracundia nec pretiosius tranquillitate animi ac perpetua cordis sui iudicans puritate, ob quam non solum carnalium, sed etiam illarum quae spiritales uidentur rerum spernenda sunt commoda, si alias adquiri uel perfici nisi cum huius tranquillitatis perturbatione non possunt.