Conlationes Patrum (Collationibus)

Cassian, John

John Cassian. Johannis Cassiani Opera, Pars II (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Volume 13). Petschenig, Michael, editor. Vienna: Gerold, 1886.

praedictae directionis ingreditur, in quo ab amico umquam suo poterit dissidere, qui primam litium causam, quae ei paruulis rebus uilissimisque materiis generari solet, nihil suum uindicans radicitus amputarit, illud quod in Actibus apostolorum legimus de unitate credentium omni uirtute custodiens: multitudinis autem credentium erat cor et anima una, nec quisquam eorum quae possidebant aliquid suum esse dicebat, sederant illis omnia conmunia? deinde quemadmodum ab eodem seminarium dissensionis [*](25 Act. 4, 82 ) [*]( 1 malit] magis nelit T 3 nt om. II 4 aec iniustis om. 0 5 aduersus IITOv contentam 2 7 pernit. ΠΥ 10 peremtorum 2 peremptorum 71 de] ei T 11 cott. T quotidie 0 12 permittit TITc 14 post motus in T est: VII quicumqae] qui eum (sic) II pro irae in II est rasura: fuisse uidetur et 15 is 2 16 stimulus T 18 patefacta II 20 dilectionis T 21 Jitium] limum TP qua ex 2 23 amputaberit Ol 26 aliquit W (2) 27 dicebant 0 28 eo TTTOv dissentionis 2 )

444

exsurget, qui non suae, sed fratris seruiens uoluntati domini atque auctoris sui fuerit imitator effectus, qui loquens ex persona hominis quem gerebat non ueni, inquit, facere uoluntatem meam sed uoluntatem eius qui misit me?

quo autem modo ullum contentionis fomitem suscitabit, qui de intellegentia ac sensu suo non tam proprio iudicio quam fratris credere decreuit examini, pro eius scilicet arbitrio uel probans sua inuenta uel inprobans et euangelicum illud . pii cordis humilitate consummans: uerumtamen non sicut ego uolo sed sicut tu? aut qua ratione aliquid quo frater maestificetur admittet, qui bono pacis nihil iudicat esse pretiosius, dominicae illius sententiae memoriam non amittens: in hoc cognoscent omnes quod mei estis discipuli, si dilectionem habueritis inuicem, per quam uelut speciali signaculo gregem ouium suarum in hoc mundo uoluit Christus agnosci atque hoc a ceteris ut ita dixerim charactere discerni?

qua uero ex causa uel in se recipere uel in alio residere rancorem tristitiae sustinebit, cui summa definitio est iracundiae, quae perniciosa et inlicita est, iustas causas esse non posse, eodemque se modo suscensente sibi fratre orare non posse, quo si fratri suo ipse suscenseat, illam domini saluatoris humili semper retinens corde sententiam: si offers munus tuum ad altare, et ibi recordatus fueris quod frater tuus habet aliquid aduersum te, relinque ibi munus tuum ad altare, et uade prius. reconciliare fratri tuo, et sic ueniens offers munus tuum?

nihil enim proderit si te quidem adseras non irasci et credas te illud inplere mandatum quo dicitur: sol [*](3 Ioh. 6, 38 9 Mt. 26, 39 13 Ioh. 13, 35 22 Mt. 5, 23—24 28 Eph. 4, 26 ) [*]( 1 exurget O 3 inquid O 4 me migit O 5 ullins T 6 tamen IP 11 admittit T quo Π1 12 ille Π1 18 discipuli estis T 14 in inuicem TO uel IP nelnd T 16 aceeteriB T caractere 2TO 18 snstenebit IP 19 pernit. H T 20 Bnscensentes Π fratrem 71 22 retinens semper S 84 contra T 26 reconciliari Σ Π2Υ ʋ offer Πʋ offene T 27 post tnum in T est: VIII 28 illut Π1. (Σ) )

445

non occidat super iracundiam tuam, et: qui irascitur fratri suo, reus erit iudicio, alterius uero tristitiam quam delenire tua mansuetudine potuisti contumaci corde despicias. eodem namque modo praecepti dominici praeuaricatione plecteris. qui enim dixit irasci te aduersus alterum non debere, dixit nec alterius contemni debere tristitiam, quia non interest apud deum qui omnes homines uult saluos fieri, utrum te an alium quempiam perdas.

unum siquidem cuiuslibet interitu ei nascitur detrimentum, itidemque illi cui omnium grata perditio est unum lucrum uel tua uel fratris morte conquiritur. quemadmodum postremo poterit uel tenuem contra fratrem retinere tristitiam, qui se credit cotidie, immo continuo ab hoc saeculo migraturum ?