Res Gestae

Ammianus Marcellinus

Ammianus Marcellinus. Ammianus Marcellinus, with an English translation, Vols. I-III. Rolfe, John C., editor. Cambridge, MA; London: Harvard University Press; W. Heinemann, 1935-1940 (printing).

Quae necesse sit fieri in compendium redigam breue. Equos praebebo currules Hispanos, et miscendos Gentilibus atque Scutariis adulescentes Laetos quosdam, cis Rhenum editam barbarorum progeniem, vel certe ex dediticiis, qui ad nostra

v2.p.58
desciscunt. Et haec ad usque exitum vitae me spondeo non modo grato animo,[*](animo, added by G; V omits; non modo gratum verum cupidum (om. animo) sugg. by Pighius.) verum cupido quoque facturum.

Praefectos praetorio, aequitate et meritis notos, tua nobis dabit dementia, residuos iudices, militiaeque moderatores, promovendos arbitrio meo concedi est consentaneum, itidemque stipatores. Stultum est enim cum ante caveri possit ne fiat, eos ad[*](eos ad, NA; ad BG; V omits ad, def. by Pighius.) latus imperatoris adscisci, quorum mores ignorantur et voluntates.

Hoc sane sine ulla dubitatione firmaverim: tirones ad peregrina et longinqua Galli transmittere,[*](transmittere or dimittere, Clark, c.c.; mittere, V, def. by Pighius.) diuturna perturbatione, casibusque vexati gravissimis, nec sponte sua poterunt nec coacti, ne consumpta penitus iuventute, ut[*](ut, added by Val.; V omits.) affliguntur praeterita recordantes, ita desperatione pereant impendentium.

Nec Parthicis gentibus opponenda auxilia hinc acciri conveniet, cum adhuc nec barbarici sint impetus interclusi, et (si dici quod verum est pateris), haec provinciae malis iactatae continuis, externis indigeant adiumentis et fortibus.

Haec hortando (ut aestimo) salutariter scripsi, poscens et rogans. Scio enim scio nequid sublatius dicam, quam[*](quam, Clark; cum, V; parum, Novák.) imperio ,[*](congruit, Clark; congrues V1; congruens, V2, Novák.) quas rerum acerbitates, iam conclamatas et perditas, concordia vicissim sibi cedentium principum, meliorem

v2.p.60
revocavit in statum, cum appareat maiorum exemplo nostrorum, moderatores haec et similia cogitantes, fortunate beateque vivendi quodam modo viam, et ultimo tempori posteritatique iucundam sui memoriam commendare.

His litteris iunctas secretiores alias Constantio offerendas clanculo misit, obiurgatorias et mordaces, quarum seriem nec scrutari licebat,[*](licebat, Clark; licunt, V; licuerat, Novák.) nec (si licuisset), proferre decebat in publicum.

Ad id munus implendum, electi viri sunt graves, Pentadius officiorum magister, et Eutherius cubiculi praepositus, post oblatas litteras relaturi, nullo suppresso, quae viderunt, et super ordine futurorum fidenter acturi.

Auxerat inter haec coeptorum invidiam, Florenti fuga praefecti, qui velut praesagiens concitandos[*](concitandos, NAG; concitanda moturus militem, Pet.; concitandos motus ut militem, V.) motus ob[*](ob, G; et, A; ut, V.) militem (ut sermone tenus iactabatur), accitum, consulto discesserat Viennam, alimentariae rei gratia divelli causatus a Caesare, quem saepe tractatum asperius formidabat.

Dein cum comperisset eum ad Augustum culmen evectum, exigua ac prope nulla vivendi spe versus in metum, ut longe disiunctus, malis se quae suspicabatur, exemit, et necessitudine omni relicta, digressus venit ad Constantium itineribus lentis, utque se nulli obnoxium culpae monstraret, Iulianum

v2.p.62
ut perduellem multis criminibus appetebat.

Cuius post abitum, bene Iulianus cogitans et prudenter, scirique volens quod praesenti quoque pepercisset, caritates eius cum re familiari intacta, publico cursu usu permisso,[*](publico cursu usu permisso, V; usu del. as dittography by Pet.; publico cursu, usu permisso, Momm.; publici cursus, Lind.) ad Orientem vehi[*](uehi, Novák; redire, G; digredi, Her.; redi, V.) tutius imperavit.

Nec minore studio secuti legati, haec secum ferentes, quae praediximus, intentique ad viandum, cum venirent ad iudices celsiores, oblique tenebantur, morasque per Italiam et Illyricum perpessi diuturnas et graves, tandem transfretati per Bosporum, itineribusque lentis progressi, apud Caesaream Cappadociae etiam tum degentem invenere Constantium, Mazacam antehac nominatam, opportunam urbem et celebrem, sub Argaei montis pedibus sitam.

Qui intromissi data potestate offerunt scripta, hisque recitatis, ultra modum solitae indignationis excanduit imperator, limibusque[*](limibusque, Amm. alone seems to use this form; of. limes, xvii. 7, 13.) oculis eos ad usque metum contuens mortis, egredi iussit, nihil post haec percontatus, vel audire perpessus.

Perculsus tamen ardenter, cunctatione stringebatur ambigua, utrum in Persas an contra Iulianum

v2.p.64
moveri iuberet acies quibus fidebat, haesitansque diu perpensis consiliis, flexus est quorundam sententia utilium suasorum, et iter orientem versus edixit.

Statim tamen et legatos absolvit, et Leonam quaestorem suum in Gallias cum litteris datis ad Iulianum pergere celeri statuit gradu, nihil aovatorum se asserens suscepisse, sed eum si saluti suae proximorumque consulit, tumenti flatu deposito, intra Caesaris se potestatem continere praecipiens.

Utque id facile formido intentatorum efficeret, velut magnis viribus fretus, in locum Florentii praefectum praetorio, Nebridium tum quaestorem eiusdem Caesaris promoverat, et Felicem notarium, officiorum magistrum, et quosdam alios. enim successorem Lupicini, antequam sciretur huius modi quicquam, magistrum provexit armorum.