Pseudo-Augustini Quaestiones Veteris et Novi Testamenti CXXVII

Ambrosiaster

Ambrosiaster. Pseudo-Augustini Quaestiones Veteris et Novi Testamenti CXXVII (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Volume 50). Souter, Alexander, editor. Vienna, Leipzig: Tempsky, Freytag, 1908

Absit a Christianis ne sidera uenerari dicantur, quibus indulta est spiritalis cultura, ut despicientes quae uidentur his, quae inuisibilia et supercaelestia sunt, copulentur, ut haec omnia transcendant futuri cum angelis dei. nam siderum cultores aut cum ipsis erunt aut intra ista. qui enim fieri potest, ut aliquis super haec sit quae colit? pagani itaque non conputum lunae obseruant, sed lunam ipsam uelut deam uenerantur et effectus curriculorum eius adprehendisse se [*]( 3 cf. Gen. 3, 5. 6 ) [*](Iff.1\') [*]( 3 KuamJ eum X si] sc CX re JN 7 propter ea C 8 aceruu GA 9 se] si X idolatria N 10 in deurn] deo 11\' 11 nec adt.) ne C gratia N (corr.), G enim] ei N 15 cursus NGA paschae] sit add. NX 16 diee] die (a add. tl/. ree. fort. 8. l.) N 17 custodiant X 19 dispicientes NG 21 transdant (corr.) M 22 qui scripsi quin coda. potest fieri GA )

144
arbitrantes, quid certis diebus agendum quidue cauendum sit. decreuerunt imperio huius uitam et conuersationem suam ordine quodam subicientes, quos, quia extra dei ordinationem haec ausi sunt usurpare, falli frequenter deprehendimus. haec enim luminaria in signa temporum deus constituit, unde et nos numerum lunae custodimus, non illam ipsam excolimus. ut a quarta decima luna, quae nobis secundum legem prima est. rationem paschae obseruemus. omnia enim plena deus instituit; ideoque a decima quarta usque in uigensimam primam, his septem diebus pascha nobis celebrare concessum est, ut de his septem aliqui dies a parasceue usque ad resurrectionem domini concludantur, ut neque tertia decima in passione sit neque quarta decima in resurrectione aut quinta decima ne ante primam secundum nos lunam passio Christi sit neque resurrectio eius non primo die, quo coeptus mundus est.

Omnia enim mundi tempora unius ebdomadae curriculis numerantur, qua deus mundi membra et ornamenta conposuit. sex enim diebus mundum aptauit et septima cessauit, quam sabbatum appellauit. his enim septem diebus totius mundi ratio et numerus continetur. semper enim in se redeuntes multiplicant numerum temporum. post sabbatum enim a primo die repetit semper usque in diem septimum, id est sabbatum, ut resurrectio domini primo die inchoati mundi facta discatur, qui dies dominicus dicitur. ipsum enim fecit dominus unum, qui uespere in septenarium numerum euolutus incipit iterum, ut sit post ebdomadam primus. quod ita decretum ab initio est [*]( 7 cf. Ex. 12, 6 etc. 23 cf. Apoc. 1, 10 ) [*](ikf.P) [*]( \' 1 diebus certis GA quidue] quid uel FB 5 signa (corr.) C temporum (u in rns.) C 6 luna. (rorr.) M ut] et (corr.) C 8 rationum N, (u in ras.) F inplena GA 9 a decima quarta] .....ama (ma s. l.) XliII ta (ta s. I.) M a XliII N in] ad N uigiseima prima C XXI NF 11 a] ad (corr.) N ad] ad (d in ras.) M 12 XIII N 13 quarta decima] XlIII MN 14 prima FB 15 non] nam N 17 quia N, F {corr.) memora FB 20 aemper] septem M 22 VII (add. mum s. l. m3) M 25 euolutas (corr.) M 26 initi..o M )

145
propter sacramentum incarnationis domini et passionis et resurrectionis. in corpore enim domini totus prope mundus resurrexit et instauratus est.

Absolutum est non nos lunam colere, sed numerum, qui per lunae cursum institutus est, custodire. diabolus autem, qui est satanas, ut fallaciae suae auctoritatem aliquam posset adhibere et mendacia sua commenticia ueritate colorare, primo mense quo sacramenta dominica scit celebranda, quia non mediocris potentiae est, paganis quae obseruarent instituit mysteria, ut animas eorum duabus ex causis in errore detineret: ut, quia praeuenit ueritatem fallacia, ueritas fallacia uideretur, quasi antiquitate praeiudicans ueritati; et quia in primo mense, in quo aequinoctium habent Romani, sicuti et nos, ea ipsa obseruatio ab his custoditur, ita ut et per sanguinem dicant expiationem fieri, sicut et nos per crucem. hac uersutia paganos detinet in errore, ut putent ueritatem nostram imitationem potius uideri quam ueritatem, quasi per aemulationem superstitione quadam inuentam. \'nec enim uerum potest\', inquiunt, \'aestimari quod postea est inuentum\'. sed quia apud nos pro certo ueritas est et ab initio haec est, uirtutum adque prodigiorum signa perhibent testimonium, ut teste uirtute diaboli inprobitas innotescat. quoniam enim sola est, quae facile suadeat haec, contra uersutiam et praeuentum diaboli posita est, ut simulationem eius reuelet. nemo enim etiam inimicorum negare audeat illic esse ueritatem, ubi uirtus apparet. [*]( 5 cf. Apoc. 12, 9. 20, 2 ) [*](itf. P) [*]( 2 domini om. N 6 possit NX 7 adhiberi M ueritatem (corr.) N 8 quo] quod M (corr. m2), CNX (corr. FA) acit] sic (corr. m2 sunt) M sit NGA 10 causit (corr. m2) M errorem codd., sed cf. lin. 16 13 ramani N secuti CN 14 ita (i in ras.) ut (s. I.) M 16 teninet (te in ras.) C 18 superstitione] superstutione C superstitutione N super institutione(m) X quandam GA inuentum C 20 certe GB 21 prohibent X 22 innotescit FG 25 ne (add. gare s. I.) M , audiat C uirtus] ueritas N. ) [*]( L. Fi.-Aug. Quaest. teat. ) [*]( 10 )

146

LXXXV. QVID EST UT, CUM CONSTET A DAUID USQVE, AD TRANSMIGRATIONEM BABVLONIS SEPTEM ET DECEM ESSE GENERATIONES, EUANGELISTA QVATTUORDECIM DICAT PRAETERMISSO OCHODIA, QVI POST IORAM EST FILIUM IOSAFAT, ET IOAS FILIO OCHODIAE ET AMESSIA FILIO IOAS?

Nihil euangelistam quam sensum legis secutum credibile debet uideri, ideoque non inmerito hi ab euangelista sublati sunt de numero ceterorum. sic enim horum continuauit impietas, ut malignum illorum nullum interuallum haberet. a Ioram autem coeptum malignum sic perambulauit usque ad Oziam filium Amessiae, ut nullius lateris esset suffragium, quo ex parte merito patris aliquis horum remaneret in numero regum. nam Ioram maligne agens merito Iosafat remissus in numero est et Ozias merito Ioatham reseruatus in numero est; illorum autem trium continuata malignitas in deum est. Solomon quoque merito patris remissus in regno est et Roboam filius Solomonis maligne agens merito Asaf relictus est in numero regum. illi autem tres in medio malorum conclusi sunt maligne agentes; ideo erasi sunt. peius enim ad perditionem generis exemplum est, quando se iugiter malignitas pandit. et ut proprie dicam: propter quod ex traduce eorum non est [*]( 1 cf. I Par. 3, 10 Beqq. 3 cf. Matth. 1, 17 18 cf. Matth. 1, 8 ) [*](def. F) [*]( * 2 ad transmigrationem bis C ad tranemigratione N XVII NGA 3 quatuordecem M 4 dicat ho (ho ertts.) C dicit X praetermisso om. C ochodia (rubr.: corr. air. ochozia) M ochoohdie (corr. ochoohdia) N ochocia F o6hozia X 5 est om. C 6 amsessia (fort. ex arnassia) C 7 euangelista X 8 hii CO A 10 lrallum (11 m ras.) M a Ioram] maiora (corr. ioram) M 11 oriam (z a, l. m. nc.) N 12 amaessi§ (corr. amaasie) M ama6(s)iae X esse X 14 *i»am Ioram] maiora (cotr. ioram) M praemissus C 15 iotham CX ioatam N reseruantue C 18 asaf (corr. asa eras. f) M asaph C asa NX relectus CF nu..mero N 19 maliorum (corr.) C 20 pius N a perditione N )

147
Iosef, praetermissi sunt. ab Abraham enim horum generationem secutus est euangelista, ex quibus originem trahit Iosef, cui desponsata Maria genuit Christum.

LXXXVI. QVID EST QVOD PROBET MARIAM MATREM DOMINI EX TRIBU ET SEMINE ESSE DAUID?

Idonei testis proferimus sermonem. dicit enim angelus ad Mariam inter cetera: et dabit illi dominus deus sedem Dauid patris sui, et regnabit in domo Iacob in aeternum, et regni eius non erit finis. quo modo diceretur ab idoneo teste pater eius Dauid, si non esset Maria ex semine Dauid?

LXXXVII. SI UNUS EST DEUS, CUR IN TRIBUS SPES SALUTIS EST, ET NON IN DUOBUS AUT QVATTUOR AUT CERTE IN IPSO UNO? ET QVARE NON EST AB INITIO TRINITAS PRAEDICATA?

Nihil paene nouum; sic enim trinitas praedicatur, ut unus deus credatur. non ergo additum est aliquid, sed sacramentum dei unius reuelatum. inter ipsa autem primordia manifestari non oportuit, quia prius praedicandum est et postea id quod praedicatum est reuelandum, ut scias patrem esse, a quo cuncta sunt, filium uero dici, per quem sunt omnia, spiritum autem sanctum appellari, per quem omnia, quae a patre quidem, sed per filium sunt, regenerantur ad fidem dei unius. h ergo tres sunt quidem, sed una diuinitas. ratio igitur facit ut [*]( 2 cf. Ifattb. 1, 16 7 Luc. 1, 32. 83 12 cf. Matth. 28, 19 etc. 21 ef. Ioh. 1, 3 ) [*](fĮ.P) [*]( 1 ab om. M (adci.), CNX (add. Am3) 2 eet om. C euangelista est GA traxit C 8 dispowata QA 4 pro et (corr. atr.) 14 5 exj et M sumne (cotrr. atr.) M 6 testes NFB proferimus] prostremas (corr. pQstremaa) C 8 legnauit CX 10 enioa N 12 unius atr. in ras. M 18 ęt] ex M 17 credatur (t in ras.) M 21 cuncta «I.ft e. I. oquua Mmd ctmcta (n in ras.) N 23 regerantar M oni (erae.) nnias M hii C ) [*]( 10* )

148
tres sint, non plures aut infra. omnis enim numerus usque ad nouem peruenit, quia tres, dum inuicem in se sunt, faciunt numero nouem, quia in uno tres sunt et tres in unum. qui enim uidet unum, uidet tres, dum nihil differt alter ab altero. tres ergo unum et ter tres unum; hoc est, in nono numero perfectio est, quantum ad numerum pertinet, quia de uno sunt omnia. addito enim uno, ex quo uel in quo tres qui numerantur nouem, fiunt decem aut XX. semper tamen usque ad nouem uenitur et unus additur, quia nouem unum sunt, ut plena perfectio sit unitatis.