Pseudo-Augustini Quaestiones Veteris et Novi Testamenti CXXVII

Ambrosiaster

Ambrosiaster. Pseudo-Augustini Quaestiones Veteris et Novi Testamenti CXXVII (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Volume 50). Souter, Alexander, editor. Vienna, Leipzig: Tempsky, Freytag, 1908

Si in Adam autem uel ceteris sic dicatur fuisse spiritus sanctus, sicut nunc est in fidelibus, quae noua dona dedit deus, cum regnum filii sui dedicauit in nobis? et quo modo felix et beatum tempus prae ceteris dicitur saluatoris aduentus, si ea praestitit quae iam fuerant praestita? et ubi est illud, quod dicit saluator ad discipulos: multi, inquit, profetae et iusti cupierunt uidere quae uidetis et audire quae auditis, et non audierunt?

Qua ratione ergo poterit dici quia beatitudo temporis huius nihil amplius contulit doni, quam ueteribus est conlatum? quod quidem ad iniuriam proficit saluatoris, ut nihil habuerit nonum, quod in ortu imperii sui suscipientibus se donaret, cum id elaborare soleant diuites, ut in die festo natalis sui exquisita inuitatis dent apoforeta. quanta ergo iniuria domini est, ut his, quos ad nonum et inauditum diem festum et omni laude dignum inuitauit, non dicatur habuisse inexperta quae donaret! et ubi est illud euangelistae Iohannis, quod dicit: in sua uenit et sui eum non receperunt; quotquot [*](4 Luc. 2, 25 10 aq. cf. Ps. 50, 12 13 Matth.113, 17 25 Ioh. 1, 11-13 ) [*]( 1 uiri X 4 inquit sanctus om. X 7 filii (i alt. in ras.) P 9 sicuti P dedit] dit M 10 felis M 13 uocati prophete P 14 cupiuerunt N 15 audistis (corr.) N audiuerunt X 20 id elaborare scripsi idem laboraret P ide laborare MN idem laborare CX 21 elqu(a\'esitft X apoforeta] lacuna in P aproforita MNFB proforita C aprophorita GA quanta] quiicta (?) (alt. i 8. I.) M (corr. quis ita) 23 inexparta FB inexparte G, (corr. m2) A 24 euangeliata CB iohanis N 25 non om. P reciperunt CX quod quod MN quodquot (corr.) C )

381

autem receperunt eum, dedit illis potestatem filios dei fieri, his qui credunt in nomine eius, qui non ex sanguine neque ei uoluntate carnis neque ex uoluntate uiri, sed ex deo nati sunt? igitur quo modo non inusitatum est quod donauit credentibus deus in Christum, quando dedit eis potestatem filios dei fieri, id est fratres filii sui proprii, non ex uoluntate carnis et sanguinis aut uiri, sed ex deo, ut spiritaliter nascerentur? aut si prius gratia ista concessa probatur, tunc nihil nouum aduentus Christi contulisse dicatur.

Adae certe carnalis et terrena fuit factura, non spiritalis. non enim ex deo sine carne et sanguine natus est, sed de terra a deo factus est. ideoque non potuit spiritum sanctum accipere, qui non erat spiritalis et cui concessum non erat patrem deum in oratione uocare. qui enim spiritum sanctum accipiunt, his data potestas est, ut per id quod spiritum dei habent patrem illum Christianorum in oratione appellent. quod quia ante concessum non fuit, non possunt dici priores spiritum sanctum habuisse. hi ergo qui putant Adam uel ceteros habuisse sanctum spiritum nesciunt, quale donum habeant dei, nec gratias congruas possunt ei agere qui plus ceteris accipientes nihil se dicunt amplius consecutos.

CXXIIII. UNUM OPUS DIFFERRE SECUNDUM PERSONAS SIUE IN LAUDEM SIUE IN CONDEMNATIONEM.

Una est misericordia in diuite et in paupere, sed aliter inputatur diuiti et aliter pauperi, quia plus laudanda est in [*]( 6 cf. Ioh. 1, 12 7 cf. Ioh. 1, 13 14 cf. Matth. 6, 9 16 cf. Rom. 8, 15 19 cf. Ioh. 4, 10 ) [*]( 1 recipenint X 3 BanguinibuB P, (corr.) C 4 uiris (corr.) M 5 asitantam (corr.) C deum P 6 frater M 7 et sanguinis om. CNX nir aut uiri Nut] sp (eras,) ut P 13 qui] quod C 15 haeeipium (aic) M est om. X 16 habet FB 17 priores. dici GA 18 hii CNX 19 spm sSm MCNX domum C 22 persona P 23 condemnationem] adeptionem (p in ras,) P 24 aana (corr.) M misericordia est GA in aU. om. N 25 aliter om. CNFB )

382

paupere quam in diuite. pauper enim de exiguitate sua largiri non timuit sperans a deo sibi retribui et in praesenti et in futuro. credit enim scripturae dicenti, quia qui tribuit pauperibus non egebit. unde et paupera illa diuitibus multa mittentibus sola meruit a domino conlaudari, quia de penuria sua largiri non timuit. diuites uero securi de diuitiis suis largiuntur, pauper autem securus de domino. bene igitur faciunt diuites, dum largiuntur egenis, sed multo melius pauperes, ac per hoc alia remuneratio pauperis et alia diuitis. diues enim, si hoc non fecerit, uapulabit; a paupere enim non exigitur tantum, ideoque laudabilis pauper est misericors.

Furtum in paupere et diuite unum peccatum est, sed diuitem plus facit reum, quia pauper per inopiam facit furtum, diues autem, cum habundet, non contentus suo tollit aliena. et, quod peius est, solent pauperes expoliare: ac per hoc differt poena utriusque.

Et iustitia pauperis et diuitis una est, sed laudabilis est in paupere magis. in egestate enim seruare iustitiam magnifica res est; diues autem ideo uidetur seruare iustitiam, quia alienus est ab inopia. igitur uterque iustus est, sed maius est in necessitate seruare iustitiam.

Superbia una est, sed plus damnanda in paupere est quam in diuite, quia diues copia elatus est, pauper autem in egestate superbus, quod ad insaniam pertinet, ac per hoc plus reus pauper est.