Expositio Psalmi CXVIII

unde fortasse et illud dominicum: non clamabit ne q ue contendet neque audiet quisquam in plateis uocem eius non solum ad defensionis silentium absolutionisque [*]( 8 cf. I Cor. 9,27 13*Thre». 3,25 14*Thren.3,27—28 23*Matth. 12,19 ) [*](1 inscena APmlR 2 effectum AGMm1N Rm1 3 corporis GMml Pm1 Rm1 5 difficilis 0 6 adtingere am.GJlml possint AR nec; non GΜΝυ 8 cohercit A. coercit GMmlPml coherce R coercet cd. av fragiU- tate Pm1 9 seruitute M luxoriet APm1 Rm1 10 animum regentes O 11 sobria A sobriae et PRtnl sobrietatis et Rm2 horam om.O praacurrit 0 12 incentiaam R uolnptatem A 13 feruentes Pa 15 uero Rml portaoent ORm2 iuuentuteJ add. sua Ob 16 quia OP m2 Rm2 aυ qui cet. 18 teaeri- hora ARml mteriora O 19 ab O 20 silebit] incipit F necesse] add. est Na sit om.a iurgare OR 21 uanis M 22 deum] eum F quaej qlli AGMNPmlR uel quae\' siue quia\' Pm2 fecit sibi MO 23 clamauit codd. praeier ORm2 contendit eodd. praeter ORm2 25 contattum Fm2 )

In uerba, inquit, tua speraui. Graecus έϕήλ́πισα dixit, quod est ad sperandum semper crescere et spem spei adiungere. iustus semper sperat et in aduersis positus et frequentibus adflictus aerumnis desperare non nouit, sed quo grauiora tolerauerit magis sperat et sperandi sumit profectum secundum illud oraculum: consolamini consolamini populum meum, dicit dominus. sacerdotes, loquimini iustitiam in cor Hierusalem, consolamini eam, quia repleta est deiectio et solutum est peccatum eius, quia recepit de manu domini duplicia peccata sua. quam cito dixit plenitudinem deiectionis solutionem esse peccati et repetiuit causam consolationis, eo maius esse reconciliationis insigne. quo numerosior fuerit poena quam culpa.

Iob tot grauatus incommodorum acerbitatibus pio spem cumulabat affectu, discretam a piis causam adserens impiorum. quorum lumen extinguetur; lux autem secundum Salomonem semper iustis. unde colligitur, quia iustus semper in uerba dei sperat et spem adicit spei. quod euidentius expressit Esaias dicens:

tribulationem super tribulationem expecta, spem super spem. ad perlactatos et abductos ab uberibus loquebatur. hoc est ad eos qui prima infantiae alimenta transissent cibo iam habiles fortiori. exemplo sit, quod ablactatus [*](3 cf. I Petro 2,22 (adderedebuit uersum23) 5*Ps. 118,147 cf. p- 342,16 lO*Esai. 40,1-2 19 cf. Hiob 18, 5 20*Prou. 13, 9 23*Esai. 28,10 26 cf. Hebr. 5,12-14 ) [*]( 1 tollerantiam MN tolerantium Rml eonprehensiones AR compressioais MmlN 2 accepereJlml scribtum F 3 tabescebat Pmi 5 inquid Pm1 ΕΦηαιτι CA F έπιελ́πισα a έπήλ́πισα υ6 est post semper tr. M 7 pr- e*om. O adflictus om.T 8 aerumnis—sed euan. F quod Pml tolerauit Oa 9 illut Pm1 10 populus meus Fm2 12 corde Rml . 13 solum A 14 recipit Pml 18 aceruitatibus Fm2AGMN 20 eitinguitur FANP Ra 21 pr. semper] add. est F0Pm2v in uerba dei semper AR nerbis O 23 adiecit M euiden—] desinit F 23 expectatO 24 pr. spem] semper M ablactatos Pm2 25 primam. A 26 fit AGNa )