Expositio Psalmi CXVIII

denique potuit deus eum uoluntati suae facere oboedientem, sed eius poena omnes uoluit emendari, ideoque dicit ad eum dominus: quia ad hoc ipsum te suscitaui, ut ostendam in te uirtutem meam et adnuntietur nomen meum in uniuersa terra. non utique dominus suae laudis, sed nostrae correctionis incrementa quaerebat.

Omnes ergo sapientes dicunt: iustus es, domine, e t rectum iudicium tuum. neque enim tradimur aduersariis sine iudicio ipsius neque sine ipsius iudicio in tribulationes uenimus. haec iustorum est consolatio, hoc est domini iudicium, denique et supra habes: memor fui iudiciorum tuorum quae a saeculo sunt et me consolatus sum. aduertis ergo quia domini iudicia consolationes sunt.

Mandasti iustitiam m testi monia tua et ueritatem t u a m nimis. utrum \'nimis mandasti an \'nimiam ueritatem\' ? sed et nimia ueritas plena laudis et nimium mandare prouidentiae atque cautelae est. etenim infirmos nouerat; ideo saepius admonebat, ut non obliuiscerentur.