Expositio Psalmi CXVIII

Itaque cui lucerna fuerit uerbum dei, huic, quocumque pergit, lucent semitae, sicut lucebant sancto Dauid; et ideo quasi in lumine ambulans dicit: i u r a ui e t stat u i custod i r e iudicia iustitiae tuae. [humiliatus sum usque q u a q u e.] uox ambulantis in lumine est cum auctoritate dicere: iuraui et statui.

qui enim statuit non mouetur, non metuit ne cadat, quia plus est statuere quam stare. stat igitur Dauid mentis statione fundatus nec timet, ne in his mundi huius tenebr\'s possit errare. si enim metueret, non iuraret, si trepidaret, utrum diuina posset custodire iudicia, non cum iuris iurandi statueret sac-ramento. nemo bene iurat nisi qui potest scire quod iurat.

iurare igitur indicium scientiae, testimonium conscientiae est. et bene iurat qui ad lucernam uerbi pedes suos dirigit, qui lucem in semitis suis cernit. lux praeeat, si iurare disponis, id est cognitio ueritatis praecedat, ut uinculum sacramenti tibi non possit nocere. ubi religio sanctior, ibi fides ueritatis est plenior.

denique ideo dominus, qui uenit docere paruulos, imbuere nouos, firmare perfectos, ait in euangelio: non iurandum omnino, quia infirmibus loquebatur. denique non ad solos apostolos loquebatur, sed ad turbas —■ uoluit enim te non iurare, ne periures — et addidit: non iurare neque per caelum neque per terram neque per Hierosolymam neque per caput tuum, per haec uidelicet quae subiecta non sunt tuae potestati.