Expositio Psalmi CXVIII

unde propheta, quasi et ipse turbatus terrenae fragilitatis contemplatione, ait: u t quia, domine, discessisti longe? bene timet qui hominem se esse cognoscit; sed quia plus timet nobis qui ex gentibus peccatores, precatur, ne longe fiat a suis gentibus, ut qui longe eramus [*](5*Ps. 9, 21 10#Ps. 9, 18 14 cf. Ps. 9,18 18 Ps. 9, 20 20*Ps. 9, 21 23*Ps. 9, 22 (10,1) ) [*]( 1 non] ne Rm2 aduertere PmlRml discipulinae Rml 2 syna AMNORm2a 4 dixit Na 7 prophetari] add. et v uocatione AGOPm2 8 qui GMm1ORm1 luto ARml quodam A 9 infixi Mm1OPRm1 tamquam faeci] quam fecerant (-at PRml fecemntO) AOPS Iibidims GMNO mhaerentes] add. et ARm2 10 et om.A, eras. R iratur Rml 11 iaferno AGMPR ut] add. scilicet AR (8.1.) uiderint PmlRml 12 ascerieates A 13 uiuerint Rml sed] add. et ARm2 14 qui OPB 16 exurgat NOPa 19 conuertetur Rml conuertit GNOPTa graai ARfnl 21 resoiubiles Ov et om. O24 recessisii a 28 qui] add. sumus av, post peccatores add. Nm2, ef- p. 287, 24 26 praedicatur AR ne] non G )

imaginem scilicet et similitudinem dei facti, quibus per uirginis uterum etiam Christus conformis est factus. recte ergo et ad infirmitatem accipitur et gratiam: sciant gentes quoniam homines sunt, alterum per commune quoddam atque carnale consortium bestiarum, alterum per imaginem dei et carnis dominicae sacramentum. dignitas coepit esse quae ignobilitas uidebatur.

Merito ergo non declinauit a iudiciis dei populus nationum, qui potest dicere: quoniam tu legem posuisti mihi. non per Moysen, non per prophetas, sed ipse per te, Iesu, legem 10 posuisti mihi, hoc est euangelium. ideo non declinaui, quia aspexi et cognoui; tua itinera et te secutus ueram cognoui uiam.

Itaque praedicationem audiens euangelii, quam propheticus spiritus praecinebat, ait: quam dulcia faucibus meis uerba tua, super mel et fauum ori meo! et bene \'dulcia\', quibus praedicatur remissio peccatorum, uitae perennitas, resurrectio etiam defunctorum, quae perpetuae mortis et acerbae amaritudinem temperarunt. per haec mortem coepimus non timere, qui coepimus dicere: ubi est, mors, uictoria tua? et bene \'faucibus dulcia\', eo quod intimis infusa uisceribus gratia spiritalis sit.

Super melet fauum, inquit, ori meo dulcia. et ideo, quia nobis dulcia uerba tua esse coeperunt, dicis ad ecclesiam: fauum distillant labia tua, sponsa. qui sit fauus, doce nos, Salomon; tu enim dixisti: faui mellis sermones boni. et uere bonus fauus quem manducat ecclesia, multorum prophetarum uelut apum spiritali ubertate congesta [*]( 1 cf. Gen. 1,26 4 Ps. 9,21 9*Ps. 118, 102 14.22*Ps. 118,103 19 I Cor. 15,56 24*Gant. 4,11 25*Prou. 16, 24 ) [*](1 propriores Pml 3 uterum] partumOu Christus] add. nostri GMXTa 4 et ad gratiam Ou 5.6 alterum-alterwn scripsi altero-altero eodd. av 6 per imaginem bis NPTa 7 esse coepit av 11 declinaui] add. a uia Ov 12 pr. et] te Ov tua itinera (it t Ta) coguoui NTa et te om.Qv 13 ideo itaque NTa 14 ait] add. VII N 15 uerba] eloquia, s. ser. uel uerba 0 16 per- a, NmlOPRm2 18 temperent A tempeaarent R 19 est om.ANRm1 23 dulcia nobis av tuauerbaO dicit Ta 24 fauus distillans Nm2, quid Ov 25 docet PR faui]lauus a 26 sermonii Mml 27 uelud 3/ apum] a spiritu O )

mysticus sermo c-aelestium scripturarum sicut panis est, qui confirmat cor hominis uelut fortior cibus uerbi; suasorius autem ethicus dulcis et mollior, eo quod ethica praedicatione mentis interna mulcentur, amara febribus, id est paenitentia delictorum, miti corda sermone dulcescunt. stillant mel labia praedicantis, quando conlisa duris casibus uel ruinis lapsae animae membra refouentur.