Explanatio Psalmorum XII

unde apostolus pulchre: a b un d a uit, mqujt, in diuitiis simplicitatis suae. quid enim simplicitate ditius, quae sicut bonus pater familias satis sibi abundat et sua puritate contenta non quaerit alienum nec abrodit, sed de se ceteris fundit ? i-nnocens enim credit omni uerbo nec se in artes uarias saepe commutat sicut astutia, quae, ut sit cauta, timet omnia nec se consiliis suis credit, uersat suas ipsa sententias; simplicitas autem timere nil nouit. hoc igitur genere pretium iusti repellere temptauerunt, etsi [*]( b*Ps. 61,4 : 14 Ps. 61; 5 16 cf. Tob. 4; 10 (11) 21 *Proa. 12, 27 23 »11 Cor. 8, 2 26 Prou. 14, 15 ) [*](.1 impleretur a .8 orhe coto b roniaiii P . \'J collabor] add. Gratianus tmperator mg. P 15 pecudibus] add. et P . 19.acquisiuit Aav acequisiuit C qua scripsi quia codd. av . 23> habuDdaaity4CP ■ 25 habundat ACP 26 cae> teros v fundit cod. [Jat. Urb. 41 fingit ACPav )

Unde et ait: cucurri in siti , eo quod fidem quaereret et inuenire non posset, destitutus a sociis, a propriis derelictus. sic dominum legum legimus in euangelio et esurisse et sitisse, cum esuriret fidem nostram, sitiret opera nostra, quaerere uideretur aliena. aut, ut ad sitim corporis referamus, quanta indignitate dicit: c ucurri in siti! hocest: ego sitiebam, cum alii mea uina ructarent, et ex illo suggestu sublimis imperii opulentiaque regali ad extrema sitis plebeia quadam uilitate deductus sum.

Et quia Graecus habet edga/xov, quod significat et \'cucurri\' singulariter et \'cucurrerunt\' pluraliter, potest et sic intellegi: c ucurrerunt in siti, quorum fauces aestu nimio fundendi mei sanguinis aruerunt. sicut enim est sitis fidei, ita est et perfidiae. sitim illam iustus sitit, qui ait: sitiuit anima mea ad te, deus s, istam perfidi, quorum lingua prae siti aruit; quam sitiuit

ille, qui inter conuiuii dapes et pocula constitutus innocentis conuiuae necem moliebatur Augusti. nonne tibi uidebatur, impie, cum manducares, caedem parares, quod humana sub dentibus tuis ossa crepitarent? cum uinum biberes et parricidium cogitares, quod illis poculis sanguinem tibi innocentis infunderes? ita prorsus alienus non solum ab imitatione, sed etiam a lectione diuina, ut non tibi ueniret in mentem uersiculus ille psalmorum : tu uero, homo unanimis, dux meus et notus meus, qui simul mecum dulces capiebas cibos, atque ille alius, cuius meminit in euangelio ipse dominus Iesus: qui edebat mecum panem leuauit super me calcaneum suum?