Explanatio Psalmorum XII

Inuenit ergo perpetuae salutis remedium etiam sanctus propheta Dauid, qui faetere sibi animae suae uulnera fatebatur et a facie insipientiae. suae conputruisse sibi cicatrices proprias loquebatur. sed est et insipientia, quae per stultitiam praedicationis dedentibus salutem afferat. refugit ergo propheta euangelieo iam spiritu

sapientiam istius mundi qua non cognoscitur deus, quae tegit sua uulnera, non reuelat ad dominum melior igitur insipientia quae oculos habet, ut uideat ulcera sua, quam sapientia quae non habet. et ideo insipientiae suae obtutu ammonitus spiritali tantus rex afflictum se miseriis protestatur, ut remedium possit paenitentiae repperire, quod ludas , aui agrum de iniquitatis mercede possedit, repperire non potuit.

Miseriis, inquit, rt t t lie t use t curuatus sum usque ad finem, tota die contristatus ingr e dieh ar. usque in quem finem se dicit esse curuatum: utrum legitimum in finem paenitentiae aut amplius, ut mystice intellegamus, usque ad Christum qui finis est legis, qui se passus est lapidari, passus est corpus suum mortuum uulnerari ?