Epigrammata
Martial
Martial. M. Valerii Martialis Epigrammata. Heraeus, Wilhelm, editor; Borovskij, Jacobus, editor. Stuttgart: Teubner, 1925. Reprinted with corrections in 1976.
- Et quos non populus nec mea turba videt.
- Inde satur mensas et opertos exuit orbes
- Expositumque alte pingue poposcit ebur,
- Et testudineum mensus quater hexaclinon
- Ingemuit citro non satis esse suo.
- Consuluit nares, an olerent aera Corinthon,
- Culpavit statuas et, Polyclite, tuas,
- Et turbata brevi questus crystallina vitro
- Murrina signavit seposuitque decem
- Expendit veteres calathos et si qua fuerunt
- Pocula Mentorea nobilitata manu,
- Et viridis picto gemmas numeravit in auro,
- Quidquid et a nivea grandius aure sonat.
- Sardonychas vero mensa quaesivit in omni
- Et pretium magnis fecit iaspidibus.
- Undecima lassus cum iam discederet hora,
- Asse duos calices emit et ipse tulit.
- Seu tu Paestanis genita es seu Tiburis arvis,
- Seu rubuit tellus Tuscula flore tuo,
- Seu Praenestino te vilica legit in horto,
- Seu modo Campani gloria ruris eras:
- Pulchrior ut nostro videare corona Sabino,
- De Nomentano te putet esse meo.
- In Tartesiacis domus est notissima terris,
- Qua dives placidum Corduba Baetin amat,
- Vellera nativo pallent ubi flava metallo
- Et linit Hesperium brattea viva pecus.
- Aedibus in mediis totos amplexa penates
- Stat platanus densis Caesariana comis,
- Hospitis invicti posuit quam dextera felix,
- Coepit et ex illa crescere virga manu.
- Auctorem dominumque nemus sentire videtur:
- Sic viret et ramis sidera celsa petit.
- Saepe sub hac madidi luserunt arbore Fauni,
- Terruit et tacitam fistula sera domum;
- Dumque fugit solos nocturnum Pana per agros,
- Saepe sub hac latuit rustica fronde Dryas.
- Atque oluere lares comissatore Lyaeo,
- Crevit et effuso laetior umbra mero;
- Hesternisque rubens deiecta est herba coronis,
- Atque suas potuit dicere nemo rosas.
- O dilecta deis, o magni Caesaris arbor,
- Ne metuas ferrum sacrilegosque focos.
- Perpetuos sperare licet tibi frondis honores:
- Non Pompeianae te posuere manus.
- Tinctis murice vestibus quod omni
- Et nocte utitur et die Philaenis,
- Non est ambitiosa nec superba:
- Delectatur odore, non colore.
- Ad cenam invitant omnes te, Phoebe, cinaedi.
- Mentula quem pascit, non, puto, purus homo est.
- Herculis in magni voltus descendere Caesar
- Dignatus Latiae dat nova templa viae,
- Qua, Triviae nemorosa petit dum regna, viator
- Octavum domina marmor ab urbe legit.
- Ante colebatur votis et sanguine largo,
- Maiorem Alciden nunc minor ipse colit.
- Hunc magnas rogat alter opes, rogat alter honores;
- Illi securus vota minora facit.
- Alcide, Latio nunc agnoscende Tonanti,
- Postquam pulchra dei Caesaris ora geris,
- Si tibi tunc isti vultus habitusque fuissent,
- Cesserunt manibus cum fera monstra tuis:
- Argolico famulum non te servire tyranno
- Vidissent gentes saevaque regna pati,
- Sed tu iussisses Eurysthea; nec tibi fallax
- Portasset Nessi perfida dona Lichas,
- Oetaei sine lege rogi securus adisses
- Astra patris summi, quae tibi poena dedit;
- Lydia nec dominae traxisses pensa superbae,
- Nec Styga vidisses Tartareumque canem.
- Nunc tibi Iuno favet, nunc te tua diligit Hebe;
- Nunc te si videat nympha, remittet Hylan.
- Uxor cum tibi sit formosa, pudica, puella,
- Quo tibi natorum iura, Fabulle, trium?
- Quod petis a nostro supplex dominoque deoque,
- Tu dabis ipse tibi, si potes arrigere.
- Lascivam tota possedi nocte puellam,
- Cuius nequitias vincere nemo potest.
- Fessus mille modis illud puerile poposci:
- Ante preces totas primaque verba dedit.
- Inprobius quiddam ridensque rubensque rogavi:
- Pollicitast nulla luxuriosa mora.
- Sed mihi pura fuit; tibi non erit, Aeschyle, si vis
- Accipere hoc munus condicione mala.
- Quid tibi nobiscum est, ludi scelerate magister,