Epigrammata

Martial

Martial. M. Valerii Martialis Epigrammata. Heraeus, Wilhelm, editor; Borovskij, Jacobus, editor. Stuttgart: Teubner, 1925. Reprinted with corrections in 1976.

  1. Et mansura pio munere templa dedit,
  2. Sic montana tuos semper colat Umbria fontes,
  3. Nec tua Baianas Sassina malit aquas:
  4. Excipe sollicitos placide, mea dona, libellos;
  5. Tu fueris Musis Pegasis unda meis.—
  6. 'Nympharum templis quisquis sua carmina donat,
  7. Quid fieri libris debeat, ipse monet.'
  1. In Saeptis Mamurra diu multumque vagatus,
  2. Hic ubi Roma suas aurea vexat opes,
  3. Inspexit molles pueros oculisque comedit,
  4. Non hos, quos primae prostituere casae,
  5. Sed quos arcanae servant tabulata catastae
  6. Et quos non populus nec mea turba videt.
  7. Inde satur mensas et opertos exuit orbes
  8. Expositumque alte pingue poposcit ebur,
  9. Et testudineum mensus quater hexaclinon
  10. Ingemuit citro non satis esse suo.
  11. Consuluit nares, an olerent aera Corinthon,
  12. Culpavit statuas et, Polyclite, tuas,
  13. Et turbata brevi questus crystallina vitro
  14. Murrina signavit seposuitque decem
  15. Expendit veteres calathos et si qua fuerunt
  16. Pocula Mentorea nobilitata manu,
  17. Et viridis picto gemmas numeravit in auro,
  18. Quidquid et a nivea grandius aure sonat.
  19. Sardonychas vero mensa quaesivit in omni
  20. Et pretium magnis fecit iaspidibus.
  21. Undecima lassus cum iam discederet hora,
  22. Asse duos calices emit et ipse tulit.
  1. Seu tu Paestanis genita es seu Tiburis arvis,
  2. Seu rubuit tellus Tuscula flore tuo,
  3. Seu Praenestino te vilica legit in horto,
  4. Seu modo Campani gloria ruris eras:
  5. Pulchrior ut nostro videare corona Sabino,
  6. De Nomentano te putet esse meo.
  1. In Tartesiacis domus est notissima terris,
  2. Qua dives placidum Corduba Baetin amat,
  3. Vellera nativo pallent ubi flava metallo
  4. Et linit Hesperium brattea viva pecus.
  5. Aedibus in mediis totos amplexa penates
  6. Stat platanus densis Caesariana comis,
  7. Hospitis invicti posuit quam dextera felix,
  8. Coepit et ex illa crescere virga manu.
  9. Auctorem dominumque nemus sentire videtur:
  10. Sic viret et ramis sidera celsa petit.
  11. Saepe sub hac madidi luserunt arbore Fauni,
  12. Terruit et tacitam fistula sera domum;
  13. Dumque fugit solos nocturnum Pana per agros,
  14. Saepe sub hac latuit rustica fronde Dryas.
  15. Atque oluere lares comissatore Lyaeo,
  16. Crevit et effuso laetior umbra mero;
  17. Hesternisque rubens deiecta est herba coronis,
  18. Atque suas potuit dicere nemo rosas.
  19. O dilecta deis, o magni Caesaris arbor,
  20. Ne metuas ferrum sacrilegosque focos.
  21. Perpetuos sperare licet tibi frondis honores:
  22. Non Pompeianae te posuere manus.
  1. Tinctis murice vestibus quod omni
  2. Et nocte utitur et die Philaenis,
  3. Non est ambitiosa nec superba:
  4. Delectatur odore, non colore.
  1. Ad cenam invitant omnes te, Phoebe, cinaedi.
  2. Mentula quem pascit, non, puto, purus homo est.
  1. Herculis in magni voltus descendere Caesar
  2. Dignatus Latiae dat nova templa viae,
  3. Qua, Triviae nemorosa petit dum regna, viator
  4. Octavum domina marmor ab urbe legit.
  5. Ante colebatur votis et sanguine largo,
  6. Maiorem Alciden nunc minor ipse colit.
  7. Hunc magnas rogat alter opes, rogat alter honores;