Epigrammata

Martial

Martial. M. Valerii Martialis Epigrammata. Heraeus, Wilhelm, editor; Borovskij, Jacobus, editor. Stuttgart: Teubner, 1925. Reprinted with corrections in 1976.

  1. Turni nobilibus legit libellis.
  2. O quantum tibi nominis paratur!
  3. O quae gloria! quam frequens amator!
  4. Te convivia, te forum sonabit,
  5. Aedes, compita, porticus, tabernae.
  6. Uni mitteris, omnibus legeris.
  1. Omnia, Castor, emis: sic fiet, ut omnia vendas.
  1. Sic placidum videas semper, Crispine, Tonantem,
  2. Nec te Roma minus, quam tua Memphis amet:
  3. Carmina Parrhasia si nostra legentur in aula
  4. —Namque solent sacra Caesaris aure frui—,
  5. Dicere de nobis, ut lector candidus, aude:
  6. 'Temporibus praestat non nihil iste tuis,
  7. Nec Marso nimium minor est doctoque Catullo.'
  8. Hoc satis est: ipsi cetera mando deo.
  1. Omnes quidem libelli mei, domine, quibus tu fa-
  2. mam, id est vitam, dedisti, tibi supplicant; et, puto,
  3. propter hoc legentur. Hic tamen, qui operis nostri octa-
  4. vus inscribitur, occasione pietatis frequentius fruitur.
  5. Minus itaque ingenio laborandum fuit, in cuius locum
  6. materia successerat: quam quidem subinde aliqua ioco-
  7. rum mixtura variare temptavimus, ne caelesti verecun-
  8. diae tuae laudes suas, quae facilius te fatigare possint,
  9. quam nos satiare, omnis versus ingereret. Quamvis
  10. autem epigrammata a severissimis quoque et summae
  11. fortunae viris ita scripta sint, ut mimicam verborum
  12. licentiam adfectasse videantur, ego tamen illis non per-
  13. misi tam lascive loqui quam solent. Cum pars libri et
  14. maior et melior ad maiestatem sacri nominis tui alli-
  15. gata sit, meminerit non nisi religiosa purificatione
  16. lustratos accedere ad templa debere. Quod ut custo-
  17. diturum me lecturi sciant, in ipso libelli huius limine
  18. profiteri brevissimo placuit epigrammate.
  1. Laurigeros domini, liber, intrature penates
  2. Disce verecundo sanctius ore loqui.
  3. Nuda recede Venus; non est tuus iste libellus:
  4. Tu mihi, tu Pallas Caesariana, veni.
  1. Fastorum genitor parensque Ianus
  2. Victorem modo cum videret Histri,
  3. Tot vultus sibi non satis putavit
  4. Optavitque oculos habere plures:
  5. Et lingua pariter locutus omni
  6. Terrarum domino deoque rerum
  7. Promisit Pyliam quater senectam.
  8. Addas, Iane pater, tuam rogamus.
  1. 'Quinque satis fuerant: nam sex septemve libelli
  2. Est nimium: quid adhuc ludere, Musa, iuvat?
  3. Sit pudor et finis: iam plus nihil addere nobis
  4. Fama potest: teritur noster ubique liber;
  5. Et cum rupta situ Messalae saxa iacebunt
  6. Altaque cum Licini marmora pulvis erunt,
  7. Me tamen ora legent et secum plurimus hospes
  8. Ad patrias sedes carmina nostra feret.'
  9. Finieram, cum sic respondit nona sororum,
  10. Cui coma et unguento sordida vestis erat:
  11. 'Tune potes dulcis, ingrate, relinquere nugas?
  12. Dic mihi, quid melius desidiosus ages?
  13. An iuvat ad tragicos soccum transferre coturnos,
  14. Aspera vel paribus bella tonare modis,
  15. Praelegat ut tumidus rauca te voce magister
  16. Oderit et grandis virgo bonusque puer?
  17. Scribant ista graves nimium nimiumque severi,
  18. Quos media miseros nocte lucerna videt.
  19. At tu Romano lepidos sale tinge libellos:
  20. Agnoscat mores vita legatque suos.
  21. Angusta cantare licet videaris avena,
  22. Dum tua multorum vincat avena tubas.'
  1. Quantus, io, Latias mundi conventus ad aras
  2. Suscipit et solvit pro duce vota suo!
  3. Non sunt haec hominum, Germanice, gaudia tantum,