Epigrammata

Martial

Martial. M. Valerii Martialis Epigrammata. Heraeus, Wilhelm, editor; Borovskij, Jacobus, editor. Stuttgart: Teubner, 1925. Reprinted with corrections in 1976.

  1. Foditque tonsis ora laxa lentiscis,
  2. Mentitur, Aefulane: non habet dentes.
  1. Cum mittis turdumve mihi quadramve placentae,
  2. Sive femur leporis, sive quid his simile est,
  3. Buccellas misisse tuas te, Pontia, dicis.
  4. Has ego non mittam, Pontia, sed nec edam.
  1. Ille sacri lateris custos Martisque togati,
  2. Credita cui summi castra fuere ducis,
  3. Hic situs est Fuscus. Licet hoc, Fortuna, fateri:
  4. Non timet hostiles iam lapis iste minas;
  5. Grande iugum domita Dacus cervice recepit,
  6. Et famulum victrix possidet umbra nemus.
  1. Cum sis tam pauper, quam nec miserabilis Iros,
  2. Tam iuvenis, quam nec Parthenopaeus erat,
  3. Tam fortis, quam nec, cum vinceret, Artemidorus,
  4. Quid te Cappadocum sex onus esse iuvat?
  5. Rideris multoque magis traduceris, Afer,
  6. Quam nudus medio si spatiere foro.
  7. Non aliter monstratur Atlans cum compare ginno
  8. Quaeque vehit similem belua nigra Libyn.
  9. Invidiosa tibi quam sit lectica, requiris?
  10. Non debes ferri mortuus hexaphoro.
  1. Potor nobilis, Aule, lumine uno
  2. Luscus Phryx erat alteroque lippus.
  3. Huic Heras medicus 'Bibas caveto:
  4. Vinum si biberis, nihil videbis.'
  5. Ridens Phryx oculo 'Valebis' inquit.
  6. Misceri sibi protinus deunces,
  7. Sed crebros iubet. Exitum requiris?
  8. Vinum Phryx, oculus bibit venenum.
  1. Tristis es et felix. Sciat hoc Fortuna caveto:
  2. Ingratum dicet te, Lupe, si scierit.
  1. Ut nova dona tibi, Caesar, Nilotica tellus
  2. Miserat hibernas ambitiosa rosas.
  3. Navita derisit Pharios Memphiticus hortos,
  4. Urbis ut intravit limina prima tuae:
  5. Tantus veris honos et odorae gratia Florae,
  6. Tantaque Paestani gloria ruris erat;
  7. Sic quacumque vagus gressumque oculosque ferebat,
  8. Tonsilibus sertis omne rubebat iter.
  9. At tu Romanae iussus iam cedere brumae,
  10. Mitte tuas messes, accipe, Nile, rosas.
  1. Iratus tamquam populo, Charideme, lavaris:
  2. Inguina sic toto subluis in solio.
  3. Nec caput hic vellem sic te, Charideme, lavare.
  4. Et caput, ecce, lavas: inguina malo laves.
  1. Quidam me modo, Rufe, diligenter
  2. Inspectum, velut emptor aut lanista,
  3. Cum vultu digitoque subnotasset,
  4. 'Tune es, tune' ait 'ille Martialis,
  5. Cuius nequitias iocosque novit,
  6. Aurem qui modo non habet Batavam?'
  7. Subrisi modice, levique nutu
  8. Me quem dixerat esse non negavi.
  9. 'Cur ergo' inquit 'habes malas lacernas?'
  10. Respondi: 'quia sum malus poeta'.
  11. Hoc ne saepius accidat poetae,
  12. Mittas, Rufe, mihi bonas lacernas.
  1. Quantum sollicito fortuna parentis Etrusco,
  2. Tantum, summe ducum, debet uterque tibi.
  3. Nam tu missa tua revocasti fulmina dextra:
  4. Hos cuperem mores ignibus esse Iovis;
  5. Si tua sit summo, Caesar, natura Tonanti,
  6. Utetur toto fulmine rara manus.
  7. Muneris hoc utrumque tui testatur Etruscus,
  8. Esse quod et comiti contigit et reduci.