Epigrammata

Martial

Martial. M. Valerii Martialis Epigrammata. Heraeus, Wilhelm, editor; Borovskij, Jacobus, editor. Stuttgart: Teubner, 1925. Reprinted with corrections in 1976.

  1. In sellariolis vagus popinis
  2. Circa balnea quattuor peregit.
  3. O quanta est gula, centiens comesse!
  4. Quanto maior adhuc, nec accubare!
  1. Umida qua gelidas summittit Trebula valles
  2. Et viridis cancri mensibus alget ager,
  3. Rura Cleonaeo numquam temerata leone
  4. Et domus Aeolio semper amica Noto,
  5. Te, Faustine, vocant: longas his exige messes
  6. Collibus; hibernum iam tibi Tibur erit.
  1. Qui potuit Bacchi matrem dixisse tonantem,
  2. Ille potest Semelen dicere, Rufe, patrem.
  1. Non donem tibi cur meos libellos
  2. Oranti totiens et exigenti,
  3. Miraris, Theodore? Magna causa est:
  4. Dones tu mihi ne tuos libellos.
  1. Pompeios iuvenes Asia atque Europa, sed ipsum
  2. Terra tegit Libyes, si tamen ulla tegit.
  3. Quid mirum toto si spargitur orbe? Iacere
  4. Uno non poterat tanta ruina loco.
  1. Quae legis causa nupsit tibi Laelia, Quinte,
  2. Uxorem potes hanc dicere legitimam.
  1. Profecit poto Mithridates saepe veneno,
  2. Toxica ne possent saeva nocere sibi.
  3. Tu quoque cavisti cenando tam male semper,
  4. Ne posses umquam, Cinna, perire fame.
  1. Narratur belle quidam dixisse, Marulle,
  2. Qui te ferre oleum dixit in auricula.
  1. Si tristi domicenio laboras,
  2. Torani, potes esurire mecum.
  3. Non deerunt tibi, si soles προπίνειν,
  4. Viles Cappadocae gravesque porri,
  5. Divisis cybium latebit ovis.
  6. Ponetur digitis tenendus ustis
  7. Nigra coliculus virens patella,
  8. Algentem modo qui reliquit hortum,
  9. Et pultem niveam premens botellus,
  10. Et pallens faba cum rubente lardo.
  11. Mensae munera si voles secundae,
  12. Marcentes tibi porrigentur uvae
  13. Et nomen pira quae ferunt Syrorum,
  14. Et quas docta Neapolis creavit,
  15. Lento castaneae vapore tostae:
  16. Vinum tu facies bonum bibendo.
  17. Post haec omnia forte si movebit
  18. Bacchus quam solet esuritionem,
  19. Succurrent tibi nobiles olivae,
  20. Piceni modo quas tulere rami,
  21. Et fervens cicer et tepens lupinus.
  22. Parva est cenula—quis potest negare?—,
  23. Sed finges nihil audiesve fictum
  24. Et voltu placidus tuo recumbes;
  25. Nec crassum dominus leget volumen,
  26. Nec de Gadibus inprobis puellae
  27. Vibrabunt sine fine prurientes
  28. Lascivos docili tremore lumbos;
  29. Sed quod non grave sit nec infacetum,
  30. Parvi tibia condyli sonabit.
  31. Haec est cenula. Claudiam sequeris.
  32. Quam nobis cupis esse tu priorem?
  1. Undecies una surrexti, Zoile, cena,
  2. Et mutata tibi est synthesis undecies,
  3. Sudor inhaereret madida ne veste retentus
  4. Et laxam tenuis laederet aura cutem.
  5. Quare ego non sudo, qui tecum, Zoile, ceno?
  6. Frigus enim magnum synthesis una facit.