Epigrammata

Martial

Martial. M. Valerii Martialis Epigrammata. Heraeus, Wilhelm, editor; Borovskij, Jacobus, editor. Stuttgart: Teubner, 1925. Reprinted with corrections in 1976.

  1. Aut Corcyraei sunt haec de frondibus horti,
  2. Aut haec Massyli poma draconis erant.
  1. Subripuit pastor quae nondum stantibus haedis
  2. De primo matrum lacte colustra damus.
  1. Lascivum pecus et viridi non utile Baccho
  2. Det poenas; nocuit iam tener ille deo.
  1. Candida si croceos circumfluit unda vitellos,
  2. Hesperius scombri temperet ova liquor.
  1. Lacte mero pastum pigrae mihi matris alumnum
  2. Ponat, et Aetolo de sue dives edat.
  1. Non tibi de Libycis tubures et apyrina ramis,
  2. De Nomentanis sed damus arboribus.
  1. Lecta suburbanis mittuntur apyrina ramis
  2. Et vernae tubures. Quid tibi cum Libycis?
  1. Esse putes nondum sumen: sic ubere largo
  2. Et fluit et vivo lacte papilla tumet.
  1. Si Libycae nobis volucres et Phasides essent,
  2. Acciperes, at nunc accipe chortis aves.
  1. Vilia maternis fueramus Persica ramis:
  2. Nunc in adoptivis Persica cara sumus.
  1. Picentina Ceres niveo sic nectare crescit,
  2. Ut levis accepta spongia turget aqua.
  1. Argentum atque aurum facilest laenamque togamque
  2. Mittere: boletos mittere difficilest.
  1. Cum me ficus alat, cum pascar dulcibus uvis,
  2. Cur potius nomen non dedit uva mihi?
  1. Rumpimus altricem tenero quae vertice terram
  2. Tubera, boletis poma secunda sumus.
  1. Texta rosis fortasse tibi vel divite nardo,
  2. At mihi de turdis facta corona placet.
  1. Tota quidem ponatur anas; sed pectore tantum
  2. Et cervice sapit: cetera redde coco.
  1. Cum pinguis mihi turtur erit, lactuca valebis:
  2. Et cocleas tibi habe. Perdere nolo famem.
  1. Cerretana mihi fiat vel missa licebit
  2. De Menapis: lauti de petasone vorent.
  1. Musteus est: propera, caros nec differ amicos.
  2. Nam mihi cum vetulo sit petasone nihil.
  1. Te fortasse magis capiat de virgine porca;
  2. Me materna gravi de sue volva capit.