Epigrammata
Martial
Martial. M. Valerii Martialis Epigrammata. Heraeus, Wilhelm, editor; Borovskij, Jacobus, editor. Stuttgart: Teubner, 1925. Reprinted with corrections in 1976.
- Illa placet tellus, in qua res parva beatum
- Me facit et tenues luxuriantur opes:
- Pascitur hic, ibi pascit ager; tepet igne maligno
- Hic focus, ingenti lumine lucet ibi;
- Hic pretiosa fames conturbatorque macellus,
- Mensa ibi divitiis ruris operta sui;
- Quattuor hic aestate togae pluresve teruntur,
- Autumnis ibi me quattuor una tegit.
- I, cole nunc reges, quidquid non praestat amicus
- Cum praestare tibi possit, Avite, locus.
- Dum levis arsura struitur Libitina papyro,
- Dum murram et casias flebilis uxor emit,
- Iam scrobe, iam lecto, iam pollinctore parato
- Heredem scripsit me Numa: convaluit.
- Addat cum mihi Caecubum minister
- Idaeo resolutior cinaedo,
- Quo nec filia cultior nec uxor
- Nec mater tua nec soror recumbit,
- Vis spectem potius tuas lucernas
- Aut citrum vetus Indicosque dentes?
- Suspectus tibi ne tamen recumbam,
- Praesta de grege sordidaque villa
- Tonsos, horridulos, rudes, pusillos
- Hircosi mihi filios subulci.
- Perdet te dolor hic: habere, Publi,
- Mores non potes hos et hos ministros.
- Si Romana forent haec Socratis ora, fuissent
- Iulius in Saturis qualia Rufus habet.
- Quid, stulte, nostris versibus tuos misces?
- Cum litigante quid tibi, miser, libro?
- Quid congregare cum leonibus volpes
- Aquilisque similes facere noctuas quaeris?
- Habeas licebit alterum pedem Ladae,
- Inepte, frustra crure ligneo curres.
- Elysio redeat si forte remissus ab agro
- Ille suo felix Caesare Gabba vetus,
- Qui Capitolinum pariter Gabbamque iocantes
- Audierit, dicet: 'Rustice Gabba, tace.'
- Qua factus ratione sit requiris,
- Qui numquam futuit, pater Philinus?
- Gaditanus, Avite, dicat istud,
- Qui scribit nihil et tamen poeta est.
- Municipes Augusta mihi quos Bilbilis acri
- Monte creat, rapidis quem Salo cingit aquis,
- Ecquid laeta iuvat vestri vos gloria vatis?
- Nam decus et nomen famaque vestra sumus,
- Nec sua plus debet tenui Verona Catullo
- Meque velit dici non minus illa suum.
- Quattuor accessit tricesima messibus aestas,
- Ut sine me Cereri rustica liba datis,
- Moenia dum colimus dominae pulcherrima Romae:
- Mutavere meas Itala regna comas.
- Excipitis placida reducem si mente, venimus;
- Aspera si geritis corda, redire licet.
- I nostro comes, i, libelle, Flavo
- Longum per mare, sed faventis undae,
- Et cursu facili tuisque ventis
- Hispanae pete Tarraconis arces:
- Illinc te rota tollet et citatus
- Altam Bilbilin et tuum Salonem
- Quinto forsitan essedo videbis.
- Quid mandem tibi, quaeris? Ut sodales
- Paucos, sed veteres et ante brumas
- Triginta mihi quattuorque visos
- Ipsa protinus a via salutes
- Et nostrum admoneas subinde Flavum,
- Iucundos mihi nec laboriosos
- Secessus pretio paret salubri,
- Qui pigrum faciant tuum parentem.
- Haec sunt. Iam tumidus vocat magister