Noctes Atticae

Gellius, Aulus

Gellius, Aulus. The Attic Nights of Aulus Gellius. Rolfe, John C., editor. Cambridge, Mass.; London: Harvard University Press; William Heinemann, 1927 (printing).

Est adeo invenire apud nobiles poetas huiuscemodi suavitatis multa, quae appareat navata esse, non fortuita; sed praeter ceteros omnis apud Homerum plurima.

Uno quippe in loco tales tamque hiantes sonitus in assiduis vocibus pluribus facit:

  1. Ἡ δʼ ἑτέρη θέρεϊ προρέει εἰκυῖα χαλάζῃ
  2. Ἢ χιόνι ψυχρῇ ἢ ἐξ ὕδατος κρυστάλλῳ,
atque item alio loco:

  1. Λᾶαν ἄνω ὤθεσκε ποτὶ λόφον.

Catullus quoque elegantissimus poetarum in hisce versibus:

  1. Minister vetuli puer Falerni,
  2. Inger mi calices amariores,
  3. Ut lex Postumiae iubet magistrae
  4. Ebria acina ebriosioris,
cum dicere ebrio posset et, quod erat usitatius, acinum in neutro genere appellare, amans tamen hiatus illius Homerici suavitatem, ebriam dixit propter insequentis a litterae concentum. Qui ebriosa autem Catullum dixisse putant aut ebrioso, nam id quoque temere scriptum invenitur, in libros scilicet de corruptis exemplaribus factos inciderunt.

Quoad vivetquoad que morietur cur id ipsum temporis significent, cum ex duobus sint facta contrariis.

QUOAD vivet cum dicitur, [*](cum dicitur supplied by Hertz.) cum item dicitur quoad morietur, videntur quidem duae res dici contrariae; sed idem atque unum tempus utraque verba demonstrant.

Item cum dicitur quoad senatus habebitur et quoad senatus dimittetur, tametsi haberi atque dimitti contraria sunt, unum atque id ipsum tamen utroque in verbo ostenditur.