Noctes Atticae
Gellius, Aulus
Gellius, Aulus. The Attic Nights of Aulus Gellius. Rolfe, John C., editor. Cambridge, Mass.; London: Harvard University Press; William Heinemann, 1927 (printing).
- Aufugit mi animus; credo, ut solet, ad Theotimum
- Devenit. Sic est: perfugium illud habet.
- Qui, si non interdixem, ne illunc fugitivum
- Mitteret ad se intro, sed magis eiceret?
- Ibimus quaesitum. Verum, ne ipsi teneamur,
- Formido. Quid ago? Da Venus consilium.
Verba haec, praeter propter, in usu vulgi protrita, [*](prodita, MSS.) etiam Ennii fuisse.
MEMINI me quondam et Celsinum Iulium Numidam ad Frontonem Cornelium, pedes tunc graviter aegrum, ire et visere. Atque ubi [*](ubi, Salmasius; ibi, δ; ibi qui, γ; ibi ubi, Hertz.) introducti sumus, offendimus eum cubantem in scimpodio Graeciensi,
circumundique sedentibus multis doctrina aut genere aut fortuna nobilibus viris.Adsistebant fabri aedium complures, balneis novis moliendis adhibiti, ostendebantque
depictas in membranulis varias species balnearum. Ex quibus cum elegisset unam formam speciemque operis, [*](operis, Lipsius; veris (veneris, X), MSS.; verisimilem, Damsté.) interrogavit quantus esset pecuniae sumptus [*](sumptus, Q; espectus, Z; conspectus, γ; conputus suggested by Hosius.) ad id totum opus absolvendum.