Noctes Atticae

sed ubi ille ad quem erat missum acceperat, surculo conpari, quem habebat, a [*](added by Madvig.) capite ad finem, proinde ut debere fieri sciebat, circumplicabat, atque ita litterae per eundem ambitum surculi coalescentes rursum coibant integramque et incorruptam epistulam et facilem legi praestabant.

Hoc genus epistulae Lacedaemonii σκυτάλην appellant.

Legebamus id quoque in vetere historia rerum Poenicarum, virum indidem quempiam inlustrem—sive ille Hasdrubal sive quis alius est non retineo—epistulam scriptam super rebus arcanis hoc modo abscondisse:

pugillaria nova, nondum etiam cera inlita, accepisse, [*](cepisse, Kronenberg, comparing xix. 12. 9; but see Hor. Serm. i. 4. 14–15.) litteras in lignum incidisse, postea tabulas, uti solitum est, cera conlevisse easque tabulas, tamquam non scriptas, cui facturum id praedixerat misisse; eum deinde ceram derasisse litterasque incolumes ligno incisas legisse.

Est et alia in monumentis rerum Graecarum profunda quaedam et inopinabilis latebra, barbarico astu excogitata.

Histiaeus nomine fuit, loco natus in terra Asia non ignobili.

Asiam tunc tenebat

Is Histiaeus, cum in Persis apud Darium esset, Aristagorae cuipiam res quasdam occultas nuntiare furtivo scripto volebat.

Comminiscitur opertum hoc litterarum admirandum. Servo suo diu oculos aegros habenti capillum ex capite omni tamquam medendi gratia deradit caputque eius leve in litterarum formas conpungit.

His litteris quae voluerat perscripsit, hominem postea quoad capillus adolesceret domo continuit.

Ubi id factum est, ire ad Aristagoran iubet et Cum ad eum, inquit,

veneris, mandasse me dicito ut caput tuum, sicut nuper egomet feci, deradat.

Servus, ut imperatum erat, ad Aristagoran venit mandatumque domini adfert.

Atque ille id non esse frustra ratus, quod erat mandatum fecit. Ita litterae perlatae sunt.

Quid de versibus Vergilii Favorinus existumarit, quibus in describenda flagrantia montis Aetnae Pindarum poetam secutus est; conlataque ab eo super eadem re utriusque carmina et diiudicata. [*](indiiudicata, δ; iudicata, Hertz.)

FAVORINUM philosophum, cum in hospitis sui Antiatem villam aestu anni concessisset nosque ad eum videndum Roma venissemus, memini super Pindaro poeta et Vergilio in hunc ferme modum disserere:

Amici, inquit, familiaresque P. Vergilii, in his quae de ingenio moribusque eius memoriae tradiderunt, dicere eum solitum ferunt parere se versus more atque ritu ursino.