Epitome Rerum Romanorum

Causa belli prope erubescenda. Quippe regnum pariter et bellum vir ultimae sortis Andriscus invaserat, dubium liber an servus, mercennarius certe; sed quia vulgo Philippus ex similitudine Philippi Persae filii vocabatur,[*]()regiam formam, regium nomen, animum quoque regis implevit.

Igitur dum haec ipsa contemnit populus Romanus, Iuventio praetore contentus, virum non Macedonicis modo sed Thraciae quoque auxiliis ingentibus validum temere temptavit, in victusque [*]()a veris regibus, ab illo imaginario et scaenico rege superatus est.

Sed consul Metellus amissum cum legione praetorem plenissime ultus est. Nam et Macedoniam servitute multavit et ducem belli, deditum ab eo ad quem confugerat Thraciae regulo, in urbem in catenis reduxit, hoc quoque illi in malis suis indulgente fortuna, ut de eo populus Romanus quasi de rege vero triumpharet. [*](Philippus ex similitudine Philippi Persae filii vocabatur Sauppius: philippus persae filius vocabatur B: philippus ex similitudine philippi pseudo filippus (philippus L) vocabatur NL.) [*]( invictusque a veris regibus Freinshemius: invictusque non a veris regibus sed NL: invalidus que non veris regibus sed B. )

Tertium Punicum bellum et tempore exiguum (nam quadriennio patratum [*]()est) et in comparatio-nem priorum minimum labore (non enim tam cum viris quam cum ipsa urbe pugnatum est) sed [*]()plane maximum eventu: quippe tandem Carthago finita est.

Atquin si quis trium temporum momenta consideret, primo commissum est Punicum bellum,

profligatum secundo, tertio vero confectum est. Sed huius causa belli, quod contra foederis legem adversus Numidas quidem, sed parassent classem et exercitum.

Frequens autem Massinissa [*]()finis territabat; sed huic ut bono socioque regi favebatur. Cum de bello sederet, de belli fine tractatum est. Cato inexpiabili odio delendam esse Carthaginem,