Epitome Rerum Romanorum

Florus, Lucius Annaeus

Florus, Lucius Annaeus. Lucius Annaeus Florus, Epitome of Roman history. Cornelius Nepos. Forster, E. S. (Edward Seymour), editor. Rolfe, John C., editor. London, New York: William Heinemann, G. P. Putnam's Sons, 1929 (printing).

Certe Annibal re cognita cum proiectum fratris caput ad sua castra vidisset, agnosco inquit infelicita- [*](iam tum quom Rossbachius: tantum quod codd. ) [*](in ultimum Italiae angulum Halmius: in ultimo Italiae angulo codd,. ) [*](est 1: fuit B. )

p.112
tem Carthaginis. Haec fuit illius viri non sine praesagio quodam fati inminentis prima confessio.

Iam certum erat Annibalem etiam ipsius confessione posse vinci; sed tot rerum prosperarum fiducia plenus populus Romanus magni aestimabat asperrimum hostem in sua Africa debellare.

Duce igitur Scipione in ipsam Africam tota mole conversus imitari coepit Annibalem et Italiae suae clades in Africa vindicare.

Quas ille, dii boni, Hasdrubalis copias fudit, quos Syphacis Numidici regis equitatus! Quae quantaque utriusque [*]()castra facibus inlatis una nocte delevit! Denique iam non a tertio lapide, sed ipsas Carthaginis portas obsidione quatiebat.

Sic factum ut inhaerentem atque incubantem Italiae extorqueret Annibalem.

Non fuit maior sub imperio Romano dies quam ille, cum duo omnium et antea et postea ducum maximi [*]()duces, ille Italiae, hic Hispaniae victor, conlatis comminus signis direxere aciem. Sed et conloquium fuit inter ipsos de legibus pacis, et steterunt diu mutua admiratione defixi.

Ubi de pace non convenit, signa cecinere.

Constat utriusque confessione nec melius instrui aciem nec acrius potuisse pugnari; hoc Scipio de Annibalis, Annibal de Scipionis exercitu praedicaverunt.

Sed tamen Anni- [*](post utriusque add. clasis B, classis I.) [*]( maximi I: maxime EN. )

p.114
bal cessit, praemiumque victoriae Africa fuit et secutus Africam statim terrarum orbis.

Post Carthaginem vinci neminem puduit. Statim Africam secutae sunt gentes, Macedonia, Graecia, Syria ceteraque omnia quodam quasi aestu et torrente fortunae, sed primi omnium Macedones, adfectator quondam imperii populus.

Itaque quamvis tum Philippus regno praesideret, Romani tamen dimicare sibi cum rege Alexandro videbantur.

Macedonicum bellum nomine amplius quam spectatione gentis fuit.

Causa coepit a foedere Philippi, quo rex iam pridem dominantem in Italia Annibalem sibi socium iunxerat; postea crevit inplorantibus Athenis auxilium contra regis iniurias, cum ille ultra ius victoriae in templa et aras et sepulcra ipsa saeviret.

Placuit senatui opem tantis ferre supplicibus. Quippe iam gentium reges, duces, populi, nationes, praesidia sibi ab hac urbe repetebant.

Primum igitur Laevino consule populus Romanus Ionium mare ingressus, tota Graeciae litora velut triumphanti classe peragravit.

Spolia quippe Siciliae, Sardiniae, Hispaniae, Africae prae- [*](210 B.C. )

p.116
ferebat, et manifestam victoriam nata in praetoria puppi laurus pollicebatur.

Aderat sponte in auxilium Attalus rex Pergamenorum, aderant Rhodii, nauticus populus, qui navibus a mari,[*]()consul a terris omnia equis virisque quatiebat.