Silvae

Statius, P. Papinius (Publius Papinius)

Statius, P. Papinius. Statius, Volume 1. Mozley, John Henry, editor. London: William Heinemann; New York: G.P. Putnam's Sons, 1928.

  1. ille ego qui—quotiens!—blande matrumque patrumque
  2. vulnera, qui viduos potui mulcere dolores,
  3. ille ego lugentum mitis solator, acerbis
  4. auditus tumulis et descendentibus umbris,
  5. deficio medieasque manus fomentaque quaero
  6. vulneribus, sed summa, meis. nunc tempus, amici,
  7. quorum ego manantes oculos et saucia tersi
  8. pectora: reddite opem. saevas exsolvite grates.
  9. nimirum cum vestra modis ego funera maestis [*]()
  10. increpitans: ‘qui damna doles aliena, repone
  11. infelix lacrimas et tristia carmina serva.’
  12. verum erat: absumptae vires et copia fandi
  13. nulla mihi, dignumque nihil mens fulmine tanto
  14. repperit: inferior vox omnis et omnia sordent
    15. [*](modos et s: m M. )[*](verba M: acerba Phillimore. )[*](lyrae vis Krohn: ly . . M: lyra vox Davies. Most edd. punctuate after molior: Phillimore lyra: satis est. )[*](nudare Markland: laudare M. )[*]( vestra modis maestis Klotz (but in his edition he follows M): vestra domus maestus M. Baehrens recognized lacuna after 46, so all edd. )
  15. verba, ignosce, puer: tu me caligine maesta
  16. obruis. a! durus,[*]() viso si vulnere carae
  17. coniugis invenit caneret quod Thracius Orpheus
  18. dulce sibi, si busta Lini complexus Apollo
  19. non tacuit, nimius fortasse avidusque doloris
  20. dicor et in lacrimis iustum excessisse pudorem?