Silvae
Statius, P. Papinius (Publius Papinius)
Statius, P. Papinius. Statius, Volume 1. Mozley, John Henry, editor. London: William Heinemann; New York: G.P. Putnam's Sons, 1928.
- et simulant fessos curvata cacumina somnos,
- nec trucibus fluviis idem sonus; occidit horror
- aequoris, et terris maria adclinata quiescunt.
- septima iam rediens Phoebe mihi respicit aegras
- stare genas; totidem Oetaeae Paphiaeque revisunt [*]()
- lampades et totiens nostros Tithonia questus
- praeterit et gelido spargit miserata flagello.
- unde ego sufficiam? non si mihi lumina mille,
- quae sacer alterna tantum statione tenebat
- Argus et haud umquam vigilabat corpore toto.
- at nunc heu! si aliquis longa sub nocte puellae
- brachia nexa tenens ultro te, Somne. repellit,
- inde veni nec te totas infundere pennas
- luminibus compello meis—hoc turba precetur
- laetior—: extremo me tange cacumine virgae,
- sufficit, aut leviter suspenso poplite transi. [*](sic Sudhaus: nec M. )[*](revisunt Poni.: revisent M: renident Baehrens. )
- Me miserum! neque enim verbis solemnibus ulla
- incipiam nunc [*]() Castaliae vocalibus undis
- invisus Phoeboque gravis, quae vestra, sorores,
- orgia, Pieriae, quas incestavimus aras?
- dicite, post poenam liceat commissa fateri.
- numquid inaccesso posui vestigia lueo?
- num vetito de fonte bibi? quae culpa, quis error
- quem luimus tantus [*]()? morientibus ecce lacertis
- viscera nostra tenens animamque avellitur infans,
- non de stirpe quidem nec qui mea nomina ferret
- oraque; non fueram genitor, sed cernite fletus
- liventesque genas et credite planetibus orbi:
- orbus ego. huc patres et aperto pectore matres
- conveniant; cineremque oculis et crimina ferto,
- si qua sub uberibus plenis ad funera natos
- ipsa gradu labente tulit madidumque cecidit
- pectus et ardentes restinxit lacte favillas.[*]()
- quisquis adhuc tenerae signatum flore iuventae
- immersit cineri iuvenem primaque iacentis
- serpere crudeles vidit lanugine flammas,
- adsit et alterno mecum clamore fatiscat:
- vincetur lacrimis, et te, Natura, pudebit.
- tanta mihi feritas, tanta est insania luctus,
- hoc quoque cum nitor ter [*]() dena luce peracta
- adclinis tumulo et planctus [*]() in carmina verto [*](nunc Seriverius: nec M. )[*](tantus Pol.: tantis M. )[*](favillas Dom.: papillas M. )[*](nitor ter Gronovius: ni ter M. )[*](tumulo et planctus Krohn: tumul nctus M. )
- discordesque modos et [*]() singultantia verba [*]()
- molior: orsa lyrae vis [*]() est atque ira tacendi
- impatiens, sed nec solitae mihi vertice laurus
- nec fronti vittatus honos, en taxea marcet
- silva comis, hilaresque hederas plorata cupressus
- excludit ramis; nec eburno pollice chordas
- pulso, sed incertam digitis errantibus amens
- scindo chelyn. iuvat heu, iuvat inlaudabile carmen
- fundere et incompte miserum nudare [*]() dolorem,
- sic merui? sic me cantuque habituque nefastum
- aspiciant superi? pudeat Thebasque novumque
- Aeaciden? nil iam placidum manabit ab ore?
- ille ego qui—quotiens!—blande matrumque patrumque
- vulnera, qui viduos potui mulcere dolores,
- ille ego lugentum mitis solator, acerbis
- auditus tumulis et descendentibus umbris,
- deficio medieasque manus fomentaque quaero
- vulneribus, sed summa, meis. nunc tempus, amici,
- quorum ego manantes oculos et saucia tersi
- pectora: reddite opem. saevas exsolvite grates.
- nimirum cum vestra modis ego funera maestis [*]()
- increpitans: ‘qui damna doles aliena, repone
- infelix lacrimas et tristia carmina serva.’
- verum erat: absumptae vires et copia fandi
- nulla mihi, dignumque nihil mens fulmine tanto
- repperit: inferior vox omnis et omnia sordent [*](modos et s: m M. )[*](verba M: acerba Phillimore. )[*](lyrae vis Krohn: ly . . M: lyra vox Davies. Most edd. punctuate after molior: Phillimore lyra: satis est. )[*](nudare Markland: laudare M. )[*]( vestra modis maestis Klotz (but in his edition he follows M): vestra domus maestus M. Baehrens recognized lacuna after 46, so all edd. )
- verba, ignosce, puer: tu me caligine maesta
- obruis. a! durus,[*]() viso si vulnere carae
- coniugis invenit caneret quod Thracius Orpheus
- dulce sibi, si busta Lini complexus Apollo
- non tacuit, nimius fortasse avidusque doloris
- dicor et in lacrimis iustum excessisse pudorem?
- quisnam autem gemitus lamentaque nostra reprendis 2?
- o nimium felix, nimium crudelis et expers
- imperii, Fortuna, tui, qui dicere legem
- fletibus aut fines audet censere dolendi!
- incitat heu! planctus: potius fugientia ripas
- flumina detineas rapidis aut ignibus obstes,
- quam miseros lugere vetes. tamen ille severus,
- quisquis is est, nostrae cognoscat vulnera causae.
- Non ego mercatus Pharia de puppe loquaces
- delicias [*]() doctumque sui convicia Nili
- infantem, lingua nimium [*]() salibusque protervum,
- dilexi: meus ille, meus. tellure cadentem
- aspexi atque unctum genitali carmine fovi
- poscentemque novas tremulis ululatibus auras
- inserui vitae, quid plus tribuere parentes?
- quin alios ortus libertatemque sub ipsis
- uberibus tibi. parve, dedi, cum [*]() munera nostra
- rideres ingratus adhuc properaverit ille,
- sed merito properabat, amor, ne perderet ullum
- libertas tam parva diem. nonne horridus inde [*]()
- invidia superos iniustaque Tartara pulsem? [*](durus Pol.: duro M. )[*](reprendis Pol. . rependis M, Pol. (from P). )[*](delicias Auantius: aedituas M. )[*](nimium Markland: sumam M: eximium Waller. )[*](cum Pol.: heu M. )[*](ullum, inde Baehrens: ora. M. )
- nonne gemam te, care puer? quo sospite natos
- non cupii, primo genitum quem protinus ortu
- implicui fixique [*]() mihi, cui verba sonosque
- monstravi questusque et vulnera caeca resolvi,[*]()
- reptantemque solo demissus ad oscula nostra
- erexi, blandoque sinu iam iamque cadentes [*]()
- exsopire [*]() genas dulcesque accersere somnos.
- cui nomen vox prima meum ludusque tenebo
- risus, et a nostro veniebant gaudia vultu.
- lumina: Nestorei mitis prudentia Crispi
- et Fabius Veiento—potentem signat utrumque
- purpura, ter memores implerunt nomine fastos—
- et prope Caesareae confinis Acilius aulae.