Silvae
Statius, P. Papinius (Publius Papinius)
Statius, P. Papinius. Statius, Volume 1. Mozley, John Henry, editor. London: William Heinemann; New York: G.P. Putnam's Sons, 1928.
- bella Menoetiades. quippe haec concordia vobis,
- hic amor est duretque precor! nos fortior aetas
- iam fugit; hinc votis animum precibusque iuvabo,
- et mihi! sed questus solitos si forte ciebo
- et mea Romulei venient ad carmina patres,
- tu deeris. Crispine, mihi, cuneosque per omnes
- te meus absentem circumspectabit Achilles,
- sed venies melior—vatum non irrita currunt
- omina—. quique aquilas tibi nunc et castra recludit,
- idem omnes perferre gradus cingique [*]() superbis
- fascibus et patrias dabit insedisse curules.
- Sed quis ab excelsis Troianae collibus Albae, [*](late Waller: vitae M, vicis, vigiles, Vetti, viden has etc. edd. )[*](speculas s: specula M. )[*](cingique Pol.: cingitque M. called " tribuni laticlavii," as compared with " tr. angusti-clavii," who were knights (Suet. Otho, 10). This rank and that of " praefectus alae (equitum) " were often given to sons of senators (Suet. Oct. 38). Hence "clari" in v. 1. 97. This would be the first step (i. 173) in the senatorial career. )
- unde suae iuxta prospectat moenia Romae
- proximus ille deus, Fama velocior intrat
- nuntius atque tuos implet, Crispine, penates?
- dicebam certe: vatum non irrita currunt
- auguria, en! ingens reserat tibi limen honorum
- Caesar et Ausonii committit munia ferri.
- vade,[*]() puer, tantisque enixus suffice donis,
- felix, qui magno iam nunc sub praeside iuras
- cuique sacer primum tradit Germanicus ensem!
- non minus hoc, fortis quam si tibi panderet ipse
- Bellipotens aquilas torvaque induceret ora
- casside, vade alacer maioraque disce mereri!
- Ipse malas vires et lamentabile carmen
- Elysio de fonte mihi pulsumque sinistrae
- da. genitor praedoete, lyrae. neque enim antra moveri
- Delia nec solitam fas est impellere Cirrham
- te sine. Corycia quicquid modo Phoebus in umbra,
- quicquid ab Ismariis monstrabat collibus Euhan,
- dedidici. fugere meos Parnasia crines
- vellera, funestamque hederis inrepere taxum [*](vade Pol.: unde M. )
- extimui trepidamque—nefas!—arescere laurum.
- certe ego, magnanimum qui facta attollere regum
- ibam altum spirans Martemque aequare canendo.
- quis sterili mea corda situ. quis Apolline merso
- frigida damnatae praeduxit nubila menti?
- stant circum attonitae vatem et nil dulce sonantes
- nec digitis nec voce deae. dux ipsa silenti
- fulta caput cithara, qualis post Orphea raptum
- astitit, Hebre, tibi, cernens iam surda ferarum
- agmina et immotos sublato carmine lucos.
- At tu seu membris emissus in ardua tendens
- fulgentesque plagas rerumque elementa recenses,
- quis deus, unde ignes, quae ducat semita solem,
- quae minuat Phoeben quaeque integrare latentem
- causa queat, notique modos extendis Arati,
- seu tu Lethaei secreto in gramine campi
- concilia heroum iuxta manesque beatos.
- Maeonium Ascraeumque senem, non segnior umbra
- accolis alternumque sonas et carmina misces:
- da vocem magno, pater, ingeniumque dolori,
- nam me ter relegens caelo [*]() terque ora retexens
- Luna videt residem nullaque Heliconide tristes
- solantem curas; tuus ut mihi vultibus ignis
- inrubuit cineremque oculis umentibus hausi,
- vilis honos studiis, vix haec in munera solvo
- primum animum, tacitisque situm depellere curis [*]() [*](caelo M: caelum Heinsius. )[*](tacitis curis M: tactis chordis Polster. poem was written three months after his father's death; still in any case he must have kept it by him for a long while before publishing it—if indeed the publication was not posthumous. )
- nunc etiam labente manu nec lumine sicco
- ordior adclinis tumulo, quo molle quiescis
- iugera nostra tenens, ubi post Aeneia fata