Silvae

Statius, P. Papinius (Publius Papinius)

Statius, P. Papinius. Statius, Volume 1. Mozley, John Henry, editor. London: William Heinemann; New York: G.P. Putnam's Sons, 1928.

  1. quid Rheni vexilla ferant, quantum ultimus orbis
  2. cesserit et refugo circumsona gurgite Thyle—
  3. omnia nam laetas pila attollentia frondes,
  4. nullaque famosa signatur lancea penna—
  5. praeterea, fidos dominus si dividat enses,
  6. pandere quis centum valeat frenare, maniplos
  7. inter missus eques,[*]() quis praecepisse cohorti,
  8. quem deceat clari praestantior ordo tribuni,
  9. quisnam frenigerae signum dare dignior alae;
  10. mille etiam praenosse vices, an merserit agros
    11. [*](auster s: arctos M. )[*](togaeque Poni.: rotagae M. )[*](subactis Arantius: iubatis M: probatis Krohn. )[*](pondus Arantius: tempus M. Phillimore suspects damage to archetype at the ends of these four lines. )[*](maniplos intermissus eques M: maniplis intermixtus equos Salmasius: maniplo intermissus eques Medvig. )
  11. Nilus, an imbrifero Libye sudaverit austro;
  12. cunctaque si numerem, non plura interprete virga
  13. nuntiat ex celsis ales Tegeaticus astris
  14. quaeque cadit liquidas Iunonia virgo per auras
  15. et picturato pluviam ligat aera gyro
  16. quaeque tuas laurus volucri, Germanice, cursu
  17. Fama vehit praegressa diem tardumque sub astris
  18. Arcada et in medio linquit Thaumantida caelo.
  19. Qualem te superi, Priscilla, hominesque benigno