Silvae
Statius, P. Papinius (Publius Papinius)
Statius, P. Papinius. Statius, Volume 1. Mozley, John Henry, editor. London: William Heinemann; New York: G.P. Putnam's Sons, 1928.
- desidia est, hic Aoniis amor avocat antris.
- Haec inter castae genius tutelaque mensae
- Amphitryoniades multo mea cepit amore
- pectora nec longo satiavit lumina visu:
- tantus honos operi finesque inclusa per artos [*]()
- maiestas! deus ille, deus! seseque videndum
- indulsit, Lysippe, tibi parvusque videri
- sentirique ingens! et eum mirabilis intra [*](finesque per artos s: finesque (tennesque, iuvenesque edd.) per artus M. days; Tithonia is the Dawn. of twice the usual length. )
- stet mensura pedem, tamen exclamare libebit,
- si visus per membra feres: ‘hoc pectore pressus
- vastator Nemees, haec exitiale ferebant
- robur et Argoos frangebant brachia remos.’
- a! spatio [*]() tam magna brevi mendacia formae!
- quis modus in dextra, quanta experientia docti
- artificis curis, pariter gestamina mensae
- fingere et ingentes animo versare colossos!
- tale nec Idaeis quicquam Telchines in antris
- nec stolidus Brontes nec, qui polit arma deorum,
- Lemnius exigua potuisset ludere massa.
- nec torva effigies epulisque aliena remissis,
- sed qualem parci domus admirata Molorchi
- aut Aleae lucis vidit Tegeaea sacerdos;
- qualis et Oetaeis emissus in astra favillis
- nectar adhuc torva laetus Iunone bibebat:
- sic mitis vultus, veluti de pectore gaudens,
- hortatur mensas, tenet haec marcentia fratris
- pocula, at haec clavae [*]() meminit manus; aspera sedis [*]()
- sustinet et cultum Nemeaeo tegmine saxum.
- Digna operi fortuna sacro. Pellaeus habebat
- regnator laetis numen venerabile mensis
- et comitem occasus secum portabat et ortus,
- praestabatque [*]() libens modo qua diademata dextra [*](a! spatio Baehrens: ac spatium M, hoc Pol., an Dom., nec Phillimore, spatio Dom. )[*](clavae Markland: levae M. )[*](sedis M(=sedes eice. to Vollmer). )[*](praestabatque 21: prensabatque Pol. caught by Hercules in the Argo through the breaking of his oar (see the Argonavtica of Valerius Flaccus, iii. 476).)
- abstulerat dederatque et magnas verterat urbes,
- semper ab hoc animos in crastina bella petebat,
- huic acies semper victor narrabat opimas,
- sive catenatos Bromio detraxerat Indos
- seu elusam magna Babylona refregerat hasta
- seu Pelopis terras libertatemque Pelasgam
- obruerat bello; magnoque ex agmine laudum
- fertur Thebanos tantum excusasse triumphos.
- ille etiam, magnos Fatis rumpentibus actus,
- cum trahere! letale merum, iam mortis opaca
- nube gravis vultus alios in numine caro
- aeraque supremis timuit sudantia mensis.
- Mox Nasamoniaeo decus admirabile regi
- possessum; fortique deo libavit honores
- semper atrox dextra periuroque ense superbus
- Hannibal. Italicae perfusum sanguine gentis
- diraque Romuleis portantem incendia tectis
- oderat, et cum epulas, et eum Lenaea dicaret
- dona. deus castris maerens comes ire nefandis,
- praecipue cum sacrilega face miscuit arces
- ipsius immeritaeque domos ac templa Sagunti
- polluit et populis furias immisit honestas.
- Nec post Sidonii letum ducis aere potita
- egregio plebeia domus, convivia Syllae [*]()
- ornabat semper claros intrare penates
- adsuetum et felix dominorum stemmate signum.
- Nunc quoque, si mores humanaque pectora curae
- nosse deis: non aula quidem, Tirynthie, nec te [*](Syllae Dom.: sibillae M. )
- regius ambit honos, sed casta ignaraque culpae