Epistulae

Seneca, Lucius Annaeus

Seneca, Lucius Annaeus, ca. 4 B.C.-65 A.D, creator; Gummere, Richard M. (Richard Mott), 1883-, editor

Ne morti quidem hoc apud nos [*](nos later MSS.; vos BA.) noceat; et haec malam olitionem habet. Nemo eorum, qui illam accusant, [*](accusant later MSS.; accusat BA.) expertus est.

v2.p.446
Interim temeritas est damnare, quod nescias. At illud scis, quam multis utilis sit, quam multos liberet tormentis, egestate, querellis, suppliciis, taedio. Non sumus in ullius potestate, cum mors in nostra potestate sit. VALE.

Puto, inter me teque conveniet externa corpori adquiri, corpus in honorem animi coli, in animo esse partes ministras, per quas movemur alimurque, propter ipsum principale nobis datas. In hoc principali est aliquid inrationale, est et rationale. Illud huic servit, hoc unum est, quod alio non refertur, sed omnia ad se refert. [*](refert a later MS. and Madvig; perfert BA.) Nam illa quoque divina ratio omnibus praeposita est, ipsa sub nullo est; et haec autem nostra eadem est, quia [*](quia later MSS.; quae BA.) ex illa est.

Si de hoc inter nos convenit, sequitur ut de illo quoque conveniat, in hoc uno positam esse beatam vitam, ut in nobis ratio perfecta sit. Haec enim sola non submittit animum, stat contra fortunam; in quolibet rerum habitu securos [*](securos later MSS.; servitus BA.) servat. Id autem unum bonum est, quod numquam defringitur. Is est, inquam, beatus quem nulla res minorem facit;

v2.p.448
tenet summa, et ne ulli quidem nisi sibi innixus. Nam qui aliquo auxilio sustinetur, potest cadere. Si aliter est, incipient multum in nobis valere non nostra. Quis autem vult constare fortunam [*](fortunam Buecheler; fortuna BA.) aut quis se prudens ob aliena miratur ?

Quid est beata vita ? Securitas et perpetua tranquillitas. Hanc dabit animi magnitudo, dabit constantia bene iudicati tenax. Ad haec quomodo pervenitur ? Si veritas tota perspecta est; si servatus est in rebus agendis ordo, modus, decor, innoxia voluntas ac benigna, intenta rationi nec umquam ab illa recedens, amabilis simul mirabilisque. Denique ut breviter tibi formulam scribam, talis animus esse sapientis viri debet, qualis deum deceat.

Quid potest desiderare is, cui omnia honesta contingunt ? Nam si possunt aliquid non honesta conferre ad optimum statum, in his erit beata vita, sine quibus honesta. [*](honesta Hense; non est BA.) Et quid turpius stultiusve quam bonum rationalis animi ex inrationalibus nectere ?

Quidam tamen augeri summum bonum iudicant, quia parum plenum sit fortuitis repugnantibus. Antipater quoque inter magnos sectae huius auctores aliquid se tribuere dicit externis, sed exiguum admodum. Vides autem quale sit die non [*](die non Erasmus; zenon BA.) esse contentum, nisi aliquis igniculus adluxerit. Quod potest in hac claritate solis habere scintilla

v2.p.450
momentum ?

Si non es sola honestate [*](honestate later MSS.; honesta B1A.) contentus, necesse est aut quietem adici velis, quam ἀοχλησίαν vocant Graeci, aut voluptatem. Horum alterum utcumque recipi potest. Vacat enim animus molestia liber ad inspectum universi, nihilque illum avocat a contemplatione naturae. Alterum illud, voluptas, bonum pecoris est. Adicimus rationali inrationale, honesto inhonestum. Ad hanc vitam [*](ad hanc vitam Buecheler; magno vitam B; magnevitam A.) facit titillatio corporis; quid ergo dubitaris dicere bene esse homini, si palato bene est ?

Et hunc tu, non dico inter viros numeras, sed inter homines, cuius summum bonum saporibus et coloribus [*](coloribus later MSS.; caloribus BA.) sonisque [*](sonisque Windhaus; souis or solis MSS.) constat? Excedat ex hoc animalium numero pulcherrimo ac dis secundo: mutis adgregetur animal pabulo laetum.

Inrationalis pars animi duas habet partes, alteram animosam, ambitiosam, inpotentem, positam in adfectionibus, alteram humilem, languidam, voluptatibus deditam; illam effrenatam, meliorem tamen, certe fortiorem ac digniorem viro reliquerunt, hanc necessariam beatae vitae putaverunt, enervem [*](et enervem Rossbach; inenervem BA.) et abiectam.

Huic rationem servire iusserunt et fecerunt animalis generosissimi summum [*](qenerosissimi summum Buecheler; generosissimum (or -i) MSS.) bonum demissum et ignobile, praeterea mixtum portentosumque et ex diversis ac male [*](ac male Schweighaeuser; animalis BA.) congruentibus membris. Nam ut ait Vergilius noster in Scylla

  1. Prima hominis facies et pulchro pectore virgo
  2. Pube tenus, postrema inmani corpore pistrix
  3. Delphinum caudas utero commissa luporum.
Huic tamen Scyllae fera animalia adiuncta sunt, horrenda, velocia; at isti sapientiam ex quibus conposuere portentis !

Prima ars hominis est ipsa virtus; huic committitur inutilis caro et fluida, receptandis tantum cibis habilis, ut ait Posidonius. Virtus illa divina in lubricum desinit et superioribus eius partibus venerandis atque caelestibus animal iners ac marcidum adtexitur. Illa utcumque altera quies nihil quidem ipsa praestabat animo, sed inpedimenta removebat; voluptas ultro dissolvit et omne robur emollit. Quae invenietur tam discors inter se iunctura corporum ? Fortissimae rei inertissima adstruitur, severissimae parum seria, sanctissimae intemperans usque ad incesta. [*](incesta Gruter; infesta BA.) "Quid ergo?" inquit,"si virtutem nihil inpeditura sit bona valitudo et quies et dolorum vacatio, [*](vacatio later MSS.; vagatio BA.) non petes illas ?"

Quidni petam ? Non quia bona sunt, sed quia secundum naturam sunt, et quia bono a me iudicio sumentur. Quid erit tunc in illis bonum ? Hoc unum, bene eligi. Nam cum [*](cum omitted in A and supplied by a late hand in B. Buecheler suggests nam vestem qualem decet cum. sumo.) vestem qualem decet,

v2.p.454
sumo, cum ambulo ut oportet, cum ceno quemadmodum debeo, non cena aut ambulatio aut vestis bona sunt, sed meum in iis propositum servantis in quaque re rationi convenientem modum.