Epistulae

Seneca, Lucius Annaeus

Seneca, Lucius Annaeus, ca. 4 B.C.-65 A.D, creator; Gummere, Richard M. (Richard Mott), 1883-, editor

Quod fugit, occupandum est. Haec non cogitat ille, qui grammatici [*](grammatici edd.; grammati BA.) oculis carmen istud

v3.p.248
legit, ideo optimum quemque primum esse diem, quia subeunt morbi, quia senectus premit et adhuc adulescentiam cogitantibus supra caput est; sed ait Vergilium semper una ponere morbos et senectutem, non mehercules immerito. Senectus enim insanabilis morbus est.

Praeterea, inquit, hoc senectuti cognomen inposuit, tristem illam vocat:

  1. subeunt morbi tristisque senectus.
Alio loco dicit:
  1. Pallentesque habitant morbi tristisque senectus.
Non est quod mireris ex eadem materia suis quemque studiis apta colligere; in eodem prato bos herbam quaerit, canis leporem, ciconia lacertam.

Cum Ciceronis librum de Re Publica prendit [*](de re p. prendit Erasmus; deprendit BA.) hinc philologus aliquis,hinc grammaticus, hinc philosophiae deditus, alius alio curam suam mittit. Philosophus admiratur contra iustitiam dici tam multa potuisse. Cum ad hanc eandem lectionem philologus accessit, hoc subnotat: Duos Romanos reges esse, quorum alter patrem non habet, alter matrem. Nam de Servi matre dubitatur; Anci pater nullus, Numae nepotis, [*](Numae nepotis Buecheler; Numae (nume) nepotes BA.) dicitur.

Praeterea notat eum, quem nos dictatorem dicimus et in historiis ita nominari legimus, aput antiquos magistrum populi vocatum. Hodieque id extat in auguralibus libris, et testimonium est, quod qui ab illo nominatur, magister equitum est. Aeque notat Romulum perisse solis

v3.p.250
defectione; provocationem ad populum etiam a [*](etiam a later MSS.; etiam BA.) regibus fuisse; id ita in pontificalibus libris esse et alii quiqui [*](id quiqui Windhaus; id ita inveniri in p. l. et aliqui B (aliqui A).) putant et Fenestella.

Eosdem libros cum grammaticus explicuit, primum verba expressa, [*](expressa later MSS.; expresse BA.) reapse [*](reapse Schweighaeuser; ab se BA.) dici a Cicerone, id est re ipsa, in commentarium refert, nec minus sepse, [*](sepse Muretus; sese BA.) id est se ipse. Deinde transit ad ea, quae consuetudo saeculi mutavit, tamquam ait Cicero: " quoniam sumus ab ipsa calce eius interpellatione revocati." Hanc quam nunc in circo cretam vocamus, calcem antiqui dicebant. Deinde Ennianos [*](Ennianos Pincianus; inanes BA.) colligit versus et in primis illos de

Africano scriptos:

  1. cui nemo civis neque hostis
  2. Quibit [*](quibit Pincianus; quivult BA.) pro factis reddere opis pretium.
Ex eo se ait intellegere, opem [*](opem add. Korsch.) aput antiquos non tantum auxilium significasse, sed operam. Ait enim Ennius [*](ait enim Ennius Vahlen and Haase; ait operaenim ineius BA.) neminem potuisse Scipioni [*](Scipioni Pincianus; Scipionem BA.) neque civem neque hostem reddere operae pretium. Felicem deinde se putat, quod invenerit, unde visum sit Vergilio dicere:

quem super ingens porta tonat caeli. Ennium [*](Ennium Pincianus; Ennius BA.) hoc ait Homero subripuisse, [*](subripuisse cod. Rom.; se subripuisse BA.) Ennio

v3.p.252
vergilium. Esse enim apud Ciceronem in his ipsis de Re Publica hoc epigramma Enni:
  1. Si fas endo plagas caelestum ascendere cuiquam est,
  2. Mi soli caeli maxima porta patet.

Sed ne et ipse, dum aliud ago, in philologum aut grammaticum delabar, illud admoneo, auditionem philosophorum lectionemque ad propositum beatae vitae trahendam, non ut verba prisca aut ficta captemus et translationes inprobas figurasque dicendi, sed ut profutura praecepta et magnificas voces et animosas, quae mox in rem transferantur. Sic ista ediscamus, ut quae fuerint verba, sint opera.