Institutio Oratoria

Quintilian

Quintilian. Institutio Oratoria, Volume 1-4. Butler, Harold Edgeworth, editor. Cambridge, Mass; London: Harvard University Press, William Heinemann Ltd., 1920-1922.

ubi necesse est, adfectamus etiam tumorem ex spondeis atque iambis quibus [*]( quihus, added by Spalding. ) maxime continetur:

  1. en impero Argis, sceptra mi liquit Pelops.
At ille comicus aeque senarius, quem trochaicum vocant, pluribus trochaeis, qui trochaei [*]( trochaeis . . trochaei, Spalding : choreis. . trochaei, MSS. ) ab aliis dicuntur, pyrrhichiisque decurrit;

sed quantum accipit celeritatis, tantum gravitatis amittit:

  1. quid igitur faciam? non eam ne nunc quidem
Aspera vero et maledica, ut dixi, etiam ut carmine iambis grassantur:
  1. quis hoc potest videre, quis potest pati,
  2. nisi impudicus et vorax et aleo?
In universum autem,

si sit necesse, duram potius atque asperam compositionem malim esse quam effeminatam et enervem, qualis apud multos et cotidie magis lascivissimis syntonorum modis saltat. ac ne tam bona quidem ulla erit, ut debeat esse

v7-9 p.588
continua et ut eosdem semper pedes ire.

nam et versificandi genus est unam legem omnibus sermonibus dare; et id cum manifestae adfectationis est (cuius rei maxime cavenda suspicio est), tum etiam taedium ex similitudine ac satietatem creat; quoque est dulcius, magis perdit amittit que [*]( amittit que, Regius : atque, MSS. ) et fidem et adfectus motusque omnes, qui est ut hac cura deprehensus. nec potest ei credere aut propter eum dolere et irasci iudex, cui putat hoc vacare.