Institutio Oratoria

Quintilian

Quintilian. Institutio Oratoria, Volume 1-4. Butler, Harold Edgeworth, editor. Cambridge, Mass; London: Harvard University Press, William Heinemann Ltd., 1920-1922.

sed etiam in diverso eadem verba contra sumuntur: principum dignitas

v7-9 p.466
erat paene par, non par fortasse eorum qui sequebantur. interim variatur casibus haec et generibus retractatio: magnus est dicendi labor, magna res et cetera; et apud Rutilium longa περιόδῳ sed haec initia sententiarum sunt: pater hic tuus? patrem nunc appellas? patris tui filius es?

fit casibus modo hoc schema, quod πολύπτωτον vocant. constat aliis etiam modis, ut pro Cluentio: quod autem tempus veneni dandi? illo die? illa frequentia? per quem porro datum? unde sumptum? quae porro interceptio poculi?

cur non de integro autem datum?hanc rerum, coniunctam diversitatem Caecilius μεταβολήν vocat, qualis est pro Cluentio locus in Oppianicum: illum tabulas publicas Larini censorias corrupisse decuriones universi iudicaverunt, cum illo nemo orationem, nemo rem ullam contrahebat, nemo illum ex tam multis cognatis et adfinibus tutorem unquam liberis suis scripsit, et deinceps adhuc multa.

ut haec in unum congeruntur, ita contra ilia dispersa sunt, quae a Cicerone dissipata dici puto:

  1. hic segetes, illic ueniunt felicius uuae,
  2. arborei fetus alibi,
et deinceps.

ilia vero apud Ciceronem mira

v7-9 p.468
figurarum mixtura deprehenditur, in qua et primum verbum [*]( primum verbum, Halm : primo verbo, MSS. ) longo post intervallo redditum est ultimum et media primis et mediis ultima congruunt: vestrum iam hic factum reprehenditur, patres conscripti, non meum; ac pulcherrimum quidem factum, verum, ut dixi, non meum, sed vestrum.

hanc frequentiorem repetitionem πλοκήν vocant, quae fit ex permixtis figuris, ut supra dixi, utque se habet epistola ad Brutum, ego cum in gratiam redierim cum Appio Claudio, et redierim per Cn.

Pompeium, ego ergo cum redierim.sed in iisdem sententiis crebrioribus mutata declinationibus iteratione verborum: ut apud Persium,

  1. usque adeone
  2. scire tuum nihil est, nisi te scire hoc sciat alter?
Sed apud Ciceronem, neque enim poterant iudicio et hi damnari, qui iudicabant.

sed sensus quoque toti, quemadmodum coeperunt, desinunt: venit ex Asia. hoc ipsum quam novum! tribunus plebis venit ex Asia. * eadem tamen periodo et verbum primum ultimum [*]( primum ultimum, suggested by Halm: ultimum primum, ) refertur, tertium iam sermone, adiectum est enim verumtamen venit. interim sententia quidem repetitur, sed non eodem [*]( sed non eodem, added by Meister. ) verborum ordine: quid Cleomenes facere potuit? non enim possum quemquam insimulare falso. quid , inquam, magno opere potuit

v7-9 p.470
Cleomenes facere? [*](the text is as given by the best MSS. of Cicero. the best MSS. of Quintilian, however, read facere Cleomenes potuit. )

prioris etiam sententiae verbum ultimum ac sequentis primum [*]( primum added by Badius. ) frequenter est idem, quo quidem schemate utuntur poetae saepius:

  1. Pierides, vos haec facietis maxima Gallo,
  2. Gallo , cuius amor tantum mihi crescit in horas.
Sed ne oratores quidem raro: hic tamen vivit; vivit? immo vero etiam in senatum venit.